[MP 327/328] Op vrijdag 21 september [1984] werd het Rotterdamse Ahoycomplex geteisterd door een wolkbreuk. Binnen was het echter aangenaam verblijven, want daar barstte de Rocknight van Veronica in alle hevigheid los. Een popgebeuren dat opviel door een niet op safe spelende artiestenkeuze. Eveneens opmerkelijk was de ondergeschikte rol die de elektrische gitaar speelde.
Onder overdadig kabaal werd de schreeuwende aankondiger Adam Curry met hoge snelheid vanuit de nok aan een touw in de piste neergelaten; een stunt die MP liever door Kees Baars uitgevoerd had gezien.
Vriendelijk naar het publiek wuivend betrad als eerste de frêle zangeres Sade het podium. Haar contracteren was een moedige zet van Veronica, want het was nog maar de vraag of het publiek waardering zou opbrengen voor de jazzy muziek. Gelukkig bleek de uitverkochte zaal gegrepen door de hoge kwaliteit van de goeddeels akoestische set.
Is Sade de nieuwe Billie Holiday? En zien we haar volgend jaar terug op het North Sea Jazz Festival? Het is in ieder geval bewezen dat zij erin slaagt haar platen live te brengen, met als meest tot de verbeelding sprekend hoogtepunt Smooth operator. Een pluim ook voor de begeleidingsband (waarin drie blazers), die excellent soleerde in Snake bite.
Op het moment dat het genre al jaren op sterven na dood was, introduceerde Level 42 een funky versie van jazzrock. En zie: het succes kwam, vooral door de single Love games. Na een iets te lange stilte staat de groep inmiddels weer in de belangstelling; de hitsingle Hot water was een opwarmertje voor de hernieuwde kennismaking; dit Veronica-optreden is een voorlopig hoogtepunt
van de comeback.
Het zal bassist en muzikaal leider Mark King goed doen dat de basgitaar een hoofdrol speelt in enkele recente hitproducties (van Frankie goes to Hollywood, bijvoorbeeld) want het geluid van Level 42 steunt erop.
Met een omzwachtelde duim ranselt ploegbaas King de snaren van zijn bas alsof ze onbreekbaar zijn. De solo die aan Love games voorafgaat neemt hij gretig voor zijn rekening, hij zou er glansrijk mee slagen voor het toelatingsexamen van Weather Report. Het is al ruim na middernacht als Mark King dodelijk bezweet en rood uitgeslagen met zijn gevolg het toneel verlaat.
Om de mensen in het land uit de slaap te houden vertoont Veronica (evenals na het optreden van Sade) een reeks opzienbarende videoclips. Als snoepje van de week is daar de twintig minuten lange versie van David Bowie’s microspeelfilm Blue Jean, waarin hij het popidool Screamin’ Lord Byron vertolkt en ook de rol van glazenwasser voor zijn rekening neemt.
Inmiddels loopt Talk Talk’s Mark Hollis backstage met een Mars in de hand wat extra energie op te doen voor het optreden. Veronica’s Rocknight is voor de voornamelijk door Music Box bekend geworden groep een prima gelegenheid te tonen wat ze live waard is.
Over zanger Mark Hollis maakten we ons al geen zorgen; in de Dum dum girl-videoclip zingt hij perfect live (en het is al bijzonder dat er in een clip live gezongen wordt). Ook de rest van de band blijkt op toneel niet voor het studiogeluid onder te doen, het vele optreden lijkt daar debet aan te zijn.
Opvallend tijdens deze Rocknight is de afwezigheid van recht-op-en-neer rock-’n-roll en de ondergeschoven positie die de gitaar inneemt. En dat terwijl het zich eveneens vandaag in Rotterdam afspelende festival van de nieuwe muziek, Pandora’s Music Box, juist in het teken van de gitaar staat.
© Copyright Martin de Jong, Den Haag. Alle rechten voorbehouden.