Radio West, 23 maart 2007, 21.00 – 23.00 uur
Samenstelling, teksten, muziekkeuze, presentatie, Bert Barrelmeijer en meester Martin: Martin de Jong
Esmeralda en wijlen mama Bimba: Esther Lammers
Ankie Bion: Marijke Bruwin Veening
Alle overige rollen: Hans Ruitenberg
Zang en gitaarspel: Hans Ruitenberg
EERSTE UUR
Introductie
Muziek: Jackie Gleason – Melancholy Serenade
Introductie eerste uur
Muziek: Queen – You Take My Breath Away
Liefdeslets
Muziek: Tom Jones – It’s A Man’s Man’s Man’s World
Seks!
Muziek: Nina Simone – My Man’s Gone Now
Mijn man is weg
Muziek: Rod McKuen – Song Without Words
De wereld gaat aan dating ten onder
Muziek: Leon Russell – A Song For You
Dokter Mentaal
Muziek: Leonard Cohen – I’m Your Man
TWEEDE UUR
Introductie tweede uur / interview Robert Donkers
Muziek: Hannesz – De Blues Van Loes
Een kleine is groot genoeg
Muziek: Rod Stewart – Attractive Female Wanted
De wereld gaat aan n**ken ten onder
Muziek: Laïs – Bruidsnacht
Arie Wietzens huwelijksnacht
Muziek: Frank Sinatra – I Love My Wife
Professor Bomba en wijlen mama Bimba
Muziek: Elvis Presley – Got My Mojo Workin’ / Keep Your Hands Off Of It
Dat is dan honderd euro extra
Muziek: Harry Nilsson – Will She Miss Me?
Zou ze me missen?
Muziek: Hannesz – Kom Bij Me Terug
EERSTE UUR
INTRODUCTIE
Paul Waayers:
Iedere vrijdagavond tussen negen en elf hangt er een brandlucht in de studio van Radio West. De oorzaak: Hot Talk, een programma dat zich verbaal beweegt tussen waakvlam en uitslaande brand. Hot Talk: eigenzinnige radio, gemaakt door gastpresentators. Achter de Hot Talkmicrofoon zit de radiopyromaan van deze week. En dat is… een recidivist. Voor de vijfde keer is Hot Talk in handen van de ongeprezen Martin de Jong en zijn legendarische team, ditmaal bestaande uit: Esther Lammers, Marijke Bruwin Veening en Hans Ruitenberg. We schakelen over naar Buisdorp, dat in de ban is van de lente en de liefde…
[Muziek: Jackie Gleason – Melancholy Serenade]
INTRODUCTIE EERSTE UUR
Presentator:
Jackie Gleason, Melancholy Serenade, uit 1953. Toen wisten ze nog wat romantiek was. De tijden zijn veranderd, maar in Buisdorp houdt de romantiek stand, zeker in deze tijd van het jaar. En omdat het momenteel deze tijd van het jaar is, staan de komende twee uur geheel in het teken van de lente en de liefde.
Lente in Buisdorp: de chlamydia staat weer volop in bloei. Gisteravond zijn op de kinderboerderij in de wijk Vonk twaalf kinderen geboren. De vader maakt het goed. En tot zover de lente. Vanaf nu richten we ons volledig op de liefde en op alles wat daarbij komt kijken.
Seksuele voorlichting op school, nog een keer seksuele voorlichting op school, dating, weglopen, vrijgezellenfeest, huwelijksnacht, medische bijstand – dat zijn enkele van de aandachtspunten van vanavond. Onder anderen te gast zijn twee hulpverleners: dokter Mentaal, een alternatieve genezer, en het Afrikaanse medium professor Bomba. Arie Wietzen en Esmeralda zijn op Valentijnsdag getrouwd, ze vertellen in het tweede uur over de ins en outs van hun huwelijksnacht, om het zoals gewoonlijk dubbelzinnig uit te drukken.
In Buisdorp en in de randgemeenten Bokkerzwaag, Vrouwezeeghe, Zeevenslooten en Grooterwaal volgt men deze uitzending via de radiodistributie. Elders wordt er via het internet geluisterd. Elke week proberen we voor die vele internetluisteraars wat extra’s te doen, zo ook nu. Onlangs stond er in het Buisdorps Nieuwsblad een oproep: u kon (en kunt) een advertentietekst mailen naar info@buisdorp.com. De betreffende advertentie verschijnt tijdens de uitzending in een balk op de pc-monitor. Wat is daar momenteel te zien? Ah, een contactadvertentie: Ongebonden vrouw, geboeid door bondage, zoekt dito man. Moet onderdanig zijn, ben zelf dom. Altijd gezellig als minimaal een van beiden dom is.
Een programma over liefde en romantiek, daar hoort muziek bij. Wonderful Tonight van Eric Clapton, You Are So Beautiful van Joe Cocker, I Just Called To Say I Love You van Stevie Wonder – dat soort klef gedoe draaien we natuurlijk niet. Maar wel:
[Muziek: Queen – You Take My Breath Away]
LIEFDESLETS
Presentator:
Queen, You Take My Breath Away. Adembenemend. Mensen van buiten Buisdorp vragen me vaak: Lieve Martin, beste Martin, brave Martin – hoe zit dat nou eigenlijk, met seks in Buisdorp? Wij zouden daar graag de zere vinger op leggen. Ik heb zelf geen idee, maar we komen het binnenkort te weten, dankzij het grootscheepse onderzoek van de Buisdorpse socioloog Ricardo Bion.
Ricardo Bion:
Laten we het hopen.
Presentator:
Je bent gefascineerd door seksualiteit, heb ik begrepen. Is dat al lang zo?
Ricardo Bion:
Vanaf dat ik op de lagere school en later in de brugklas seksuele voorlichting kreeg.
Presentator:
Vertel eens over het grootscheepse onderzoek.
Ricardo Bion:
Er zijn de afgelopen weken in Buisdorp huis aan huis folders verspreid, bedoeld om mensen op te roepen mee te doen aan mijn onderzoek naar het [toeter]. Wat was dat?
Presentator:
Je werd automatisch weggetoeterd. Op Radio West mogen we dat woord niet uitspreken.
Ricardo Bion:
Je bedoelt het woord [toeter]?
Presentator:
Ja. Verder mag alles, maar niet [toeter].
Ricardo Bion:
Waarom is dat?
Presentator:
Daarmee breng je de luisteraars maar op een idee. Je moet niet vergeten dat het vrijdagavond is.
Ricardo Bion:
Laat ik het dan cohabiteren noemen, ik neem aan dat ik de luisteraars daarmee niet op een idee breng.
Presentator:
Integendeel, zou ik zeggen.
Ricardo Bion:
Welaan, ik wil in kaart brengen hoe het in Buisdorp gesteld is met de attitude van de populatie naar seksualiteit toe. De laatste keer dat er een dergelijk onderzoek is gehouden was 1973. De cijfers van toen lijken me niet helemaal betrouwbaar te zijn, want er werd geënquêteerd op een autoloze zondag, een dag waarop er landelijk en vermoedelijk ook in Buisdorp massaal gecohabiteerd werd.
Presentator:
Kun je aangeven of er in Buisdorp in zijn algemeenheid op het gebied van seksualiteit ontwikkelingen gaande zijn? Of denk je dat er in Buisdorp nog gewoon vooroorlogs gecohabiteerd wordt?
Ricardo Bion:
Dat laatste zal het onderzoek moeten uitwijzen. Maar dat er een ontwikkeling gaande is lijkt me evident. Iedereen heeft haast, het moet allemaal vlug vlug, voorspel is er niet meer bij. In de jaren vijftig had je knopen aan de gulp, borstrokken, lange onderbroeken, extra beveiligde beha’s – dat was bij elkaar al een kwartier voorspel. Vandaag de dag dragen dames een string. Bij anaal cohabiteren kan je die aanhouden. Dat is pure tijdwinst. In de jaren zeventig hadden de mensen een polaroidcamera waarmee ze van dichtbij elkaars genitaliën fotografeerden. Tegenwoordig zijn daar digitale camera’s en zelfs mobiele telefoons voor. Als de relatie uitraakt kun je de betreffende afbeeldingen om te pesten op het internet zetten. Me dunkt: een enorme stap voorwaarts. Ik heb trouwens een apparaat meegenomen, lijkt me aardig om onder de luisteraars te verloten.
Presentator:
Nou, zomaar iets weggeven doen we liever niet… Laten we het zo doen: als mensen willen meedoen aan je grootscheepse onderzoek, dan kunnen ze zich opgeven door een desbetreffend mailtje te sturen naar info@buisdorp.com en dan loten ze automatisch mee. Het is een geinig apparaat, als ik dat zo eens bekijk. Het maakt opvallend weinig geluid. Ik zal het even bij de microfoon houden.
Ricardo Bion:
Bij het ontwikkelen van zo’n apparaat wordt er natuurlijk rekening gehouden met de doelgroep. Vrouwen hebben van nature snel last van hoofdpijn, dan moet je niet een apparaat op de markt brengen dat een hoop herrie maakt.
Presentator:
Nee. Zoals gezegd: wilt u meedoen aan het onderzoek van Ricardo Bion, stuurt u dan een mailtje naar info@buisdorp.com, dan maakt u kans op deze unieke geluidsarme sapcentrifuge. Iets anders. Ricardo, ik had je van de week aan de lijn, en je had het toen meen ik over liefdesles.
Ricardo Bion:
Lets. Liefdeslets.
Presentator:
Wat is precies een liefdesslet?
Ricardo Bion:
Lets. Liefdeslets. Lets staat voor Lokaal Economisch Transactie Systeem. Afgeleid van de ouderwetse ruilhandel. Jij komt bij wijze van spreken bij mij thuis behangen en in ruil daarvoor stem ik jouw piano.
Presentator:
En dit is een variant daarop waarbij de liefde centraal staat. Hoe werkt dat?
Ricardo Bion:
Er heeft zich om maar wat te noemen een man bij ons gemeld die te verlegen is om een vrouw voor een etentje uit te nodigen. Geen probleem, er is altijd wel iemand te vinden die daar zijn hand niet voor omdraait en die belt dan namens de verlegen man een vrouw op en maakt een afspraak. Die verlegen man kan fenomenaal dansen en geeft de man die voor hem een vrouw heeft opgebeld een paar danslessen. Zelf was ik laatst bij een dame over de vloer die grote moeite had met het schrijven van een liefdesbrief. Dat is iets wat ik uit mijn mouw schud.
Presentator:
En die dame heeft in ruil daarvoor iets voor jou gedaan.
Ricardo Bion:
Klopt. En dat is nou het aardige van liefdeslets: je weet van tevoren niet wat mensen die zich ervoor aanmelden in hun mars hebben. De dame in kwestie bleek bijzonder bedreven te zijn op het gebied van fellatio.
[Muziek: Tom Jones – It’s A Man’s Man’s Man’s World]
SEKS!
Presentator:
It’s A Man’s Man’s Man’s World, voor de verandering gezongen door Tom Jones.
Toen Ricardo Bion in de zesde klas zat hadden ze een meester die eigenlijk hun meester niet was, omdat hun eigenlijke meester ziek van hen geworden was. De invaller, meester Domper, was een slap figuur. Tegen het rumoer dat de leerlingen voortbrachten kon hij niets uitrichten. Rustig was het in zijn klas alleen die week dat er lezingen gehouden werden die de onhandelbare kinderen als mokerslagen troffen.
De voorzitter van de oudercommissie kwam aan de schoolverlaters seksuele voorlichting geven. De man was zo oud, dat geen van de leerlingen ervan opkeek dat hij de oudercommissie voorzat. Zijn gezicht was gegroefd als een omgeploegde akker, hij had oogwallen als hamsterwangen, en Ricardo berekende in de gauwigheid dat wanneer alle plooien gladgestreken zouden worden, de gelaatsoppervlakte van de man met zeker veertig procent zou toenemen.
De redenaar keek zijn gehoor vriendelijk aan en lachte goedgunstig. De kinderen zwegen vol ontzag, toen zij zagen dat zijn resterende tanden even geel waren als het wit van zijn ogen geworden was. Hij overtuigde zich rondziende van ieders aandacht, en stak schrapend van wal. ‘Jongelui! Jelui hebt misschien horen verluiden dat er een onderscheid bestaat tussen enerzijds jongens en anderzijds meisjes.’
Sommige leerlingen dachten dat ze een speld hoorden vallen. Een onderscheid? Ja, nou! Hadden de jongens van de zesde klas het ooit ergens anders over? Diezelfde ochtend nog, tijdens het speelkwartier! Rein van Goor beweerde een meisje te kennen dat een zogenoemde ‘kut’ bezat, maar de anderen vonden dit eerlijk gezegd nogal vergezocht. Zelf hadden zij, en dat stond vast, een ‘lul’. Deze ‘lul’ bood voldoende stof voor verhitte beraadslaging, en men had er dus niet de minste behoefte aan ook nog eens te gaan snuffelen aan spelingen van de natuur als de door Rein van Goor te berde gebrachte anatomische curiositeit.
Iemand gaf de discussie een merkwaardige wending: ‘Hé, ik kreeg gisteravond een dikke lul. Gaaf joh!’
De mededeling sloeg in als een rotje. Een dikke lul? Daar moesten ze meer van weten!
De jongen, Arend de Gier, vertelde dat hij zijn dikke lul meteen had opgezocht in zijn vaders Ziekte Encyclopedie, die er vol mee stond. En hij wist nu precies waar het van gekomen was. Het zat zo, orakelde hij, je kon op twee manieren een dikke lul krijgen: door een prikkel van je hersenen of door een prikkel van je ruggenmerg.
‘Dat dacht ik wel,’ zei Ricardo. ‘Dus als je steeds aan je lul zit gaat je ruggenmerg prikkelen, en dan begint je rug te rotten. Dan krijg je een open rug.’
‘Het is niks anders als een soortement van waarschuwing, heel die dikke lul,’ concludeerde Roek Scheurdoos opgelucht.
‘Volgens mij had het wat te maken met een natte flamoes waar een genotsknots in en uit moest,’ mompelde Kees Onderhaar, die een oudere broer bij de padvinderij had.
‘Nee hoor,’ bracht Piet Knikkerzak in het midden, ‘dat is juist onwijs goed geregeld, van dat ruggenmerg. Ga maar na. Hebben we toch bij biologie gehad! Als je oud wordt groeit je ruggengraat krom, omdat het ruggenmerg verschrompelt. Nou, dan wordt je lul vanzelf een dikke lul die een nieuwe ruggengraat wordt, maar dan buitenom, langs je buik omhoog. Vandaar dat je een navel hebt, daar wordt-ie in vastgezogen. Er zit een holletje boven je borstbeen, hier, voel zelf maar, onder je adamsappel. Dat is voor je dikke lul, later. Dat-ie niet wegschiet als je bukt of zo.’
‘Ah joh, daar is helemaal niks van aan!’ lachte Dick de Cock. ‘Allemaal slap gelul. Als je een dikke lul krijgt, dan stolt het bloed in je lul, en dan moet je eraan trekken tot het eruit spuit. Ik zal het wel eens voordoen bij gym.’
De stokoude oudercommissievoorzitter verkondigde tijdens zijn eerste lezing een uur lang verhelderende wetenswaardigheden en sprak de moeilijke woorden opzettelijk verkeerd uit, opdat het mysterie van de voortplanting een mysterie zou blijven. ‘Jongelui! Jelui hebt bereids het belangrijkste vernomen dat men behoort te weten over de lichamelijkheid tussen enerzijds de man en anderzijds de vrouw. Maar, weest gerust, jelui moogt van dit alles het meeste weer vergeten. Immers, deze kennis komt eerst dan van pas wanneer jelui je later in de echt verbinden gaat, onthoud dat goed! Elke voortijdige gedachte aan seksualiteit kan tot de verschrikkelijkste ziektes leiden! Intiemwratten in de derde oksel! De roede bedekt met heuse visschubben! Ik weet daar alles van!’
Onthutst gingen de leerlingen naar huis. Ricardo hoopte maar dat hij zelf nooit een dikke lul zou hoeven krijgen, vol gestold bloed dat eruit spoot of eruit getrokken moest worden. Maar of de duvel ermee speelde (zelf was hij het in elk geval niet), die avond kreeg hij ineens een dikke lul!
‘Wat zit je verdomme toch te klieren!’ riep meester Domper de volgende ochtend, terwijl hij een door Roek Scheurdoos vakkundig gemikte rotte tomaat koelbloedig terugkopte.
‘Niks, gewoon jeuk,’ mompelde Ricardo. Maar toen de meester zich had omgedraaid, begon hij voor de zekerheid zijn ruggenwervels nog een keer te tellen.
[Muziek: Nina Simone – My Man’s Gone Now]
MIJN MAN IS WEG
Presentator:
Nina Simone, My Man’s Gone Now.
Ankie Bion:
Mijn man ook.
Presentator:
Pardon?
Ankie Bion:
Mijn man is weg.
Presentator:
En u bent?
Ankie Bion:
Ankie Bion. De vrouw van Ricardo.
Presentator:
Die is weg.
Ankie Bion:
Dat zeg ik. Mijn man is weg. Ik hoorde hem op de radio, ik dacht: ik ga gauw naar de studio.
Presentator:
Neem me niet kwalijk, maar ik ben met een programma bezig. U kunt hier niet zomaar komen binnenvallen. De luisteraars zullen wel denken.
Ankie Bion:
Dat kan wel wezen, maar mijn man is weg.
Presentator:
Sinds wanneer is hij weg?
Ankie Bion:
Sinds hij met dat seksonderzoek bezig is.
Presentator:
Daar kan ik me wel wat bij voorstellen, het moet een gigantisch onderzoek zijn.
Ankie Bion:
Hij belde me aan het begin van het onderzoek een keer op dat het laat zou worden en toen het laat geworden was belde hij nog een keer op om te zeggen dat hij bleef overnachten. Nou, dan weet ik genoeg. Hij is al twee weken weg.
Presentator:
Dat is erg verdrietig, maar ik kan verder ook niks voor u doen.
Ankie Bion:
Gatver, ik heb er ineens genoeg van. Ik lijk wel gek dat ik hem loop te zoeken. Mijn man is weg, opgeruimd staat netjes. Ik hoef hem niet meer terug. Ik neem wel een andere man.
Presentator:
Gelijk heeft u, mevrouw Bion. Ik wil nu graag weer verder met het programma, we kunnen maar tot vier uur vannacht uitlopen.
Ankie Bion:
Van de week was er een leuke man in de winkel – ik werk in een reformhuis. Hij was niet zo jong meer, maar hij had een lekker kontje.
Presentator:
Met een goed stel billen bereik je meer dan met een goed stel hersens.
Ankie Bion:
Het was niet druk, m’n collega’tje kon het wel alleen aan. Ik ben achter ’m aan gelopen om te zien waar hij woonde. Hij woont hier tegenover de studio! Wat zal ik doen?
Presentator:
Aanbellen?
Ankie Bion:
Dat durf ik niet. Zal ik ’m een brief schrijven?
Presentator:
Mij best.
Ankie Bion:
Wat zal ik schrijven?
Presentator:
Dat-ie een lekker kontje heeft.
Ankie Bion:
Ik ben niet zo goed in schrijven. Trouwens, ik ben al 35, welke man zit er nou te wachten op een vrouw van 35… Ik kan eigenlijk net zo goed weer in de prostitutie gaan…
Presentator:
Dan laat u die brief toch door iemand anders schrijven. Wie zei dat laatst nou… Verrot, dat was Ricardo… Uw man kan goed liefdesbrieven schrijven, vertelde hij zojuist.
Ankie Bion:
Jaha, maar mijn man is weg. Wilt u niet een brief voor me schrijven? Hoeven maar een paar regeltjes te zijn, ik doe er dan een foto van mezelf bij. Ik zie er best wel goed uit, voor 35. Ik gooi de brief bij ’m in de bus en dan ga ik meteen de kroeg in.
Presentator:
Dat zal ik die brief maar even schrijven, anders kom ik nooit van u af. Een lekker kontje zei u?
[Muziek: Rod McKuen – Song Without Words]
DE WERELD GAAT AAN DATING TEN ONDER
Bart Barrelmeijer:
Geachte Ankie Bion,
Toen ik je brief gelezen had, was mijn eerste reactie: ‘Is ze nou helemaal belazerd!’ Ik stond op het punt het briefpapier van Radio West en je foto te verscheuren en niet te reageren, maar besloot toen toch te antwoorden.
Laat ik proberen samen te vatten wat ik in je brief moest lezen. Je zag me een keer in het reformhuis waar je werkt, en het viel je daarbij op dat ik ‘wel een te gekke goser’ was. Welnu, ik ben 54 jaar, allerminst een ‘goser’ dus, en ik zal van mezelf niet willen beweren dat ik ‘te gek’ ben. Je keek me na toen ik de winkel verliet, en meende daarbij te moeten constateren dat ik voorzien ben van een ‘lekker kontje’.
In welke fase van je ontwikkeling ben jij blijven steken? Een lekker kontje! Wat is dat voor een walgelijke uitdrukking? Dat is een uitdrukking voor een infantiele luierreclame! Dankzij merk X heeft ons ventje nu een lekker kontje! Wil je soms dat ik je op mijn beurt vulgair complimenteer met je ‘lekkere tieten’? Alsof het bezit daarvan een verdienste is!
Je besloot me achterna te lopen om te ontdekken waar ik woon. Nu, gefeliciteerd hoor; het is je gelukt. Ik heb niet gemerkt dat ik geschaduwd werd. En vervolgens krijg ik een brief in de bus. Een brief waarin je de wens tot uitdrukking brengt met mij uit te gaan, zij het dat je het minder vormelijk verwoordt. Om de een of andere reden had je er behoefte aan mij in kennis te stellen van je maten. Je denkt zeker dat ik geïnteresseerd ben in afmetingen van lichaamsdelen! En dan sluit je ook nog een schaamteloze foto van jezelf bij. Wat moet ik ermee, met die schriftelijke en fotografische ontboezemingen? Wat gaat het mij aan dat je man weg is?
Weet je wat het is? Je hebt je gek laten maken door de televisie, door kranten en glossy’s. Verwacht je soms dat ik je na lezing van je brief onmiddellijk zal bespringen? Dat is namelijk wat ze je proberen wijs te maken, de televisie, kranten en glossy’s. Omdat zulke verhalen goed zijn voor de kijkcijfers en de oplage. Dating noemen ze het – nee, ik ben heus niet van gisteren, ik weet precies hoe de wereld in elkaar zit. Ook ik heb wel eens met kromme tenen naar een aflevering van Turbo Dating gekeken.
Dating. Je hoeft maar tegen iemand te zeggen dat je er wel zin in hebt, en dan zal de ander meteen in vuur en vlam staan. Maar zo gaat dat niet! Dat wil zeggen, zo ging dat in mijn tijd zeker niet. Ik heb vroeger ook betrekkingen gehad. En ik weet het nog goed, het was romantiek, het was genegenheid, wat ik aanvankelijk voor haar voelde. We hadden verkering, we waren verliefd, we waren verloofd. We deden niet aan dating, we doken na een avondje in de kroeg niet meteen in bed.
Jij kunt je dat natuurlijk niet voorstellen, maar ik leefde wekenlang in een roes nadat ik mijn eerste kusje gestolen had. Dat is wat anders dan de eerste de beste je bed in te sleuren en haar de volgende ochtend na een armetierige kop oploskoffie en een laffe smoes de deur te wijzen.
O, ik weet er helaas alles van. Ik moet al die verhalen van mijn broer Bert aanhoren als hij me weer eens in beschonken toestand midden in de nacht opbelt. Omdat hij hoofdredacteur van het Buisdorps Nieuwsblad is denkt hij dat hij ongegeneerd zijn gang kan gaan, maar onze ouders draaien zich elke nacht in hun graf om. Mijn broer Bert weet alles van dating.
Neem maar van mij aan dat de beschaving aan dating ten onder gaat. Die platter dan platte kennismakingsadvertenties waar je niet omheen kunt lezen. Vroeger was het: Nette ontwikkelde 68-jarige weduwe z.k.m. beschaafde heer b.b.h.h. tot 32 jr. Doel: huwelijk. Geen bartype, één bril geen bezwaar. Wat las ik nog geen halfuur geleden in een tekstbalk op de monitor van mijn pc? Ongebonden vrouw, geboeid door bondage, zoekt dito man. Nou vraag ik je!
We balanceren op een hellend vlak. De mensen weten niet waar ze mee bezig zijn als ze aan dating doen. Ze leven alleen nog voor het genot van een enkele nacht. Op de televisie vertellen mensen schaamteloos over hun datingervaringen, amusementsprogramma’s vertonen de meest onthutsende uitwassen van deze rage, tot en met natte-T-shirtwedstrijden voor mannelijke bodybuilders, terwijl een normaal mens zich zo langzamerhand een bedreigde diersoort gaat voelen. Het is te erg voor woorden, ik weet soms niet waar ik het zoeken moet, want je probeert aan alle vunzigheid weerstand te bieden, maar het vlees is zwak, en daarom wordt zelfs dat van mij wel eens hard, het is verschrikkelijk maar waar, en jij kunt het ook niet helpen, je bent een kind van deze tijd, en ik kan me levendig indenken dat je er behoefte aan hebt om eens van een ouder en wijzer iemand te vernemen waar het in het leven echt om gaat. Dus als je dezelfde lingerie draagt als op de foto, staat morgenavond om acht uur de koffie klaar.
Je
Bart Barrelmeijer
[Muziek: Leon Russell – A Song For You]
DOKTER MENTAAL
Presentator:
Leon Russell, A Song For You. Tweemaal eerder was hij in Hot Talk te gast: dokter Mentaal. Zijn praktijk voor alternatieve genezing was tot voor kort gespecialiseerd in kringloopliposuctie en brain piercen, daar is onlangs een derde specialisme aan toegevoegd.
Dokter Mentaal:
Dat is juist.
Presentator:
Als ik het goed begrepen heb heeft u een methode ontwikkeld om het mannelijk vermogen op te krikken, zelfs in gevallen waar dat zo goed als verdwenen is. In eerste instantie dacht ik dat het om een Viagravariant zou gaan.
Dokter Mentaal:
O nee, dat is medische troep, daar wil dokter Mentaal niets mee te maken hebben. Als je dat eenmaal begint te slikken moet je ermee doorgaan. Ik heb iets ontwikkeld wat een eenmalige ingreep vergt en dan kan je er als man weer jaren tegenaan.
Presentator:
Uit de folder die u verspreidt blijkt dat het gaat om… eh… het scrotum van de man…
Dokter Mentaal:
Het is een doodgewone zaktransplantatie.
Presentator:
De transplantatie van de zak van iemand die is overleden.
Dokter Mentaal:
Dat lijkt me evident.
Presentator:
Over orgaandonatie gesproken.
Dokter Mentaal:
Inderdaad, geslachtsorgaandonatie.
Presentator:
Is zo’n zaktransplantatie niet lood om oud ijzer? Ik bedoel, iemand komt te overlijden, hij heeft een codicil op zak en stelt daarmee zijn zak beschikbaar voor transplantatiedoeleinden – maar als zo iemand op leeftijd is dan krijgt de ontvanger een oude zak in de maag gesplitst.
Dokter Mentaal:
Ik wil er graag op wijzen dat de zak vooralsnog uitwendig aangebracht wordt en niet in de maag. Maar u hebt volkomen gelijk: van een oude zak wordt de ontvanger niet wijzer. Voor transplantatie komen alleen jongere zakken in aanmerking. U moet daarbij denken aan de zak van iemand die op jeugdige leeftijd is overleden, in het bezit van een nog goed werkende zak.
Presentator:
Die bij wijze van spreken onder de tram is gekomen.
Dokter Mentaal:
Juist. Maar dan niet met zijn zak onder de tram. Een geplette zak is doorgaans ongeschikt voor transplantatie.
Presentator:
Wanneer melden mensen zich bij u aan om zo’n zaktransplantatie te ondergaan? Als de potentie aan het afnemen is of als die helemaal verdwenen is?
Dokter Mentaal:
We hebben de afgelopen maanden een groot aantal zaktransplantaties mogen uitvoeren en dat heeft mondreclame opgeleverd. Mensen die kampen met licht afnemende potentie komen bij ons informeren naar de mogelijkheden van een zaktransplantatie. Aan de ene kant denken we: moet je een nog redelijk functionerende zak al vervangen? Aan de andere kant denken we: waarom niet? En zo kwamen we op het idee bij de zaktransplantatie de oorspronkelijke zak gewoon te laten zitten.
Presentator:
Dan heeft iemand op een gegeven moment dus een dubbele zak.
Dokter Mentaal:
Dat is juist.
Presentator:
Dan moet hij waarschijnlijk het kruis van zijn broek uitleggen.
Dokter Mentaal:
Welnee. Er is medisch gezien geen enkele reden om de tweede zak naast, onder of nabij de aangeboren zak aan te brengen. Kan in principe overal.
Presentator:
Noemt u eens wat.
Dokter Mentaal:
Laag in de nek, net onder de kraag, daar is vrij veel vraag naar. Of vlak onder de adamsappel. Het kan allemaal, de alternatieve medische wetenschap staat voor niets.
Presentator:
Als de nood aan de man komt zal ik zeker contact met u opnemen. Dokter Mentaal, ik dank u hartelijk voor uw komst naar de studio en voor uw toelichting en – u geeft me de linkerhand?
Dokter Mentaal:
Ja, kijk, op mijn rechterhandpalm zit –
Presentator:
Gatverdamme.
[Muziek: Leonard Cohen – I’m Your Man]
WEEDE UUR
INTRODUCTIE TWEEDE UUR / INTERVIEW ROBERT DONKERS
Presentator:
U bent weer terug bij Hot Talk, dat vanavond geheel gewijd is aan de lente en de liefde in Buisdorp en in de randgemeenten Bokkerzwaag, Grooterwaal, Zeevenslooten en Vrouwezeeghe. Aan de telefoon Robert Donkers.
[Geïmproviseerd telefonisch interview straatnieuwsverkoper Robert Donkers.]
Presentator:
De zangmicrofoon en de gitaarmicrofoon zijn voor Hannesz, de Buisdorpse liefdestroubadour, die uit zijn rijke repertoire een liefdesballade gekozen heeft.
[Muziek: Hannesz – De Blues Van Loes]
EEN KLEINE IS GROOT GENOEG
[Applaus voor Hannesz]
Meester Martin:
Jongedames, jongeheren, stil nou eens even, de brugklas is geen speelplaats. Zo kan meester Martin toch niet lesgeven! Van de vorige les hebben jullie geloof ik niet veel begrepen, en daarom zal ik het nog een keer van A tot Z uitleggen. Om te beginnen het mannelijk lichaam. De meeste jongens zitten nu in de puberteit, en zullen gemerkt hebben dat er overal, zoals op de borst, nieuw haar gaat groeien. Waartoe dient dit mannenhaar? Dat haar is een onderscheidingsteken dat zegt: kijk, ik ben een man, dit is mijn mannenhaar. Vrouwen zullen zich daardoor niet gauw vergissen.
Uiteraard heb je als je met deze of gene seks wilt begaan niet genoeg aan mannenhaar alleen. We hebben ook te maken met de mannelijke penis, in de volksmond het peentje geheten, die de kop opsteekt. In opgewonden toestand neemt het soortelijk gewicht van de mannelijke penis toe met de factor twaalf, terwijl het formaat ervan zo drastisch toeneemt, dat een lengte van wel zeven centimeter bereikt kan worden.
In primitieve tijden hadden volwassen mannen er een van zo’n vijfenzeventig centimeter. In de loop der millennia is dat beduidend minder geworden. Dat kan ook niet anders, want de mannelijke penis is in feite een ru-di-men-tair orgaan, een overblijfsel uit de evolutiefase waarin de mens leerde lopen. De man ondervond bij het bewaren van het evenwicht steun van zijn tot op de grond hangende penis. Nadat hij het rechtop lopen onder de knie gekregen had, verloor de penis zijn belangrijkste functie: die van evenwichtsorgaan.
Vandaag de dag heeft de doorsnee man gelukkig maar een kleine, en die is groot genoeg voor het uitstoten van zaad. Ik zou willen beweren: hoe kleiner de mannelijke penis is, des te beter het transport van zaad naar de vrouwelijke vagina verloopt. Is men behept met een grotesk grote penis (laten we zeggen negen centimeter of zelfs meer), dan moet het zaad een te lange weg afleggen. De natuurkunde leert dat tijdens die lange weg de snelheid van het voortgestuwde zaad afneemt – alleen via de wet van de communicerende vaten of een gedesinfecteerde trechter kan het zaad de vagina dan nog bereiken, maar dat is in de praktijk omslachtig.
Het zaad waarover ik sprak wordt gefabriceerd in de teelballen, en daarvan zijn er twee. De linkerbal hangt iets lager dan de rechter, en dat heeft een goede reden. Die produceert zaad voor de verwekking van mannelijke nakomelingen, terwijl de rechter vrouwelijke veroorzaakt. Dat heeft biologisch gesproken te maken met X- en Y-chro… chrozo… chrozomozo… chrozomonen… van die hele kleine dingetjes die zelfs meester Martin met het blote oog niet kan zien. Maar jullie hoeven alleen te onthouden dat mannen gemiddeld meer wegen dan vrouwen – vandaar dat de linkerbal lager hangt.
Tot zover in het kort de werking van het mannelijk lichaam. Dan nu het vrouwelijk lichaam. Mannen verschillen aanzienlijk van vrouwen. Om identificatie te vergemakkelijken, ook in het donker, heeft de natuur vrouwen van voren voorzien van borsten, die qua afmetingen kunnen variëren van ballet tot operette. Op elke borst groeit een tepel. Sommige zien eruit alsof ze losgeschroefd kunnen worden. Toch is het beter dit niet te proberen – zelfs niet met een dopsleutel!
Ik kan me voorstellen dat de jongens grote vraagtekens zetten bij het begrip ‘vrouwelijke vagina’. Geen wonder: tot op de dag van vandaag wordt daar door erkende en vooral niet-erkende wetenschappers onderzoek naar gedaan. Zoals jullie op deze dia kunnen zien, oogt een vele malen vergrote vrouwelijke vagina als een onbegaanbaar gebied dat naar het middelpunt der aarde lijkt te leiden. In dit gearceerde gedeelte bevindt zich de zogenoemde clitoris (je mag het ook uitspreken als clitóris, maar dan schrijf je het met een k). Ik waarschuw maar vast: bij veel vrouwen is de clitoris een gevoelig plekje, en je kunt er dan ook maar beter niet ongevraagd aan gaan zitten frunniken – zeker niet met een dopsleutel! De clitoris zag er in primitieve tijden heel anders uit en fungeerde toen net als de mannelijke penis als evenwichtsorgaan, zeg maar een soort uitwendige blindedarm.
Tot zover de primaire en secundaire vrouwelijke en mannelijke geslachtskenmerken. Het gaat er bij seks om deze met elkaar in contact te brengen. De meest gebruikte methode daarvoor is dansen. Hebben de partners eenmaal tot wederzijdse tevredenheid met elkaar gedanst, dan zal het paren ook wel lukken.
Paren kan men in principe overal, maar voor het gemak zal ik uitleggen hoe je in een bed met elkaar naar bed gaat. Allereerst kleden beide paarpartners zich uit. Vaak is men nog bezweet van het dansen, zodat het verwijderen van kleding als verfrissend ervaren wordt. Bij het ontkleden kan men het licht aanlaten, maar strikt noodzakelijk is dit niet; je kunt elkaar in het donker immers op de tast herkennen aan de eerdergenoemde vrouwelijke borsten en mannelijke beharing.
Is men ontkleed, dan gaat het meisje ruggelings op het bed liggen, en de jongen buikelings op het meisje. Het is in het begin een onwennig geschuifel, maar dan is de juiste houding gevonden: navel tegen navel. Deze voorbereidingsfase noemt men voorspel. Als navel navel raakt, kan de seks beginnen. Het borsthaar van de jongen raakt de tepels van de borsten van het meisje. Daar dit kriebelt, begint zij hevig heen en weer te bewegen, zodat er tussen de twee navels een vacuüm gezogen wordt. Omdat de jongen met zijn hele gewicht op het meisje ligt, gaat zij bovendien over tot hijgen.
In dit stadium is het soortelijk gewicht van de mannelijke penis van de jongen toegenomen met de factor twaalf. Het orgaan ziet er ‘opgerekt’ uit, wat met een moeilijk woord ook wel ‘erectie’ genoemd wordt, en de lengte kan tot zeven centimeter zijn toegenomen.
Tijdens het voorspel is het in de mannelijke zak een drukte van belang: de aanmaak van zaad komt op gang. Na verloop van tijd schiet er door de mannelijke penis een hoeveelheid zaad naar buiten, die zich in alle richtingen met dezelfde snelheid voortbeweegt. Het zaad belandt als het goed is in de vrouwelijke vagina van het meisje, en gaat daar op zoek naar de baarmoeder. Je kunt de wijze waarop een zaadkorrel zich een weg baant naar de baarmoeder vergelijken met een balletje dat in een flipperkast heen en weer stuitert.
Het is eigenlijk een beetje een vreemd woord, baarmoeder, vinden jullie ook niet? Als je deze dia van een baarmoeder zo eens bekijkt kan je je haast niet voorstellen dat er negen maanden lang een aankomend kindje in geherbergd wordt. Maar je moet bedenken dat de baarmoeder zich doorgaans in opgerolde toestand in het lichaam van de vrouw bevindt. Om een goede indruk van de enorme afmetingen ervan te krijgen, zou de baarmoeder buiten het lichaam uitgerold en opblazen moeten worden, zoals ik met dit exemplaar heb gedaan. Geef maar even door. Ricardo Bion! Niet mee voetballen, alsjeblieft!
Een baarmoeder in het lichaam van een vrouw is te vergelijken met een binnenband in een buitenband van een fiets of scooter. Bij het oppompen kan de binnenband niet groter worden dan de buitenband. De baarmoeder, die als het ware wordt opgepompt door het groeiende kind, zal nooit groter kunnen worden dan de buikomtrek van de vrouw. Dit voorkomt dat er baby’s geboren worden van veertig kilo en meer.
Nog even iets voor de jongens: het kan gebeuren dat je ineens te maken krijgt met een erectie, terwijl er geen meisje is om mee te dansen. Dan heb je een probleem. Maar gelukkig is daar wat aan te doen. Tot besluit van deze les zal ik dat demonstreren. Katharina en Esmeralda, kunnen jullie meester Martin even een handje helpen?
Katharina Hermes en Esmeralda:
Bwaaahh!
[Muziek: Rod Stewart – Attractive Female Wanted]
DE WERELD GAAT AAN N**KEN TEN ONDER
Bart Barrelmeijer:
Beste Ricardo Bion,
Hierbij laat ik je weten dat ik niet zal meewerken aan je sociologisch onderzoek en je derhalve geen mededelingen zal doen over mijn ‘ervaringen bij het [toeter]’.
Wat is dat voor een stompzinnig onderzoek? Wat is het nut ervan? Ik kan je de uitkomst wel voorspellen, hoor. Men zal je vertellen dat men [toeter] ‘best wel kicken’ vindt, of dat soort modieuze blaatpraat. Ik ben helaas maar al te goed op de hoogte, wat [toeter] betreft. Waar je ook kijkt, overal is het [toeter] wat de klok slaat!
Praatjesprogramma’s op radio en televisie gaan over [toeter], tijdschriften houden de lezers voor dat zij te weinig of niet goed of met de verkeerde partner [toeter], men wordt wijsgemaakt dat het elders beter [toeter] is dan in de echtelijke sponde. Je wordt geacht om de haverklap vreemd te gaan en met de eerste de beste die ook niets beters te doen heeft of nergens anders voor deugt te [toeter] tot je een ons weegt, anders tel je niet mee.
Neem het maar van mij aan, de beschaving gaat aan [toeter] ten onder. Want zijn er nog mensen die een boek lezen? Ja, een boek over [toeter]. Waar zijn we met z’n allen toch mee bezig, vraag ik retorisch, want ik ken het antwoord: met [toeter].
Op de middelbare school zijn kinderen die nog niet [toeter] niet in tel. Let op mijn woorden, over pakweg tien jaar zegt de meester: ‘En, Hans, heb jij je huiswerk gemaakt?’
‘Nee, mees, geen tijd. Ik mos [toeter].’
‘Neem me niet kwalijk, Hans. En jij, Esther?’
‘Ik was gisteren bij Hans, mees.’
Al die idioten die maar bezig zijn met [toeter] hebben niet in de gaten dat hun bestaan zo leeg is als maar kan. Het wordt je door de media aangepraat dat [toeter] een verrijking van je leven is. Maar dat het een verarming van je geestelijk leven is wordt er niet bij verteld.
Dat ligt maar te raggen, dat doet de hele dag door niets anders dan krikken met deze of gene, en ongemerkt komt de evolutie tot stilstand. Want hoe kan de mens zich van het dier onderscheiden? Door juist niet te [toeter]! Niemand zal een konijn roemen om de frequentie waarin het dier [toeter]! Dat dierlijke ge[toeter] van de mens maakt dat de aarde over honderd jaar weer in een apenplaneet veranderd zal zijn.
Mensen zoals ik, die geen gaatje in hun hoofd hebben en daarom niet [toeter], worden op straat nagewezen. Inderdaad, Ricardo Bion, ik [toeter] niet. Ik zou niet eens willen [toeter]. Al werd het me gevraagd.
Ik heb je niets interessants over het [toeter] te melden. Dat kan ook niet, want ik ben nooit getrouwd geweest. Ik ben van mening dat men met [toeter] dient te wachten tot de huwelijksnacht!
Hoogachtend,
Bart Barrelmeijer
[Muziek: Laïs – Bruidsnacht]
ARIE WIETZENS HUWELIJKSNACHT
Presentator:
Laïs, Bruidsnacht. Hoe was jouw bruidsnacht, Esmeralda?
Esmeralda:
Ik kreeg Arie niet wakker en toen ben ik ook maar gaan slapen.
Presentator:
Wat krijgen we nou, Arie?
Arie Wietzen:
Mart, ik schaam me dood. Ik was de nacht ervoor wezen stappen – en meteen door naar het stadhuis. ’s Middags in de Dorpsgehoorzaal de receptie, waarbij ze me ook nog eens ereburger van Buisdorp maakten, en toen naar het hotel. Ik zeg tegen Es: Arie gaat heel effe leggen. Ik was meteen van de wereld.
Presentator:
Over jullie bruiloft zo meteen, eerst wat anders. Hoe gaat het ermee?
Arie Wietzen:
Kalm aan, hè? Dan breekt het lijntje niet.
Presentator:
Kalm aan is nog zwak uitgedrukt. Je bent volgens mij dit jaar nog niet in het theater te zien geweest.
Arie Wietzen:
Ik moest van de dokter drie maanden volledig rust houden. Over een dag of tien ga ik het weer proberen, maar voorlopig niet meer dan twee voorstellingen per week.
Presentator:
Wat is er gebeurd?
Esmeralda:
Het ging mis na de oudejaarsconference. Arie was helemaal overwerkt. Oververmoeid.
Arie Wietzen:
Ik had in december zowat veertig try-outs gegeven. De teksten bleven maar door mijn hoofd malen, ik kon niet meer stoppen met leuk zijn. Op nieuwjaarsdag liep ik thuis achtermekaar door grappen te maken.
Esmeralda:
En dan alleen flauwe grappen. Ik heb op een gegeven moment de huisarts gebeld. Die vroeg of Arie aan de telefoon wilde komen en Arie begon meteen flauwe grappen tegen hem te maken. Tien minuten later stond er een ambulance voor de deur.
Arie Wietzen:
En een kwartier later lag ik met verwaarloosde flauwiteitsverschijnselen op de intensive care. De volgende ochtend hebben ze m’n hoofd opengemaakt, beetje onder de fontanellen zitten wroeten. Daar zit ergens een of andere kwab, die noemen ze de finkers. En die finkers was tweemaal zo groot als bij een normaal mens. De finkerskwab drukte bijna tegen de gaaikemakwab aan, kan je nagaan.
Presentator:
Geen wonder dat je last had van flauwiteitsverschijnselen. Laten we blij zijn dat het weer de goede kant op gaat. Maar nou over die bruiloft. Hoe zat dat, ben je de nacht ervoor op stap geweest?
Arie Wietzen:
Hou op, een ouwe maat van me belde op. Ik ken die vrijer van de theaterschool. Met Leo kan ik altijd verschrikkelijk lachen. Ik weet nog, we waren een jaar of achttien en we stappen op een middag de Dorpsgehoorzaal binnen, de voordeur stond open. Komt er zo’n portier op ons af: wat gaan de heren doen? Leo zegt: toneelstuk maken. Die knakker denkt: o, ze gaan zeker repeteren. We lopen de zaal in, het podium op en Leo haalt een bijl uit z’n tas en begint op het podium in te hengsten. Komt die portier aanrennen: wat zijn jullie nou aan het doen? Zegt Leo: toneel stukmaken, ha ha ha! Au, ik krijg een steek in m’n finkers. Maar goed, Leo zegt van de week: Arie, we gaan stappen. We maken er een te gek vrijgezellenfeest van. Doorzakken in de Bananenbar. Ik zeg: Leo, kom nou toch, ik ben 73. Ik heb geen zin om helemaal naar Amsterdam te gaan voor die ongein in de Bananenbar. We gaan gewoon in Buisdorp een paar keiltjes nemen in de Komkommerkroeg. Goed, we komen in die Komkommerkroeg. Ik dacht dat Leo zei: Wil je een koffie amaretto?, dus ik zeg: Doe maar. Het werd geen koffie amaretto maar een koffie armageddon. Ik geloof dat er een paplepel pekel in zat. En toen ook nog de gebruikelijke vrijgezellensurprise: 60% jenever en 40% wodka. In een pul! En ik moest ’t in één keer wegklokken. Sodejumele, alsof er wasbenzine met accuzuur door m’n slokdarm ging. Affijn, het werd halfdrie en toen zijn we bij Leo thuis nog een afzakkertje gaan nemen, je weet hoe dat gaat.
Presentator:
Een verschrikkelijke kater zeker.
Arie Wietzen:
Dat gelukkig niet. Ik ben wakker gebleven, dan krijg je ook geen kater.
Esmeralda:
Maar erg gezellig was hij niet.
Presentator:
Ik herinner me dat jullie pas verkering hadden. Het ging in het begin stroef. Het was aantrekken en afstoten.
Arie Wietzen:
En toen werd het aanstoten en aftrekken, ha ha ha! Au!
Presentator:
Denk toch aan je finkers! Jullie trouwden op Valentijnsdag, romantischer kan het haast niet. Arie, we kennen je allemaal als een verstokte vrijgezel, er is nu nog maar één vrouw in je leven?
Arie Wietzen:
Weet je wat het is, als je zo in de belangstelling staat als ik komen de vrouwen op je af als vliegen op de stront. Oké, ik heb een stuk of wat lieve vriendinnen, gewoon voor de gezelligheid. Maar echt houden doe ik alleen van mijn vrouw.
[Muziek: Frank Sinatra – I Love My Wife]
PROFESSOR BOMBA EN WIJLEN MAMA BIMBA
Presentator:
Frank Sinatra, I Love My Wife, in dit geval Barbara. Soms gaat het in de liefde niet zoals we het graag zouden willen, soms komen we er niet uit. En dan wenden we ons tot iemand voor wie de liefde geen geheimen kent. Niet waar, professor Bomba?
Professor Bomba:
U spreekt ware woorden, grote meneer Martin van de radio. Professor Bomba geeft 100% resultaat, soms al na tien minuten. De geliefde die u verlaten heeft komt onmiddellijk bij u terug.
Presentator:
Na tien minuten al.
Professor Bomba:
Of sneller.
Presentator:
Voordat we daar verder over praten moet ik zeggen dat ik het zeer bijzonder vind dat u naar de studio hebt willen komen. Vanmiddag is mama Bimba, uw moeder, plotseling…
Professor Bomba:
Mama Bimba is hedenmiddag overleden, zij was pas 94 jaren oud.
Presentator:
U hebt haar toch meegenomen.
Professor Bomba:
Professor Bomba gaat nooit de deur uit zonder mama Bimba, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
Ondanks dat ze is overleden.
Professor Bomba:
Mama Bimba verkeerde bij leven al onder de geesten. De wereld van de gestorvenen was haar wereld. Ze is vanmiddag naar gene zijde gegaan maar ze komt wel weer terug.
Wijlen mama Bimba:
Woeoeooe.
Professor Bomba:
Ziet u wel, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
Kolere, ze schoot ineens overeind.
Wijlen mama Bimba:
[Snurkt]
Professor Bomba:
Mama Bimba heeft de wereld van de geesten verlaten en is nu in het land van de dromen.
Presentator:
Laten we dan maar verder gaan waar we gebleven waren. De liefde.
Professor Bomba:
Professor Bomba geeft 100% garantie op ogenblikkelijke terugkeer van degene die u verlaten heeft.
Presentator:
Nou, ik wil het eigenlijk over wat anders hebben. Ik weet niet of andere mannen dat ook hebben, maar ik ga wel eens uit. Dan kleed je je feestelijk aan, je doet een luchtje op, de kleine tondeuse gaat in de neusgaten en in de oren. En dan ga je uit eten en naar de bioscoop en dan nog wat drinken. Een week later nog een keer uit eten, en ja, ik eh, ik vind dat wel gezellig hoor, maar dan breng je haar thuis en dan moet je kennismaken een dikke vader en een dikke moeder en een broer die onder de zalf en onder de zweren zit, en dan sta je daar te staan tussen de staande schemerlampen, maar eigenlijk…
Professor Bomba:
Wilt u neuken [toeter].
Presentator:
Daar was ik al bang voor.
Professor Bomba:
Grote meneer Martin van de radio kent toch zeker geen angst?
Presentator:
Nee, angst ken ik niet. Maar ik bedoel: het moest een keer fout gaan met die toeter. Kan mezelf wel voor m’n kop slaan. Laten we het nog maar een keer opnieuw doen en hopen dat niemand het gehoord heeft.
Wijlen mama Bimba:
[Snurkt]
Professor Bomba:
Mama Bimba slaapt door alles heen.
Presentator:
Gelukkig maar. Nou ja, wat ik zeggen wilde: uit eten gaan en naar de bioscoop gaan, dat is wel gezellig, maar…
Professor Bomba:
U wilt [toeter] neuken.
Presentator:
Nou was-tie weer te vroeg! Nou ja, niks aan te doen, je kunt de klok niet terugdraaien.
Professor Bomba:
Wel waar, meneer grote Martin van de radio, laat professor Bomba maar even begaan. Oempa hoempa boempa!
Wijlen mama Bimba:
Kwaak!
Professor Bomba:
Mama Bimba is weer helemaal bij de levenden. De radioluisteraars hebben [toeter] niet gehoord. Maar laat professor Bomba u een wijze les leren. U moet ’s middags naar een kleuterschool gaan als die uitgaat. Daar staan moeders die hun kinderen afhalen en die moeders zijn allemaal gescheiden vrouwen, keus genoeg. U moet gebruikmaken van vrouwvriendelijke voodoo, grote meneer Martin van de radio. Laat uw mojo werken. Uw mojo, mojo, mojo, mojo, mojo…
[Muziek: Elvis Presley – Got My Mojo Workin’ / Keep Your Hands Off Of It]
DAT IS DAN HONDERD EURO EXTRA
Bert Barrelmeijer:
Pff… Ankie, meid, heb jij even het achterste van je tong laten voelen! Dat was lekkerder dan lijken afleggen. Ouwe Bert moet even op krachten komen – je hebt toch geen haast? Rustig de accu opladen. Hé, hoe oud dacht je dat ik was? Nee wacht, niks zeggen. Bijna elf jaar veertig! Had je niet gedacht, hè? Ik zorg wel dat ik in conditie blijf. Ik zit de hele dag maar in dat muffe redactiehok. Driemaal per week de sportschool. Ik heb mensen op de redactie werken – elk jaar tien kilo erbij! Die krant… Vroeger, als ik op reportage ging, een of andere lullige inbraak. Je belt bij de buren aan, huisvrouwtje doet open. Wil je niet een kopje koffie? Het is zo ongezellig, mijn man is op reis. Ja, die kennen we. Kwam je alleen vragen of ze wat van die inbraak gehoord had, weet je wel. En mijn eigen vrouw – we zijn binnenkort 25 jaar getrouwd. Hoe gaan die dingen. Het oog wil na een kwart eeuw wel eens wat anders. Zij is ook geen twintig meer. Niet dat je zegt eentje die je om mee te pronken meeneemt naar het naaktstrand. Ik heb foto’s van d’r van twintig jaar terug, je reinste Miss Buisdorp. Ze is van nature al opvliegend, en nou is ze nog over de ingang ook. En totaal geen gevoel voor humor. Kijk, ik vind persoonlijk, maar dat is mijn mening, dat als zij een paar keer per week met d’r verkeerde been uit bed stapt, dan mag ik toch zeker wel af en toe met m’n been uit het verkeerde bed stappen, waar of niet? Ik heb gelukkig altijd zin en zo hoort het ook. Ik zeg laatst tegen m’n vrouw: waarom zouden we anders die verlangens hebben? Leg mij dat nou eens uit. Toch zeker niet om ze te onderdrukken? Meteen weer die kop op onweer. Als zij een keer lacht, is het als een hoer met liespijn, verdomd als ’t niet waar is. De kinderen zijn alle drie de deur uit, en ik ga maar zo’n beetje m’n eigen gang. Je moet elkaar vrij laten in een goed huwelijk, anders hou je het zo lang niet vol. Geloof maar dat er thuis over me geluld wordt. M’n vrouw en d’r zuster, twee handen op een buik. Nee wacht… vier handen op twee buiken. Hoe zeg je dat ook alweer? Twee paar handen… Nou ja, laat ze maar lullen ook. Gek eigenlijk, dat die jonge meiden allemaal zo met me weglopen. Goed, jij schatte me ook midden dertig. Het is niet alleen een kwestie van er jong uitzien, het gaat ook om wat je uitstraalt, als man zijnde. Van de week nog, tegen middernacht. Ik zat in Den Olden Buys aan de bar een afzakkertje te drinken, komt er zo’n jong ding naast me zitten. Ongelogen: zúkke tieten! Ik voelde ’m al aankomen. Het was zo’n enge buurt, de Buisstraat – kon ik ’r niet even thuisbrengen? Dat vroeg ze niet aan opa tandeloos die een tafel verderop op buitenlanders zat te kankeren, begrijp je wel. Gekke meid trouwens. Had een minderwaardig complex over d’r uiterlijk. Onzin natuurlijk, als je zúkke tieten hebt. Ze zegt: ik durf nooit te lachen, ik heb een spleetje tussen m’n tanden. Ik zeg: meid, stel je niet aan, beter een spleetje tussen je tanden dan andersom! Toen ik je op die barkruk zag zitten, dacht ik meteen: hola, Bert Barrelmeijer, effe aanschuiven, effe kniecontact maken. Want dat wipneusje, ’t woord zegt ’t al, die kan vast wel wat lichaamsbeweging tussen de lakens gebruiken. En had ik gelijk of niet? Dat is de dierlijke natuur van de mens. Maar niet iedereen ziet dat zo. Neem nou mijn broer Bart. Hij is drie jaar ouder dan ik, maar hij gedraagt zich tien jaar ouder. Hij is contactgestoord, hij gaat de deur niet uit. Maar wel elke week opbellen om te vragen of ik nog een beetje heb kunnen je weet wel, de huichelaar. Wat dacht je ervan, Ankie? Nog maar een rondje slaapkamerjudo doen?
Ankie Bion:
Dat is dan honderd euro extra.
[Muziek: Harry Nilsson – Will She Miss Me?]
ZOU ZE ME MISSEN?
Presentator:
Harry Nilsson, Will She Miss Me?
Ricardo Bion:
Dat vraag ik me ook af.
Presentator:
Pardon?
Ricardo Bion:
Of ze me mist.
Presentator:
De socioloog Ricardo Bion is teruggekeerd in de studio, dames en heren. En waarom ook niet, het is hier toch de zoete inval. De beveiliging zit te kaarten, dus als u thuis denkt: kom, ik ga ook maar eens een kijkje nemen, de toegang is vrij.
Ricardo Bion:
Ik zat in de auto en ik zette de radio aan en ik hoorde dat Ankie hier was.
Presentator:
Ankie? O, mevrouw Bion. Die is anderhalf uur geleden vertrokken. Ze ging geloof ik een brief posten en daarna de kroeg in. Ik heb geen zin meer om me ermee te bemoeien. Ik heb hier een draaiboek liggen waar op alle mogelijke manieren de hand mee gelicht wordt.
Ricardo Bion:
Ik wil bij haar zijn. Ik wil een liedje voor haar zingen. Ik heb een gitaar meegenomen.
Presentator:
Lazer op met die kutgitaar. Sorry, luisteraars, normaal gesproken ben ik niet zo’n zeikerd, maar ik had me deze avond heel anders voorgesteld. Ik was moe, ben vanmiddag een uurtje gaan liggen – ik had gewoon ik gewoon in m’n nest moeten blijven.
Professor Bomba:
Grote meneer Martin van de radio zou veel liever [toeter].
Presentator:
Nee, gewoon slapen! Dat kan in een bed ook, hoor! Goddomme. Ik ga afsluiten. Komt er nog wat voorbij in de tekstbalk van de pc-monitor? Een advertentie: Te koop aangeboden wegens abortus: ongedragen trouwjurk. Fijn. Dit programma werd gepresenteerd door Martin de Jong, die ook de muziek uitkoos en de teksten schreef, maar daarvan bleef de helft dankzij allerlei onverwachte gasten helaas ongebruikt. Bijzonder extra buitengewoon speciale grote dank aan Marijke Bruwin Veening, aan Esther Lammers, aan stemmentovenaar, gitaarwonder en zangtopper Hans Ruitenberg, aan supervisor Paul Waayers, aan technicus Kees Zuurbier en aan Robert Donkers. Vooruit, ik ben ook de beroerdste niet. Ricardo, zing je liedje voor Ankie maar.
[Muziek: Hannesz – Kom Bij Me Terug]
© Copyright Martin de Jong, Den Haag. Alle rechten voorbehouden.