Radio West, 14 september 2008, 21.00 – 23.00 uur
Samenstelling, teksten, muziekkeuze, presentatie: Martin de Jong
Piet Kip, Jaap Hik, Roeland Middelie, Cornelius Zwartgal, Koos Speenhoff, mr. Wijnand Dommes de Gil, professor Bomba, dokter Mentaal, Ben Rauwpens, Eppie, Burgemeester Noten: Hans Ruitenberg
EERSTE UUR
Intro Paul Waayers
Muziek: Beirut – My Family’s Role In The World Revolution
Introductie eerste uur
Muziek: Kings Of Leon – Trunk
Buisdorpse Zoogdierenbescherming
Muziek: Pearl Jam – Rats
Festivalnieuws met Jaap Hik
Muziek: The Kooks – Seaside
Roeland Middelie
Muziek: Igor Stravinsky – Danse Russe
Buisdorps Homo Home
Muziek: Kate Bush – Rocket’s Tail
Nina’s paranormale pa
Muziek: Koos Speenhoff – Spotlied op de jaloersche vrouwen
Buisdorp Op Kop
Muziek: Rabih Abou-Khalil – Lobotomie Mi Baba Lu
TWEEDE UUR
Introductie tweede uur
Muziek: Duke Ellington – Afrique
Professor Bomba en papa Bamba
Muziek: The Who – Love Reign O’er Me
Postume lichaamsverzorging
Muziek: The Zutons – Dirty Rat
De string
Muziek: Koos Speenhoff – De vivisectie
Naaktstrandjaarverslag
Muziek: Editors – The Racing Rats
Domoorcodicil
Muziek: Mark Ronson feat. Lily Allen – Oh My God
Burgemeester Noten
Muziek: Frank Zappa – Get Whitey
EERSTE UUR
INTRO UITZENDING
Paul Waayers:
Iedere zondagavond tussen negen en elf hangt er een brandlucht in de studio van Radio West. De oorzaak: Hot Talk, een programma dat zich verbaal beweegt tussen waakvlam en uitslaande brand. Hot Talk: eigenzinnige radio, gemaakt door gastpresentators. Achter de Hot Talkmicrofoon zit de radiopyromaan van deze week. En dat is, voor de achtste keer, Martin de Jong, het bezeten brein achter Buisdorp, in nauwe samenwerking met zijn legendarische team, dat bestaat uit Hans Ruitenberg, de man die nog meer stemmen dan persoonlijkheden in zich heeft, en de jonge hond Roeland aan de piano. En de jonge hond Roeland zit al aan de piano… Take it away, Roeland!
[Muziek: Beirut – My Family’s Role In The World Revolution]
INTRODUCTIE EERSTE UUR
Presentator:
U hoort het, die jonge honden weten van geen ophouden en dat is maar goed ook, want Roeland komt zo dadelijk nog een keer aan bod. Welkom bij deze zeer speciale twee uur durende aflevering van Hot Talk, volledig gewijd aan de gemeente Buisdorp en mogelijk ook aan de randgemeenten Bokkerzwaag, Vrouwezeeghe, Zeevenslooten en Grooterwaal.
Het grote aftellen is begonnen: over iets minder dan twee uur is deze uitzending weer voorbij, ik zal blij toe zijn.
We moeten helaas beginnen met een vervelend bericht voor de eventuele reizigers. U hoorde het wellicht in het nieuws al, er is sinds halfacht vanavond een wisselstoring aan de orde op het traject Buisdorp-Grooterwaal. Treinreizigers in de richting Grooterwaal dienen rekening te houden met een vertraging van ongeveer drie weken.
De meeste luisteraars zijn natuurlijk benieuwd of ze wat gewonnen hebben, en laat ik daarom beginnen met de uitslag van de prijsvraag van vorige week. De vraag luidde: Wat is een ander woord voor zoenen in een bushokje? Het antwoord: Abrikozen. Er kwamen onmenselijk veel oplossingen binnen, we hebben geen tijd om alle prijswinnaars te noemen, u vindt ze op www.buisdorp.com. De tweede, derde, vierde, vijfde en alle volgende prijzen zijn gewonnen, maar de hoofdprijs, een authentieke gebruikte koektrommel, geheel of gedeeltelijk naar eigen inzicht door de winnaar te vullen, is nog altijd niet vergeven. Dat maakt u vast en zeker extra nieuwsgierig naar de prijsvraag van deze week, en die betreft een meerkeuzevraag, let u goed op.
Een huis waar meerdere mensen behorend tot hetzelfde gezin in kunnen wonen, hoe wordt dat genoemd? A) een eengezinwoning, B) een eengezinswoning of C) een eensgezinswoning? Ik herhaal: A) een eengezinswoning, B) een eensgezinswoning of C) een eengezinwoning? Schrijf het antwoord dat u denkt dat het juiste is op een briefkaart – dus A) eensgezinswoning, B) eengezinwoning of C) eengezinswoning – en mail die briefkaart naar info@buisdorp.com. Vergeet niet extra postzegels te plakken, ik ben er bijna doorheen.
Ik zei het zo-even al, het wordt een zeer speciale uitzending. Als u dit hoort [tingelgeluid] dan komt er namelijk een verhaal. Er zijn in totaal tien verhalen en het lot zal bepalen welk verhaal het wordt. Het geluid kan op elk moment klinken [tingelgeluid] – nee, nu niet, ik ben nu even met de mensen thuis bezig – en dat het geluid elk moment kan klinken betekent dat we permanent alert moeten zijn.
Het wordt om nog een reden een speciale uitzending: over zo’n vijftien minuten gaan we een experiment uitvoeren. Dat zal wat worden, dat kan ik u beloven. Er is van alles aan de hand in Buisdorp. Promotor Jaap Hik vertelt onder meer over de Week van de Hysterie en mr. Wijnand Dommes de Gil geeft uitleg over de politieke partij die hij opgericht heeft. Over de rest van het programma wil ik liever niets verklappen, maar houdt u als trefwoord maar ‘zoogdieren’ in gedachten. We gaan dan ook van start met vier jonge honden.
[Muziek: Kings Of Leon – Trunk]
BUISDORPSE ZOOGDIERENBESCHERMING
Presentator:
Kings Of Leon, Trunk, van de cd Because Of The Times. Over negen dagen verschijnt hun nieuwe cd, Only By The Night. Het nummer dat u zojuist hoorde ging over olifanten. Want trunk, zo noemen Engelssprekenden de slurf van een olifant, nietwaar meneer Kip?
Piet Kip:
Inderdaad, een olifant is een zoogdier.
Presentator:
Vanwege die slurf.
Piet Kip:
Onder meer.
Presentator:
Dat komt goed uit, want we gaan het hebben over zoogdieren. Er is onder dieren, met name onder zoogdieren, bijzonder veel leed. In Buisdorp wordt daar zeven dagen per week wat aan gedaan door de op 4 oktober aanstaande zestig jaar bestaande Buisdorpse Zoogdierenbescherming. In de studio de voorzitter van de Buisdorpse Zoogdierenbescherming, Piet Kip, u hoorde hem al even. Welkom.
Piet Kip:
Dank u.
Presentator:
Ha ha ha, ik moet ineens lachen. U bent van de zoogdierenbescherming en u heet zelf Kip!
Piet Kip:
Een kip is geen zoogdier.
Presentator:
Niet?
Piet Kip:
Een kip is een vogel, smerige beesten zijn dat. In zijn algemeenheid geldt: zoogdieren zijn dieren die niet kunnen vliegen. Een kip kan vliegen. Heeft u nog nooit een vliegende kip gezien?
Presentator:
Bent u niet in de war met een vliegende keep?
Piet Kip:
Nee, een vliegende kip.
Presentator:
En een eend? Die zwemt, is het dan ook een zoogdier?
Piet Kip:
Ook een eend kan vliegen.
Presentator:
Dat is nou jammer. Ik dacht bij mezelf: dierenleed, zoogdierenleed, dat is best wel een zwaar onderwerp voor de zondagavond. Weet je wat, ik vertel een oude mop over een eend. Maar een eend is dus geen zoogdier.
Piet Kip:
Nee. Maar die mop kunt u wat mij betreft wel vertellen.
Presentator:
Dat gaat nu niet meer, want de clou van die mop is Eend.
Piet Kip:
Dan vertelt u die mop niet.
Presentator:
Het is wel een leuke mop. Ach, ik doe ’m gewoon, weten de mensen thuis veel. Wat was de eerste auto?
Piet Kip:
Een Eend.
Presentator:
Ja. Nee: Geen idee.
Piet Kip:
U weet het niet?
Presentator:
U moet zeggen: Geen idee.
Piet Kip:
Geen idee.
Presentator:
De eerste auto was een Eend, want er staat geschreven: Mozes ging in zijn eentje de berg op.
Piet Kip:
Aha.
Varkentje:
Oink oink.
Presentator:
Dat had ik de luisteraars vergeten te vertellen: u zit met een varkentje op schoot.
Piet Kip:
Een lief beest is het. We weten als zoogdierenbescherming wel wat we beschermen!
Presentator:
Want een varken is een zeugdier.
Piet Kip:
Een zoogdier.
Presentator:
Kan een varken zwemmen?
Piet Kip:
Alle zoogdieren kunnen in principe zwemmen.
Presentator:
Mooi. U bent van de Buisdorpse Zoogdierenbescherming en weet dus alles van zoogdieren. Hoeveel zoogdieren zijn er?
Piet Kip:
Er zijn meer dan 5500 soorten zoogdieren.
Presentator:
In Buisdorp.
Piet Kip:
Nee, wereldwijd. In Buisdorp zijn het er ongeveer veertig.
Presentator:
Als het op beschermen aankomt lijkt me dat makkelijker te behappen dan 5500 soorten. Hoe is het in Buisdorp gesteld met de ongeveer veertig soorten zoogdieren?
Piet Kip:
Meer dan verschrikkelijk. Het blijft helaas dan ook noodzakelijk dat wij als Buisdorpse Zoogdierenbescherming op de bres staan voor alle maar dan ook alle zoogdieren in en om Buisdorp.
Presentator:
Een walvis!
Piet Kip:
Pardon?
Presentator:
Een walvis is ook een zoogdier.
Piet Kip:
Inderdaad.
Presentator:
Omdat een walvis niet kan vliegen.
Piet Kip:
Dat heeft u zonder meer juist gezien.
Presentator:
Maar walvissen komen in Buisdorp niet voor.
Piet Kip:
Dat moet u niet zeggen. Vorig jaar is er op het strand van Buisdorp een walvis aangespoeld.
Presentator:
Die bent u toen gaan beschermen.
Piet Kip:
Hadden we dat maar kunnen doen. De walvis spoelde aan op het naaktstrand en wij zijn niet bevoegd daar beschermend werk te doen. Althans niet gekleed. Een aantal nudisten heeft zich toen over de walvis ontfermd en dat beest wist niet wat hem overkwam.
Presentator:
Nee?
Piet Kip:
Meteen terug in zee gevlucht. Het arme dier heeft zichzelf gelukkig weten te beschermen tegen die bloteriken. Maar zoals u in uw inleiding al aangaf: we bestaan als Buisdorpse Zoogdierenbescherming zestig jaar en dat jubileum willen we aangrijpen om het beschermen van zoogdieren nog resoluter aan te pakken.
Presentator:
Wat gaat u doen?
Piet Kip:
We willen het eten van vlees van zoogdieren ontmoedigen. De mensen worden geïndoctrineerd: u kent de uitdrukking woensdag gehaktdag?
Presentator:
Vrijdag vis.
Piet Kip:
Vissen zijn geen zoogdieren, als mensen die willen eten gaan ze hun gang maar, vissen behoren niet tot ons aandachtsgebied.
Presentator:
Er schijnen trouwens ook vliegende vissen te bestaan.
Piet Kip:
Maar die worden niet of nauwelijks gegeten en die hoeven we dus niet te beschermen. Om terug te komen op onze plannen: we zijn momenteel bezig met een handtekeningenactie om in Buisdorp de woensdag af te schaffen. Vanwege de associatie met gehakt die onder Buisdorpse zoogdieren veel leed veroorzaakt. Met name onder zoogdieren waar gehakt van gemaakt wordt.
Presentator:
Alleen in Buisdorp de woensdag afschaffen?
Piet Kip:
In eerste instantie alleen in Buisdorp. Als we het hier voor elkaar krijgen heb je kans dat het zich als een olievlek verspreidt over de rest van de regio, het land en de wereld. Over drie dagen houden we op het plein voor het gemeentehuis van Buisdorp een grote protestbijeenkomst om onze eis kracht bij te zetten. De woensdag, die verdomde gehaktdag, moet worden afgeschaft!
Presentator:
Fijn, dank u wel en succes met uw actie. U hoorde het, steunt u het streven van de Buisdorpse Zoogdierenbescherming, doet u dan aanstaande woensdag mee met de demonstratie op het plein voor het gemeentehuis van Buisdorp.
Piet Kip:
Als wij onze zin krijgen is het over drie dagen dus donderdag.
Varkentje:
Oink oink.
Presentator:
Wat een schattig beest. Mag ik ’m ook even op schoot?
Piet Kip:
Natuurlijk.
Varkentje:
Oink oink.
Presentator:
Ha, hij begint m’n gezicht te likken. Ik draai ’m maar even van me af, luisteraars, anders kan ik niet meer bij de microfoon.
Varkentje:
Pfffrt.
Presentator:
Gatverdamme.
[Muziek: Pearl Jam – Rats]
FESTIVALNIEUWS MET JAAP HIK
Presentator:
Pearl Jam, Rats. Ratten. Zijn dat zoogdieren? Ze kunnen niet vliegen, dus je zou zeggen van wel. Jammer dat zoogdierenbeschermer Piet Kip de studio alweer verlaten heeft… Nee wacht, ratten zijn geen zoogdieren, het zijn knaagdieren. En volgens mij konden knaagdieren ook niet vliegen. Tenminste, de meeste. Want eekhoorns zijn knaagdieren en die kunnen zoals u weet van boom tot boom vliegen, op zoek naar voedsel en vertier. Over tot de orde van het programma, we kunnen niet meer dan drie uur uitlopen. Zo meteen Roeland, eerst festivalnieuws. Binnenkort gaat het festivalseizoen weer van start en wie kan daar beter over vertellen dan de man zonder wie er in Buisdorp geen enkel festival van de grond zou komen: promotor Jaap Hik.
Jaap Hik:
Zeker weten.
Presentator:
Jaap, wat kunnen we dit najaar allemaal aan festivals verwachten?
Jaap Hik:
Van 10 t/m 16 oktober is er zoals elk jaar de Week van de Hysterie. Zeven dagen lang ongebreidelde hysterie, van hysterische wijven tot imitaties van politici.
Presentator:
Ik heb begrepen dat er een Geert Wildersimitatiewedstrijd op het programma staat.
Jaap Hik:
Klopt. Kandidaten moeten gedurende vijf minuten op de manier van Geert Wilders een toespraak houden.
Presentator:
Dat lijkt me niet zo moeilijk.
Jaap Hik:
Toch wel. Ze mogen de woorden moslim, islam en buitenlander niet gebruiken.
Presentator:
Het festivalaanbod is groot, we moeten vanwege de tijd helaas een keuze maken. Eind oktober begint het regionale Slagerfestival.
Jaap Hik:
Dat wordt weer een feest voor de hele familie. Voor zover de mensen van slagers houden natuurlijk.
Presentator:
Er wordt uiteraard een slager van het jaar gekozen. Enig idee van de kanshebbers?
Jaap Hik:
Moeilijk te zeggen. Hoewel… de afgelopen drie jaar werd het Slagerfestival met glans gewonnen door Slagerij Van Kampen.
[Muziek: The Kooks – Seaside]
ROELAND MIDDELIE
Presentator:
The Kooks, met Seaside. Nou, ik weet niet hoe u erover denkt maar wat mij betreft was het draaien van dit nummer een geslaagd experiment. In eerdere uitzendingen was het altijd zo dat de muziek aansloot bij het voorafgaande gesprek of het gesprek dat erop volgde inleidde. Het nummer Seaside echter, wijst vooruit naar een item dat in het tweede uur aan bod komt. Het is tamelijk gewaagd om zo experimenteel te werk te gaan tijdens een rechtstreekse uitzending, maar we dachten: ach, dit is de achtste aan Buisdorp gewijde editie van Hot Talk, laten we eens gek doen. Maar nu Roeland. Roeland, we hoorden je aan het begin van de uitzending al op de piano tekeergaan.
Roeland Middelie:
Goeie piano heb je daar staan, Mart.
Presentator:
Het wemelt in de studio van Radio West van de goeie spullen. Mijn handen jeuken om er wat mee te doen maar ik heb weer eens geen lucifers bij me. Roeland, laat ik je om te beginnen feliciteren: je hebt vorige week in Zeevenslooten de eerste prijs gewonnen met je uitvoering van een pianoconcert van Rachmaninov, om precies te zijn Pianoconcert Nr. 2 in c, op. 18.
Roeland Middelie:
Was een makkie.
Presentator:
Wat een prestatie voor een knaap van twintig!
Roeland Middelie:
Moh.
Presentator:
Speel je al lang?
Roeland Middelie:
Toch zeker al twee maanden.
Presentator:
Ga weg. Dan moet je niet alleen een fenomenaal talent zijn maar ook een fenomenale pianoleraar hebben.
Roeland Middelie:
Ik heb het mezelf maar zo’n beetje geleerd. Komt door mijn moeder.
Presentator:
Ah, je moeder. De luisteraars die mij kennen weten het, ik ben geen voorstander van namedropping maar daar valt nu niet aan te ontkomen. Want, Roeland, jij hebt niet zomaar een moeder, je bent de jongste zoon van de beroemde schrijfster Annie Middelie.
Roeland Middelie:
Dat is mijn moeder.
Presentator:
Vandaar.
Roeland Middelie:
Vandaar?
Presentator:
Dat je haar zoon bent. Ik ken Annie Middelie alleen van haar boeken, ik wist niet dat ze ook pianospeelde.
Roeland Middelie:
Doet ze ook niet. Maar we krijgen veel bekende Nederlanders over de vloer en dan is het wel chique als je een vleugel hebt staan.
Presentator:
Hoe heb je jezelf op die vleugel leren spelen?
Roeland Middelie:
M’n moeder schrijft met een vulpen, ik tik haar manuscripten altijd over. Doe ik razendsnel, met tien vingers. Had een keer tijdens het typen de radio aanstaan en die ouwe Horowitz zat Chopin te pingelen. Ik ging voor de lol meespelen en dat ging best lekker.
Presentator:
En een paar maanden later win je een pianoconcours, met Rachmaninov. Heb je lang op de partituur gestudeerd?
Roeland Middelie:
Ik kan helemaal geen noten lezen. Ik heb een absoluut gehoor. Als ik de cd een keer gehoord heb speel ik zo’n pianoconcert uit mijn hoofd.
Presentator:
Fantastisch. Toen ik je aan het begin van de uitzending hoorde spelen, dacht ik: die jongen heeft plezier in pianospelen.
Roeland Middelie:
Ik kikker er altijd van op.
Presentator:
Kikkers zijn geen zoogdieren.
Roeland Middelie:
Nee, het zijn amfibieën.
Presentator:
Bestaat er verschil tussen kikkers en padden, of je weet?
Roeland Middelie:
Kikkers leven bij het water en padden vooral op het land. Ze behoren allebei tot de orde van de Anura. Alle kikkers hebben longen, behalve de barbourula kalimantanensis, die komt op Borneo voor.
Presentator:
Waar de mensen thuis benieuwd naar zullen zijn: kunnen kikkers en padden ook vliegen?
Roeland Middelie:
Nee. Maar ze eten ze wel.
Presentator:
En toch kunnen kikkers niet pianospelen, althans niet zo goed als jij. Je won zoals gezegd onlangs met Rachmaninov een concours, wat staat er nog meer op je programma?
Roeland Middelie:
Volgende week is er het Groot Buisdorps Quatre-mains Concours, doe ik ook aan mee.
Presentator:
Met wie?
Roeland Middelie:
Doe ik in m’n eentje. Ik ken verder niemand die pianospeelt – m’n zus speelde vroeger maar die is gestopt omdat haar nagels braken van de boogie woogie. Nou, alleen lukt het me ook wel. Zal ik een stukje laten horen?
Presentator:
Waarom niet. Wat ga je voor ons spelen?
Roeland Middelie:
De Danse Russe uit Petrouchka van Igor Stravinsky, voor vierhandig piano.
Presentator:
Ga je gang, je weet de piano te vinden, ik zal je aankondigen. Luisteraars, Roeland Middelie loopt naar de speciale piano van Radio West, hij schuift de kruk naar achteren… Wat gaat die pief nou doen… Hij trekt zijn schoenen uit, daar gaan ook de sokken… Hij legt zijn rechterbeen over zijn rechterschouder… Het gaat geloof ik niet helemaal naar wens, ik zie hem panisch gebaren… Paul Waayers rent uit de controlekamer richting piano… Hij pakt het linkerbeen van Roeland en legt dat over zijn linkerschouder – de linkerschouder van Roeland, bedoel ik… Hij duwt Roeland voorover, ik zie nu diens beide handen en beide voeten op de toetsen rusten, en… Verdomd, ik geloof dat hij in z’n eentje quatre-mains gaat spelen.
[Muziek: Igor Stravinsky – Danse Russe]
BUISDORPS HOMO HOME
Presentator:
Aj, daar kukelt Roeland Middelie achterover van de pianokruk. Dat kan gebeuren bij live radio. Paul Waayers is erbij gekomen, hij buigt zich over de jonge pianist… Het lukt hem niet meteen Roelands benen van de schouders te halen… Ja, gelukt. Roeland steekt twee duimen op, ten teken dat hij ongedeerd is gebleven. Dank je wel Roeland, voor een prachtige quatre-mains uitvoering van de Danse Russe uit Igor Stravinsky’s Petrouchka… Of eigenlijk was het deux-mains, deux-pieds. Wat een consternatie, luisteraars, ik zit hier met het zweet in mijn handen en de bloeddruk van een overspannen makreel. Maar al vallen er doden, Hot Talk must go on. We moeten door, en dat doen we met Cornelius Zwartgal.
Cornelius Zwartgal:
Graag.
Presentator:
U bent directeur van het eerste Buisdorpse bejaardenhuis voor homo’s en dat bestaat deze maand een jaar. Meneer Zwartgal, voorziet uw Homo Home in een behoefte?
Cornelius Zwartgal:
Dat zou ik denken, ja. Homo’s worden ook oud.
Presentator:
Hoe oud kan een homo worden?
Cornelius Zwartgal:
Onze twee oudste bewoners zijn tegen de negentig.
Presentator:
Toe maar. En hoe lang zijn de bewoners gemiddeld al homo, heeft u daar een indicatie van?
Cornelius Zwartgal:
Dat wisselt. We hebben een homo van vijfentachtig en die is al ruim veertig jaar homo.
Presentator:
Dat is dan wat je noemt een doorgewinterde homo. Hoeveel homo’s telt het Homo Home momenteel?
Cornelius Zwartgal:
We hebben omstreeks honderdvijftig bejaarde homo’s in huis.
Presentator:
Bejaarde Buisdorpse homo’s.
Cornelius Zwartgal:
De meeste homo’s komen inderdaad uit Buisdorp, maar er zijn ook homo’s uit Bokkerzwaag, Vrouwezeeghe, Zeevenslooten en Grooterwaal.
Presentator:
Hoe ziet de dag van een gemiddelde bejaarde homo er bij u uit?
Cornelius Zwartgal:
Het merendeel wordt ’s morgens wakker, maar het kan ook gebeuren dat je een bejaarde homo dood in bed aantreft.
Presentator:
Ook homo’s gaan dood.
Cornelius Zwartgal:
Correct. En daar doen we niet moeilijk over. Enfin, ze ontbijten, ze lezen een krantje, ze zitten in de conversatiezaal, ze lunchen, ze kijken televisie, ze dineren, ze leggen een kaartje.
Presentator:
Organiseert u activiteiten voor de homo’s?
Cornelius Zwartgal:
O ja, we hadden laatst een Albert Molmiddag, drie uur lang Wie van de Drie op dvd. De bewoners gingen er speciaal voor zitten, beetje coke en genieten maar.
Presentator:
De oudjes lusten nog graag een glaasje cola.
Cornelius Zwartgal:
Nee, ik bedoel snuifcoke.
Presentator:
Dat is toch slecht!
Cornelius Zwartgal:
Dat maakt toch niet meer uit als je bejaard bent. Ze roken ook als een ketter en er gaan elke avond gigantische bellen jenever naar binnen. Pubers moet je dat ontraden, maar bij bejaarden kan het geen kwaad meer.
Presentator:
Hebben bejaarde homo’s nog een seksleven?
Cornelius Zwartgal:
Kijk, het zijn dan wel homo’s maar het blijven mannen. Ze zijn allemaal zwaar aan de Viagra, dagelijks een driedubbele dosis.
Presentator:
Is dat niet link?
Cornelius Zwartgal:
Niet als je zo oud bent. Wat zou je je dan nog druk maken over de bijwerkingen?
Presentator:
Er zijn bijwerkingen?
Cornelius Zwartgal:
Dat zou ik denken. Van dagelijks een driedubbele dosis Viagra ga je enorm beven. Ze zitten werkelijk de hele dag te schudden. Maar dat hebben ze er graag voor over.
Presentator:
Het vrijen, gebeurt dat veilig?
Cornelius Zwartgal:
Nou en of, we hebben wat dat betreft ons lesje wel geleerd. In de eerste maanden dat we Viagra verstrekten hebben we wat meegemaakt, daar zou ik u verhalen van kunnen vertellen. Er liggen nu ook naast het bed matrassen. Kijk, die oudjes zijn de jongsten niet meer. De een klautert op de ander, ze komen zo goed en zo kwaad als het gaat in beweging – wat dat betreft is het schudden een uitkomst – en voor ze er erg in hebben lazert degene die boven ligt uit bed.
Presentator:
Ik bedoelde eigenlijk veilig in de zin van condoomgebruik.
Cornelius Zwartgal:
Als je zo beeft is het aanleggen van een condoom onbegonnen werk, meneer De Jong.
Presentator:
Bent u niet bang dat de bewoners door het onveilige vrijen een hiv-besmetting oplopen?
Cornelius Zwartgal:
We zijn ons terdege bewust van de gevaren van dien. Er worden wekelijks bloedtesten gedaan en het aantal gevallen van hiv-besmetting groeit werkelijk gigantisch.
Presentator:
Wat verschrikkelijk.
Cornelius Zwartgal:
Welnee, als je bejaard bent maakt het toch niet meer uit dat je seropositief bent.
Presentator:
U vat het allemaal laconiek op, dat maak je niet vaak mee. U hebt als directeur uiteraard zicht op de dagelijkse gang van zaken in uw bejaardenhuis. Hoe is het voor het personeel om in een Homo Home te werken?
Cornelius Zwartgal:
Het is een droombaan. We hebben een team van twaalf verpleegsters en er is er nog nooit een in haar billen geknepen.
[Muziek: Kate Bush – Rocket’s Tail]
NINA’S PARANORMALE PA
Presentator:
Kate Bush, Rocket’s Tail. Zij werd op gitaar begeleid door Dave Gilmour van Pink Floyd en vocaal door het Trio Bulgarka, met als soliste Yanka Rupkhina. En dan nu de Buisdorpse politiek, ik ga praten met mr. Wijnand Dommes de Gil [tingelgeluid] – nee, ik ga nog niet praten met mr. Wijnand Dommes de Gil. U hoorde het geluid, als u vanaf het begin van de uitzending luistert weet u wat dat betekent: er komt nu een verhaal. Er zijn tien verhalen, welk gaat het worden… Dat bepaalt het lot. Meneer Dommes de Gil, wees zo goed een getal onder de elf te noemen.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Zeuven.
Presentator:
Fijn, dank u wel.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Was het goed?
Presentator:
Jawel, zeven is inderdaad een getal onder de elf. En verhaal nummer zeven is… Nina’s paranormale pa. Daar gaan we met Nina’s paranormale pa.
Nina’s paranormale pa
Wat kut voor je,’ zei Nina.
‘Als die lul nou gewoon niks gezegd had,’ zei Tamara, die eerst alleen maar had kunnen huilen maar nu vooral kwaad was. ‘Maar nee, hij moest het zo nodig opbiechten. Ma werd natuurlijk bloedlink. Het was het hele weekend de ene schreeuwpartij na de andere. Gisteravond heeft ze ’m eruit gezet. Hij zal wel bij haar ingetrokken zijn. Nou, dan kan je wel raden hoe het verder gaat.’
‘Hoe dan?’
‘Ze gaan scheiden en voor mij komt er een omgangsregeling. Dan moet ik verdomme elk weekend bij pa en dat mens gaan logeren. In Buisdorp! Zij is ook gescheiden en ze heeft twee kinderen. Klotezooi!’
Ze zaten op het bed van Nina, die een arm om haar vriendin heen geslagen had. ‘Komt wel goed, joh,’ zei ze en drukte een troostende kus op Tamara’s wang.
‘Wees maar blij dat jouw ouders nog bij elkaar zijn,’ zei Tamara, met een zakdoek een nagekomen traan wegvegend.
‘Die krijg je met geen mogelijkheid uit elkaar,’ zei Nina. ‘Ze hebben elkaar leren kennen doordat pa helderziende was. Heb ik je dat nooit verteld? Een knettergek verhaal is dat.’
Nina had gelijk, het was een knettergek verhaal. De vader van Nina, Herman, was inderdaad helderziende maar helderziende zijn is wat anders dan helderziend. Iemand die helderziend is kan dingen zien die mensen die niet helderziend zijn niet kunnen zien. Bijvoorbeeld wat er in de toekomst gaat gebeuren. Een helderziende is iemand die beweert dat hij helderziend is, paranormaal begaafd. Je kunt bij een helderziende langs gaan en dan vertelt hij of zij je tegen betaling dingen over de toekomst. Dat zijn bijna altijd gunstige dingen, zodat er veel mensen zijn die een helderziende raadplegen.
Toen hij Ans leerde kennen was Herman vierentwintig jaar. Hij studeerde Nederlands en had een kamer in een studentenhuis. Tijdens de eerste maanden van zijn studie werkte hij op zaterdag in een boekwinkel. Maar omdat hij meestal van vrijdagavond laat tot halverwege vrijdagnacht met andere studenten in de kroeg zat, viel het niet mee om zaterdags vroeg op te staan en naar de boekwinkel te fietsen. Hij ging daarom op zoek naar een ander bijbaantje.
Na het zien van een tv-documentaire waarin een helderziende als oplichter was ontmaskerd vroeg Herman zich af of zulk werk niet iets voor hem was. Het enige wat je als helderziende hoefde te doen was mensen vertellen wat ze wilden horen, zo bleek uit de documentaire. Als de zogenaamde voorspellingen na een paar maanden nog niet uitgekomen waren gaf dat niet want dan kwam de klant nog een keer op het spreekuur, om te horen of er inmiddels wat naders te vertellen was over de aangename vooruitzichten op het gebied van de liefde, de gezondheid of de huisvesting.
De praktijkruimte van helderziende Herman was zijn studentenkamer. Hij kreeg z’n eerste klant kort nadat hij bij de supermarkt aan de overkant een kaartje had opgehangen waarop hij zijn diensten als toekomstvoorspeller aanbood. De klant was een man van middelbare leeftijd die zich zorgen maakte over zijn gezondheid. Hij scheen het niet vreemd te vinden dat Herman zo jong was en dat hij in een studentenkamer praktijk hield.
Herman merkte dat het voorspellen van de toekomst hem gemakkelijk af ging. De klant deed namelijk het meeste werk: die vertelde uit zichzelf wat de gezondheidsklachten waren, dat hij soms pijn in zijn maagstreek had. Herman hoefde er dus niet naar te raden. Hij zat met gesloten ogen tegenover de man en wreef om beelden uit de toekomst door te krijgen over het horloge dat deze hem aangereikt had. ‘U hoeft zich geen zorgen te maken over uw gezondheid,’ zei hij. ‘Maar als ik u was zou ik voor de zekerheid naar de huisarts gaan.’
Herman verdiende met het voorspellen van de toekomst veel meer dan met werken in de boekwinkel en hij kon zaterdags uitslapen zo lang als hij wilde. Op de dag dat hij in contact kwam met Ans, de liefde van zijn leven, deed hij het voorspellende werk al twee jaar.
‘Verdomme!’ zei hij die middag, toen hij de telefoon neergelegd had. Het was zijn moeder, die vertelde dat zijn vader met hartklachten in het ziekenhuis was opgenomen. Herman moest er onmiddellijk naartoe, maar over een halfuur verwachtte hij een nieuwe klant. Hij had haar telefoonnummer niet en kon dus niet afbellen. Helaas, niets aan te doen: zijn zieke vader ging voor.
Toen hij zijn kamer verliet om naar het ziekenhuis te gaan zag hij rechtenstudent Johan in de keuken staan, bezig met koffiezetten. Waarom ook niet, dacht hij. Het is te proberen.
‘Johan, kan jij wat voor me doen?’
‘Wat?’
‘Ik moet dringend even weg, maar zo meteen komt er een klant voor me. Zou jij het van me over kunnen nemen?’
‘Ik? Maar ik ben toch niet helderziend!’
‘Dat maakt voor een keer niet uit. Het is een vrouw, ze zal dus wel problemen met de liefde hebben. Laat haar een kaart trekken, zeg dat je een nieuwe liefde op haar pad ziet komen. We delen het geld, oké? Jij vijftien gulden en ik tien, lijkt me een mooie deal. Ik zal je een paar tips geven, dan kan er niks misgaan.’
Twintig minuten later zat Johan aan Hermans eettafel waarop een brandende kaars stond en keek naar de kaart die Ans getrokken had. Een hartenkoning. Wat zou hij daar eens over zeggen.
‘Zoiets maak ik niet vaak mee,’ zei hij. ‘Harten én koning.’
‘Wat betekent dat?’ vroeg Ans, die een kleur van opwinding had. Ze was een maand daarvoor door haar vriend gedumpt en had de hoop op een nieuwe liefde opgegeven. Een vriendin had haar aangeraden naar een helderziende te gaan, wie weet was de toekomst rooskleuriger dan ze dacht.
‘Dat kan maar een ding betekenen,’ zei Johan. ‘Een nieuwe liefde.’
‘O ja? Wanneer? Gauw?’
‘Heel gauw,’ zei Johan, die van Herman had begrepen dat je het zo zonnig mogelijk moest voorstellen. ‘Echt heel gauw. Ik denk dat je ervan achterover slaat als het zover is.’
‘Hoe ziet-ie eruit?’ wilde Ans weten.
Johan sloot zijn ogen om zich beter te kunnen concentreren op de romantische dingen die komen gingen en hield daarbij met beide handen haar rechterhand vast. Hij wreef erover en kneep erin. Aangenaam werk: de hand van een mooie jonge vrouw tussen de zijne houden en er nog geld voor krijgen ook. Hoe haar nieuwe liefde eruitzag… Het uiterlijk van Herman schoot hem te binnen – wat maakte het uit wat hij zei?
‘Hij is ongeveer 1 meter 70. Ik zie sluik donkerblond haar, bijna tot op zijn schouders. Hij draagt een bril… Wat is dat voor een bril… Een bril zonder montuur… Ja, een ziekenfondsbrilletje. Hij rijdt op een oude fiets zonder spatborden. En hij rookt een pijp.’
Ans betaalde de vijfentwintig gulden en nam blozend afscheid. Johan haalde opgelucht een flesje bier uit de koelkast van Herman, dronk het leeg en vond dat hij nog wel een tweede biertje verdiend had ook.
‘Nou,’ besloot Nina, ‘op het moment dat mijn moeder het studentenhuis verliet stak mijn vader de sleutel in het slot. Hij had een lekke band gekregen en was maar weer teruggegaan naar huis. Toen de voordeur openzwaaide kreeg ze zijn pijprook in haar gezicht geblazen en het voorwiel waar geen spatbord op zat tussen haar benen geduwd, waardoor ze achterover viel. Hij zei sorry en hielp haar overeind. Zij hakkelde wat terug en vijf jaar later werd ik geboren. De eerste dagen dat ze met elkaar omgingen moet het een volkomen krankzinnige toestand geweest zijn, in dat studentenhuis. Hij kon haar niet meenemen naar zijn kamer want dat was de kamer waar ze tegenover helderziende Johan gezeten had. Pa was zo mesjokke van verliefdheid, dat hij met Johan van kamer ruilde. Het was zomer en warm en ze hadden allebei geen zin om met al hun meubels te gaan lopen slepen, dus ze ruilden niet alleen van kamer, ze namen elkaars complete inboedel over. Die Johan was waarschijnlijk ook niet helemaal lekker. Pa deed z’n praktijk aan hem over, zelf ging hij weer in de boekwinkel werken.’
Tamara dacht aan haar eigen ouders, die het niet zo goed met elkaar getroffen hadden. ‘Stel je voor dat ik elk weekend bij pa en dat mens en haar kinderen moet zitten. In dat klote Buisdorp!’
‘Buisdorp valt vast wel mee. Trouwens, ik ben toch je beste vriendin? Dan kan ik komen logeren als je daar zit.’
‘Dat zou wel gaaf zijn.’
‘Misschien barst het in Buisdorp van de leuke kroegen,’ zei Nina.
‘Ouderwetse bruine kroegen,’ zei Tamara, al wat opgewekter.
‘En volop leuke Buisdorpse jongens.’
‘Ik zal aan ma vragen of we de hele herfstvakantie in Buisdorp mogen logeren!’
[Muziek: Koos Speenhoff – Spotlied op de jaloersche vrouwen]
BUISDORP OP KOP
Presentator:
Koos Speenhoff, herrezen uit de dood. Ondanks zijn verblijf aan gene zijde heeft hij niets aan scherpte en volume ingeboet, u hoorde een Spotlied op de jaloersche vrouwen. Kunnen ze in hun zak steken. Voordat de herrezen Koos Speenhoff zong hoorde u mij met het verhaal Nina’s paranormale pa, en nu hoort u mij alweer. En dan zijn er mensen die beweren dat het leven geen zin heeft. Maar nu de Buisdorpse politiek, die bespreken we met mr. Wijnand Dommes de Gil.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
En die werkt daar van ganser harte aan mee.
Presentator:
In welke hoedanigheid bent u naar de studio gekomen? U geeft geen leiding meer aan het Volksdemocratisch Landsbelang, heb ik begrepen.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Die tijd is inderdaad voorbij.
Presentator:
U heeft een nieuwe partij opgericht.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Een partij, een partij… Ik spreek liever van een politieke beweging. Dit om aan te geven dat het niet alleen een partij is voor de mensen uit Buisdorp, maar ook van de mensen uit Buisdorp.
Presentator:
Het verhaal gaat dat u er bij het Volksdemocratisch Landsbelang uitgeknikkerd bent.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Dat is een infaam verzinsel. Zo er al sprake is van knikkeren ben ik het geweest die het Volksdemocratisch Landsbelang eruit geknikkerd heeft.
Presentator:
Waarom deed u dat?
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Het Volksdemocratisch Landsbelang – waar ik zoveel jaren met hart en ziel bij betrokken was, versta mij niet verkeerd, meneer De Jong – het Volksdemocratisch Landsbelang maakte de laatste jaren te veel pas op de plaats, het was de status quo die prevaleerde, terwijl ik popelde om samen met Buisdorp in volle vaart op de toekomst af te stevenen.
Presentator:
En uw besluit om een eigen partij te beginnen had er niet mee te maken dat het Volksdemocratisch Landsbelang als er nu verkiezingen gehouden zouden worden op slechts 0.17% van de stemmen zou kunnen rekenen.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Dat staat er volkomen los van.
Presentator:
Uw partij, uw beweging… Hoe heet die overigens?
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Buisdorp Op Kop. BOK, dat is voor de mensen makkelijk te onthouden.
Presentator:
Een bok is een zoogdier.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Inderdaad. Bokken behoren tot de geitachtigen, een onderfamilie uit de familie der holhoornigen, net als schapen en gemzen. Het zijn hoefdieren.
Presentator:
Hoefzoogdieren dus. Wat wil BOK, wat wil Buisdorp Op Kop met Buisdorp?
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Welnu, het gaat erom dat de mensen weer trots worden op hun eigen Buisdorp. Ik help mijn kinderen vaak met hun huiswerk en als je dan zo’n geschiedenisboekje doorneemt, dan vind je daar haast niets in over de rijke historie van Buisdorp, over al die dingen waar we trots op kunnen zijn en trots moeten zijn.
Presentator:
Zoals?
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Om maar wat te noemen: we hebben in Buisdorp de oudste bierdragerij van ons land, die is uit 1497!
Presentator:
In Ilpendam schijnen ze een bierdragerij uit 1947 te hebben.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Een Ilpendamse bierdragerij uit 1947? Daar lachen we hier in Buisdorp om. Dat kan niks zijn.
Presentator:
We moeten er trots op zijn dat we in Buisdorp een bierdragerij uit 1597 hebben.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
1497!
Presentator:
Een bierdragerij uit 1497, dat is volgens u iets waar men in Buisdorp trots op moet zijn. Ook al is het geen verdienste van de mensen die nu leven dat er in 1497 een bierdragerij gesticht is, en ook al is er van die antieke bierdragerij uit 1497 niet meer over dan een met vogelpoep overdekte ruïne van hompen steen en opgedroogde paardenvijgen. Als ik me niet vergis heeft Buisdorp ook de oudste mierenneukerij van ons land.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Meneer De Jong, ik heb liever niet dat u grappen maakt over zo’n ernstig onderwerp. Het gaat om de toekomst van Buisdorp. Heeft u niet gehoord over het gifschandaal waar momenteel sprake van is?
Presentator:
Daar hoop ik later in de uitzending burgemeester Noten over te ondervragen. Wat gaat u als BOK aan dat gifschandaal doen?
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
We gaan de buitenlanders keihard aanpakken.
Presentator:
De buitenlanders?
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Neem me niet kwalijk, ik bedoel de mensen uit de omliggende gemeenten: Bokkerzwaag, Zeevenslooten, Vrouwezeeghe en Grooterwaal. Buisdorp moet weer voor de Buisdorpenaren worden.
Presentator:
U zei buitenlanders.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Inderdaad, maar dat was een verspreking die voortkwam uit mijn verleden als leider van het Volksdemocratisch Landsbelang. Toen waren het de buitenlanders die we keihard gingen aanpakken.
Presentator:
U gaat mensen uit de randgemeenten van Buisdorp keihard aanpakken. Waarom en hoe?
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Er is in de binnenstad van Buisdorp veel overlast van jongeren uit Bokkerzwaag. Die hangen daar tot vervelens toe rond, ze spugen op straat, ze jouwen bejaarde Buisdorpenaren uit, zelfs bejaarde Buisdorpse homo’s. Dat is toch meer dan verschrikkelijk! Mensen die hun hele leven keihard gewerkt hebben worden uitgejouwd!
Presentator:
Ach meneer Dommes de Gil, wat een onzin. Ik hoor politici wel vaker spreken over mensen die hun hele leven keihard gewerkt hebben. Ga maar eens kijken op een kantoor waar honderd mensen werken. Er zijn er tien die inderdaad keihard werken, maar er zijn er ook tien die helemaal niets uitvoeren, die zitten de hele dag in opperste verbazing naar het beeldscherm van hun pc te staren. En de rest doet zonder zich bovenmatig in te spannen wat er gedaan moet worden, maar meer ook niet. Maak het nou.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Laat het zijn zoals het is, meneer De Jong, het gaat erom dat er opgetreden moet worden. Wij van Buisdorp Op Kop gaan ervoor zorgen dat er korte metten gemaakt worden met jongeren uit andere gemeenten die overlast veroorzaken. Die jongeren worden allemaal opgepakt en het hele gezin gaat dan terug naar de gemeente van herkomst!
Presentator:
Hoe denkt u dat juridisch voor elkaar te krijgen? Als een jongere veroordeeld wordt wegens misdraging dan hebben de overige leden van het gezin waar hij toe behoort toch geen overtreding begaan? Die kunt u dan toch niet ook uitzetten?
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Dat zijn details die nog moeten worden uitgewerkt, maar het gaat er bij een volksbeweging als Buisdorp Op Kop vooral om dat wij bij de man en de vrouw in de straat in de gunst komen en dat lukt nu eenmaal alleen als je populistische taal uitslaat.
Presentator:
Fijn. En die opmerking over buitenlanders was een verspreking.
Mr. Wijnand Dommes de Gil:
Een betreurenswaardige en volkomen onbedoelde verspreking.
Presentator:
Gelukkig maar, want de resterende minuten van dit eerste uur zijn voor een geweldige buitenlander, de heer Rabih Abou-Khalil, en hij speelt met zijn geweldige buitenlandse medemuzikanten het geweldige Lobotomie Mi Baba Lu.
[Muziek: Rabih Abou-Khalil – Lobotomie Mi Baba Lu]
TWEEDE UUR
INTRODUCTIE TWEEDE UUR
Presentator:
U bent weer terug bij Hot Talk, de liefdesbaby van Paul Waayers, voor het achtste en laatste uur van deze marathonuitzending. Goed nieuws voor de eventuele reizigers: de wisselstoring op het traject Buisdorp-Grooterwaal is met man en macht en drie paarden verholpen, het treinverkeer in de richting Grooterwaal is op gang gekomen, er wordt dus weer volop gereisd in de regio. En wij gaan ook op reis, samen met Duke Ellington, naar Afrika, u hoort op de achtergrond de trein al. Daar gaan we.
[Muziek: Duke Ellington – Afrique]
PROFESSOR BOMBA EN PAPA BAMBA
Presentator:
U hoorde uit Duke Ellingtons Afro-Eurasian Eclipse uit 1971 het nummer Afrique, met daarin een hoofdrol voor drummer Rufus Jones. Afrique zou je een ‘aangeklede drumsolo’ kunnen noemen, net als Take Five van Paul Desmond – veel mensen denken ten onrechte dat Take Five een compositie is van Dave Brubeck. Opvallend is voorts dat Afrique 5 minuten en 21 seconden duurt en Take Five 5 minuten en 23 seconden. Professor Bomba, het grote Afrikaanse medium, Afrique, dat deed u zeker wel wat.
Professor Bomba:
Zeker, grote meneer Martin van de radio. Afrika is het land waar de voorouders van professor Bomba vandaan komen. Hoe maakt u het?
Presentator:
Naar omstandigheden goed.
Professor Bomba:
En hoe zijn de omstandigheden?
Presentator:
De omstandigheden zijn goed. Hoe maakt u het, professor Bomba?
Professor Bomba:
Professor Bomba maakt het niet goed, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
Ach. Hoe komt dat?
Professor Bomba:
Mama Bimba is dood. Ze was pas vijfennegentig jaren oud.
Presentator:
Het viel me al op dat ze niet zoals in vorige uitzendingen bij u op schoot zit. Is ze al lang dood of u weet?
Professor Bomba:
Al bijna drie hele weken, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
Dan is er nog niet veel van te zeggen, lijkt me. Ze is toch wel vaker even dood geweest?
Professor Bomba:
Dat is zij zeker. Maar dan was haar geest naar het Rijk van de Doden om de voorouders van professor Bomba te ontmoeten en dan kwam haar geest na een paar dagen weer terug in het Rijk van de Levenden. Maar nu…
Presentator:
Hoe kan dat zo ineens? Pas vijfennegentig.
Professor Bomba:
Ze kreeg heimwee, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
Naar het Rijk van de Doden.
Professor Bomba:
Ja, ze had heimwee naar papa Bamba.
Presentator:
Wie is papa Bamba, professor Bomba?
Professor Bomba:
Papa Bamba is de vader van professor Bomba en wijlen de wederhelft van mama Bimba.
Presentator:
En papa Bamba is dus ook dood.
Professor Bomba:
Papa Bamba is al vele tientallen jaren heerser over het Rijk van de Doden.
Presentator:
Dat lijkt me een enorme verantwoordelijkheid want er moeten wereldwijd door de eeuwen heen onnoemelijk veel doden ontstaan zijn. Wat deed papa Bamba toen hij nog leefde?
Professor Bomba:
Toen papa Bamba nog leefde was hij heerser over alle reptielen van Afrika, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
Dat vind ik van die enge beesten.
Professor Bomba:
U hoeft geen vrees te hebben voor reptielen, papa Bamba had alle reptielen van Afrika in zijn macht.
Presentator:
Ja, toen hij nog leefde. Maar wat zijn reptielen eigenlijk? Het zijn geloof ik geen zoogdieren.
Professor Bomba:
Reptielen zijn koudbloedige gewervelden, grote meneer Martin van de radio. Daarbij worden onderscheiden de squamata, de testudines, de crocodilia en de rhynchocephalia.
Presentator:
Allemachtig. En wat zijn dat precies?
Professor Bomba:
Tot de squamata behoren slangen, hagedissen en wormhagedissen. Tetudines zijn schildpadden, crocodilia zijn krokodilachtigen en rhynchocephalia zijn brughagedissen.
Presentator:
Die slapen onder een brug.
Professor Bomba:
Reptielen slapen nooit, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
O jee. En wie heerst er momenteel over de reptielen van Afrika, nu papa Bamba dood is?
Professor Bomba:
Niemand.
Presentator:
Daar is Afrika mooi klaar mee. [Gruwelijke grom] Wat was dat nou?
Professor Bomba:
Dat was papa Bamba vanuit het Rijk van de Doden.
Presentator:
Zo te horen valt er met papa Bamba niet te spotten.
Professor Bomba:
O nee, professor Bomba heeft als kind veel slaag gekregen van papa Bamba. Bij het minste of geringste ging de karwats erover.
Presentator:
Zo. En hoe moet het nu verder met professor Bomba? Denkt u dat mama Bimba nog tot leven zal komen?
Professor Bomba:
Professor Bomba vreest met grote vrezen. Het hart van professor Bomba is door het overlijden van mama Bimba een gapend gat geworden, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
Zal het hart van professor Bomba ooit nog helen?
Professor Bomba:
Een zo groot gapend gat in het hart van een man kan alleen gedicht worden door de liefde van een bekoorlijke vrouw.
Presentator:
Daar zegt u zo wat. Laten we hopen dat er spoedig zo’n bekoorlijke vrouw op het pad van professor Bomba zal komen.
Professor Bomba:
Dat hoop ik met u, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
Weet u wat, we laten een liefdeslied klinken, wellicht luistert er een bekoorlijke vrouw die daardoor de weg naar het hart van professor Bomba zal weten te vinden en het grote gapende gat daarin vermag te dichten.
Roeland Middelie:
Zal ik dan pianospelen?
Presentator:
O god, hij is er ook nog. Ha, Roeland! Ik wist niet dat je er nog was. Ja, leuk, speel jij maar wat moois op de piano. Hoe lang gaat dat duren?
Roeland Middelie:
5 minuten en 52 seconden.
Presentator:
Mooi, dan kan ik wel even onder de douche. Ik zit nog helemaal onder de varkensstront van het eerste uur. Roeland, ga je gang.
[Muziek: The Who – Love Reign O’er Me]
POSTUME LICHAAMSVERZORGING
Presentator:
The Who, met Roeland Middelie op piano, Love Reign O’er Me, uit de rockopera Quadrophenia. We begroeten een oude bekende, hij is een aantal keren eerder in de uitzending geweest: de alternatieve genezer dokter Mentaal.
Dokter Mentaal:
Fijn er weer te zijn.
Presentator:
Om het geheugen van de luisteraars op te frissen: we hadden u een paar jaar geleden in de studio vanwege de brain piercing waar u destijds mee gestart was.
Dokter Mentaal:
Ons eerste grote succes, we hebben sindsdien het brain van vele Buisdorpenaren mogen piercen.
Presentator:
Daarna gaf u voor de microfoon uitleg over kringloopliposuctie, een techniek waarbij het vetsurplus in damesbillen wordt aangewend voor het vergroten van damesborsten.
Dokter Mentaal:
Dat loopt als een tiet.
Presentator:
Geweldig. En de laatste keer dat u hier was bespraken we de zaktransplantatie. De zaktransplantatie voor oudere heren.
Dokter Mentaal:
En ook voor jonge heren.
Presentator:
De zaktransplantatie voor oudere heren en voor jonge heren, mooi. U bent hier niet zomaar, u heeft iets te melden.
Dokter Mentaal:
Inderdaad. We zijn een maand of wat geleden gestart met iets wat een doorbraak genoemd kan worden op het gebied van de lichaamsverzorging, en dat betreft de postume lichaamsverzorging.
Presentator:
De postume?
Dokter Mentaal:
Daar blijkt grote behoefte aan te bestaan, en dat is niet verwonderlijk. Kijk, als mensen er tot op hoge leeftijd goed uit willen zien, dan is dat tegenwoordig geen enkel probleem. Kijk maar naar Marijke Helwegen.
Presentator:
Ah!
Dokter Mentaal:
Dat vindt u zeker wel een mooie vrouw.
Presentator:
Nou en of, ik was als kind gek op de Thunderbirds.
Dokter Mentaal:
Hoe oud denkt u dat ze is?
Presentator:
Poeh… Toch zeker wel tegen de veertig.
Dokter Mentaal:
Ze wordt dit jaar zestig!
Presentator:
Dat zou je haar niet geven.
Dokter Mentaal:
Ik zei het al, als je er tot op hoge leeftijd goed uit wilt zien, dan is dat geen enkel probleem. Maar zelfs de beeldschone Marijke Helwegen heeft niet het eeuwige leven. Het is toch ten hemel schreiend dat zij er na haar dood niet goed meer uit zal zien!
Presentator:
Wat doe je eraan.
Dokter Mentaal:
Zolang mensen leven is er geen vuiltje aan de lucht. Maar zodra men het loodje legt gaat men ontbinden. De wormen komen er massaal op af.
Presentator:
Als je een worm doormidden snijdt heb je twee wormen die gewoon doorleven en elk voor zich aangroeien tot een volwaardige worm.
Dokter Mentaal:
Wat wilt u daarmee zeggen?
Presentator:
Nou, ik heb wel eens gedacht dat dat de oplossing voor het wereldvoedselprobleem zou kunnen zijn: als we wormen zouden eten dan raken die wormen nooit op, je moet ze gewoon doormidden blijven snijden.
Dokter Mentaal:
Ja. Maar graag terug naar de postume lichaamsverzorging. Wat wij om te beginnen doen is zorgen voor een roestvrijstalen kist die niet aangevreten kan worden door wormen. Voorts verwijderen wij uit de overledene alle ingewanden.
Presentator:
Hè bah.
Dokter Mentaal:
Welnee. Het gaat niet om de binnenkant, het gaat om de buitenkant. Als de ingewanden eruit zijn vullen we de boel op met kapok. Vanaf de schaamstreek tot aan het strottenhoofd wordt er een ritssluiting aangebracht, want om de paar jaar moet je die kapok vervangen. Blijft over het gelaat, het hoofd. Dat vullen we op met zand. Zand blijft goed kneedbaar. Je kunt desgewenst heel gemakkelijk een kuiltje in de kin aanbrengen of voor een permanente glimlach zorgen. Met duurzame make-up maken we de zaak af en zo kan een lijk er tot in lengte van jaren goed uit blijven zien.
Presentator:
Heeft u die methode al toegepast op overledenen?
Dokter Mentaal:
We zitten nog in de experimentele fase. Maar we hebben grote successen bereikt met de postume lichaamsverzorging van ratten. De dode ratten zagen er beter uit dan levende!
[Muziek: The Zutons – Dirty Rat]
DE STRING
The Zutons:
It’s okay, it’s alright. We can take it easy tonight.
Presentator:
Maar wij helaas niet. U hoorde The Zutons met Dirty Rat. Smerige rat, het zal je maar gezegd worden, ik weet er alles van. Er zullen niet veel organisaties zijn die half september al hun jaarverslag presenteren maar ik heb hier liggen een jaarverslag 2008 dat ik ontvangen heb van Ben Rauwpens. Meneer Rauwpens, welkom.
Ben Rauwpens:
Dank u. [Tingelgeluid]
Presentator:
Oei! Ha, is dat schrikken, daar had ik eerlijk gezegd niet meer op gerekend. Dat krijg je als je tot het uiterste geconcentreerd bezig bent met een marathonuitzending van twaalf uur. De wakkere luisteraar begreep het meteen: er komt weer een verhaal. Aan de hand van het lot wordt bepaald welk van de tien, nu nog maar negen, verhalen het zal worden. Meneer Rauwpens, mag ik van u een getal onder de elf?
Ben Rauwpens:
Zeven.
Presentator:
Zeven hebben we al gehad. Een getal onder de elf met uitzondering van zeven, graag.
Ben Rauwpens:
Acht dan maar.
Presentator:
Dat is akkoord, acht is een getal onder de elf dat niet zeven is. Eens zien welk verhaal dat is… Ah, De string. Daar gaan we met De string.
De string
‘Een string!’ Tamara klonk overstuur toen ze het zei.
‘Oh my god,’ zei Nina. Dit was meer dan erg. En ze zouden er voorlopig niet over uitgepraat raken. ‘Hé, ik ben bijna thuis, kan ik je zo terugbellen?’ Nina stopte haar mobieltje in haar rugzak en fietste verder. Een string, dat kon er ook nog wel bij, dacht ze. Tamara had al een tijd depribuien omdat haar ouders uit elkaar waren. Hoe lang was het geleden dat ze allebei maagkramp hadden gekregen van het lachen? Nina had het idee dat het de laatste dagen weer wat beter ging met Tamara, kreeg je zoiets. Ze zette haar fiets in het schuurtje en ging via de keukendeur het huis binnen. Beneden was niemand aanwezig, haar broertje was op z’n kamer, ze hoorde muziek bonken. Ze opende de koelkast, haalde de fles ijsthee eruit, schonk een glas in en nam een dorstige slok. Op haar kamer haalde ze het mobieltje tevoorschijn en sneltoetste het nummer van Tamara. Die ging meteen verder waar ze gebleven was, nog altijd behoorlijk overstuur.
‘Nou, ik doe vanmorgen dus de deur van de badkamer open, die hebben we nooit op slot, en daar zie ik m’n moeder voorovergebogen bij de wasmand staan. In een string! M’n moeder in een string!’
‘Gatver,’ beaamde Nina. Haar eigen moeder in een string leek haar al geen prettig gezicht, laat staan de moeder van Tamara – die was vijf jaar ouder en zeker tien kilo zwaarder.
‘Droeg ze natuurlijk voor die Nico. Je weet wel, haar nieuwe vriend.’
De vader van Tamara had na een weekend vol ruzie het huis verlaten en was bij zijn vriendin ingetrokken, haar moeder had een paar weken na het uiteengaan een vangst gedaan die Nico heette.
‘Gisteravond kwam hij eten.’
‘En?’ vroeg Nina.
‘Wat denk je? Een griezel, joh. Hij is een stuk ouder dan ma, ik geloof dat hij al vijftig is. Toen ma in de keuken bezig was stond hij maar aan haar te frunniken en zij de hele tijd lachen. Ze was zo overdreven vrolijk, het was echt giga verschrikkelijk.’
‘Wat doet hij?’
‘Iets met computers, een eigen bedrijfje, geloof ik. Een creep. Hij zat me aan tafel uit te horen. Ik dacht: lazer op, ik heb niks met je te maken en jij niks met mij. Ja toch? Als hij wat vroeg gromde ik maar zo’n beetje. Ma zat bekken naar me te trekken omdat ik niet aardig tegen hem wilde doen. En hij maar blijven glimlachen – en hij gaf me nog een knipoog ook, alsof we samen een geheimpje hadden.’
‘Kijk maar uit dat hij je niet leuker gaat vinden dan je moeder,’ zei Nina. Dan kon Tamara maar beter de badkamer op slot doen. En de deur van haar kamer ook. Niet aan denken: een vent van vijftig die wat van Tamara wilde.
‘Voorlopig zit dat er niet in, hij kan niet van mijn moeder afblijven. En weet je wat het ergste van alles was? Hij bleef slapen!’
‘Nee.’
‘Ja,’ zei Tamara. ‘En ik kon ze horen toen ze lagen te biggen. Ik heb op een gegeven moment m’n hoofd maar onder het kussen gestopt, niet dat het veel hielp. Nauwelijks geslapen, heb vanmorgen gezegd dat ik hoofdpijn had en ben thuisgebleven. Dat was ook zo, ik had hoofdpijn – en toen ik ma in de badkamer in die string zag staan kwam daar nog misselijkheid bij. Toen ma naar haar werk ging is Nico gelukkig ook vertrokken. Ik hoop dat ze de volgende keer bij hem slaapt, ik wil liever niet nog zo’n nacht meemaken. Het afscheid was een partij klef gedoe, dat wil je niet weten. Ze stonden elkaar in de deuropening uitgebreid af te lebberen. De hele straat moest zeker zien dat m’n moeder weer iemand heeft. Ik zou nu wel bij pa in Buisdorp willen zitten, maar ja, wie weet wat die vriendin van hem er voor een is. Met haar twee kinderen. Maar hoe is het met jou? Hoe was school?’
‘Geweldig, je hebt wat gemist – dus niet. We kregen bij Nederlands zo’n baal huiswerk dat ik het laatste uur maar liet schieten. Ik dacht: ik ga niet naar wiskunde, ik ga thuis vast aan de taak voor Nederlands beginnen.’
‘Goed idee van je.’
‘Nou ja, eerst een uurtje gaan shoppen.’
‘Nog wat leuks gekocht?’ wilde Tamara weten.
‘Een bloesje,’ zei Nina. ‘Gaaf groen. Je zal het morgen wel zien, dan trek ik het aan.’
Ze zei maar niet tegen haar vriendin dat ze ook nog een paar strings had gekocht.
[Muziek: Koos Speenhoff – De vivisectie]
NAAKTSTRANDJAARVERSLAG
Presentator:
Koos Speenhoff, herrezen uit de dood, met het aangrijpende lied De vivisectie. Terug onder de levenden, dat betekent dat hij weer geboekt kan worden, samen met zijn betere helft Caesarina Speenhoff-Prinz. Ja, wat is dat toch wonderlijk, voordat u Koos Speenhoff hoorde met zijn lied hoorde u mij met het verhaal De string, en nu hoort u mij alweer. Of het leven zin heeft weet ik niet, het zit in elk geval vol aangename verrassingen. Ik zei het eerder, er zullen niet veel organisaties zijn die in september al hun jaarverslag presenteren maar ik heb hier liggen een jaarverslag 2008 dat ik ontvangen heb van Ben Rauwpens. Meneer Rauwpens, nogmaals welkom.
Ben Rauwpens:
Dank u.
Presentator:
Het is pas half september en u komt met een verslag over 2008.
Ben Rauwpens:
Ja.
Presentator:
Er zijn niet veel organisaties waarbij dat het geval zal zijn.
Ben Rauwpens:
Nee.
Presentator:
Ik zal het maar verklappen, u bent voorzitter van het Buisdorpse naaktstrand.
Ben Rauwpens:
Klopt.
Presentator:
Terzijde voor de luisteraars: ik breng graag in uw herinnering het experiment waar ik in het eerste uur gewag van maakte. We draaiden toen van The Kooks het nummer Seaside, zijnde een experimentele vooruitwijzing naar een daaraan gerelateerd item in het tweede uur, en dat is het onderhavige item over het jaarverslag van het naaktstrand van Buisdorp. Meneer Rauwpens, uw naaktstrand is geopend van eind april tot eind augustus.
Ben Rauwpens:
Ja.
Presentator:
Vandaar dat u half september al het jaarverslag kunt presenteren.
Ben Rauwpens:
Inderdaad.
Presentator:
Heeft u als naaktstrand een goed jaar gehad?
Ben Rauwpens:
Zeker.
Presentator:
Meneer Rauwpens, ik heb u uitgenodigd voor een vraaggesprek. Maar een beetje uitvoeriger antwoorden zou toch wel prettig zijn.
Ben Rauwpens:
Meneer De Jong, ik voel me hier niet zo op mijn gemak. Ik ben niet gewend in het openbaar met mijn kleren aan het woord te voeren. Vindt u het goed als ik m’n broek uittrek?
Presentator:
Eh… Wat mij betreft.
Ben Rauwpens:
Hè, dat is beter. Ja, het is werkelijk een fantastisch jaar geweest, ik mag wel zeggen een meer dan fantastisch jaar en – trekt u uw broek niet uit?
Presentator:
Nee, bij Radio West hebben ze liever dat ik mijn broek aanhoud en dat geldt in nog sterkere mate voor de luisteraars die mij persoonlijk kennen.
Ben Rauwpens:
Of alleen uw gulp open.
Presentator:
Vooruit dan. Je moet de gasten op hun gemak stellen, dames en heren. Hè, het gaat niet.
Ben Rauwpens:
Wil ik u even helpen?
Presentator:
Graag, ik moet ook de microfoon vasthouden.
Ben Rauwpens:
Ziezo, de gulp is open. Nou nou. Over klein gesproken.
Presentator:
Ja, dat is erg lastig, zo klein.
Ben Rauwpens:
Zo klein maak ik ze niet vaak mee.
Presentator:
Dat kan ik me voorstellen. Het zijn erg kleine gulpknopen, ik zit er altijd mee te hannesen. Maar graag terug naar uw jaarverslag. Als ik dat zo lees dan valt me op dat er heel wat geld omgaat.
Ben Rauwpens:
Reken maar. Een goed geoutilleerd naaktstrand onderhouden gaat niet zonder substantiële financiële reserves.
Presentator:
Ik zie hier staan dat er in mei maar liefst 10.000 euro is uitgetrokken voor een promo Tieka. Wat is een promo Tieka?
Ben Rauwpens:
Een promotiecampagne.
Presentator:
Ah, ik zie het. U heeft het woord afgekort en campagne met een k geschreven. 10.000 euro voor een promotiecampagne, dat is nogal wat. Waar haalt u dat geld vandaan?
Ben Rauwpens:
Dat komt van onze sponsor. We worden gesponsord door een zonnemelkmagnaat. Mag ik die noemen?
Presentator:
Nee, dat mag niet. Maar vanwaar die sponsoring?
Ben Rauwpens:
Als nudisten nemen wij meer zonnemelk af dan badgasten die zwembroeken en zwempakken dragen, dat zal duidelijk zijn. We zijn voor die zonnemelkmagnaat een boegbeeld.
Presentator:
Aha. En heeft die promotiecampagne nog wat opgeleverd?
Ben Rauwpens:
Zeker. We hebben veel nieuwe leden gekregen. En er is nu ook een moslimnaaktstrand. U weet misschien dat in de jaren vijftig de katholieken en gereformeerden op het naaktstrand strikt gescheiden waren. De katholieken hadden een metershoge houten schutting opgetrokken, verschrikkelijk was dat. Ik bedoel, dat je van het houtje bent is tot daar aan toe, maar je kunt ook overdrijven. Enfin, tegenwoordig liggen katholiek en gereformeerd hand in hand naakt in de zon.
Presentator:
En daar zijn nu dus ook moslims bijgekomen.
Ben Rauwpens:
Een geweldig succes. De regering heeft de mond vol van integratie in de grote steden, maar waar wordt de integratie echt in de praktijk gebracht? Op het naaktstrand van Buisdorp!
Presentator:
Ik ben niet zo goed bekend met andere culturen, maar ik kijk er toch wel van op dat ook moslims zich op het naaktstrand begeven.
Ben Rauwpens:
Geen enkel probleem. De dames een hoofddoekje, de heren een muts en voor de rest naakt.
Presentator:
Wat waren dit jaar de minpunten?
Ben Rauwpens:
Er is maar één minpunt, en dat is jaar in, jaar uit een minpunt: kwallen.
Presentator:
Het woord alleen al. Wat zijn dat nou voor dieren? Het zijn geen vissen want er wordt niet op gevist.
Ben Rauwpens:
Kwallen zijn neteldieren.
Presentator:
Weer zo’n eng woord!
Ben Rauwpens:
Ze bestaan voor 95 à 99 procent uit water.
Presentator:
Nou ja! Dus ’s winters kunnen ze in ijsjes veranderen.
Ben Rauwpens:
Dat zou ik niet weten, dan kom ik niet op het strand.
Presentator:
U komt daar pas weer in april. Mooi. Nou, meneer Rauwpens, hartelijk dank voor uw komst en wie weet tot op het strand.
Ben Rauwpens:
U bent welkom.
Presentator:
Eens kijken wat er nu gaat komen, iets van muziek geloof ik. Eerst maar even die gulp weer dicht zien te krijgen… O, Paul Waayers, wil je meneer Rauwpens even terugroepen voordat hij zonder broek in de auto stapt. Shit! Paul Waayers licht zijn hielen en Roeland grijpt zijn kans. Daar gaan we weer: Roeland aan de piano.
[Muziek: Editors – The Racing Rats]
DOMOORCODICIL
Presentator:
Editors, met The Racing Rats. Vrij vertaald: de racende ratten. Er zitten vanavond wel erg veel ratten in de uitzending. Ik zal me er maar niet mee bemoeien, want er komt altijd groot gelazer van als ik me ergens mee bemoei. Op 1 oktober gaat er in Buisdorp een campagne van start voor orgaandonatie. Een van de houders van een donorcodicil is Eppie.
Eppie:
Heb ik al jaren op zak, hoor. Zo. Nou.
Presentator:
Hoe lang al?
Eppie:
O, vanaf toen ik op school zat. Heb ik van de meester gekregen. Kijk maar.
Presentator:
Dames en heren, ik krijg van Eppie een vel papier aangereikt en daar staat op: Eppie is een domoor.
Eppie:
Zie je wel. Ik heb al jaren een domoorcodicil.
Presentator:
Nee, niet een domoorcodicil maar een donorcodicil. Daarmee geef je te kennen dat je je organen wilt afstaan.
Eppie:
Dat heeft mijn vader ook gedaan. Die gaf eerst zijn nieren en toen zijn lever en toen zijn hart en toen…
Presentator:
En toen?
Eppie:
En toen ging-ie dood.
Presentator:
Zou jij er wat voor voelen om organen af te staan?
Eppie:
Nee hoor. Daar ga je dood van.
Presentator:
Je staat je organen pas af als je dood bent.
Eppie:
Als je dood bent kan je toch helemaal niets meer.
Presentator:
Zelf hoef je dat niet te doen, de chirurg haalt de organen weg die nog goed zijn.
Eppie:
Als het goeie organen zijn kan ik toch niet dood zijn!
Presentator:
Je kan ook doodgaan doordat je wat aan je hersens hebt.
Eppie:
Ik heb maar één hersen en daar doe ik haast niks mee, die slijt haast niet.
Presentator:
Of je komt onder de tram.
Eppie:
Dan zijn m’n organen ook meteen plat.
Presentator:
Ja, daar kan ik niet tegenop. En we moeten nog een paar minuten door met Eppie. Nietwaar Eppie? Hé!
Eppie:
Hoi!
Presentator:
Ik zal blij zijn als ik straks in m’n nest lig… Eppie, je had het er het begin over dat je op school zat. Hoe was dat?
Eppie:
Nou dat was lachen want ik had allemaal beestjes in mijn haar.
Presentator:
Luizen.
Eppie:
Nee joh, die waren niet lui. Ze waren juist de hele tijd aan het kriebelen, zo!
Presentator:
Wat heb je eraan gedaan?
Eppie:
M’n moeder heeft met een tondeuse m’n hele hoofd kaalgeschoren.
Presentator:
Toen waren de beestjes verdwenen.
Eppie:
Ja, m’n moeder heeft m’n haar over het balkon gegooid. Toen hadden de benedenburen beestjes. Lachen!
Presentator:
Dat kan ik me voorstellen. Vooral de benedenburen zullen gelachen hebben. Wat doe je tegenwoordig trouwens? Heb je er nog nieuwe hobby’s bijgekregen?
Eppie:
Dieselmotoren.
Presentator:
Dieselmotoren?
Eppie:
Ik weet alles van dieselmotoren. En dansen. Ik weet alles van dieselmotoren en van dansen. Ik ben de hele dag aan het dansen, ik wist helemaal niet dat ik dat kon. Hier op een stoel zitten vind ik maar niks gedaan, hoor. Eppie wil dansen!
Presentator:
Nou, Eppie, ga dan maar even dansen. Oh my god.
[Muziek: Mark Ronson feat. Lily Allen – Oh My God]
BURGEMEESTER NOTEN
Lily Allen:
Oh my god I can’t believe it I never been this far away from…
Presentator:
… home! Mark Ronson featuring Lily Allen, met Oh My God, oorspronkelijk van de Kaiser Chiefs. Van de Kaiser Chiefs verschijnt op 13 oktober een nieuwe cd, Off With Their Heads, en die werd geproduceerd door Mark Ronson. Op diens versie van Oh My God werd hier in de studio zojuist wild gedanst door Eppie en Paul Waayers, maar niet close. Op de valreep een vervelende mededeling voor de eventuele reizigers: de wisselstoring op het traject Buisdorp-Grooterwaal is minder afdoende verholpen dan gehoopt. Zojuist is de intercity naar Grooterwaal ontspoord en beland op de parallelle A4711, de provinciale weg van Buisdorp naar Grooterwaal. Naar ik begrepen heb wordt de trein door de uitgestapte passagiers tegen het verkeer in over de vluchtstrook teruggeduwd naar het Centraal Station van Buisdorp, verwachte aankomst aldaar omstreeks 7 oktober. De nabestaanden hoeven tot die datum dus niet ongerust te zijn. De laatste gast is ook de belangrijkste: burgemeester Noten.
Burgemeester Noten:
Inderdaad en dank u.
Presentator:
Pardon?
Burgemeester Noten:
Ik ben inderdaad de laatste gast en ik dank u dat u mij de belangrijkste noemt.
Presentator:
Op die manier. Burgemeester, u heeft de uitzending tot nu toe gevolgd?
Burgemeester Noten:
Inderdaad, in de dienstauto. Ik ben rechtstreeks vanuit een belangrijke bijeenkomst in Bokkerzwaag naar de studio gereden. Ik luister altijd als ik zelf in de uitzending kom, dan kan ik eventueel mijn licht laten schijnen over het voorafgaande.
Presentator:
Ik zou het prettig vinden als u dat wilde doen. We hadden een bijzonder feestelijk item, het bejaardenhuis voor Buisdorpse homo’s, het Homo Home, bestaat een jaar.
Burgemeester Noten:
Het is een geweldige instelling, daar mogen we als Buisdorp trots op zijn.
Presentator:
U bent er wel eens geweest?
Burgemeester Noten:
Ik kom er wekelijks. Mijn vader verblijft er.
Presentator:
Uw vader is homo?
Burgemeester Noten:
Dat is eigenaardig gegaan. Hij is een jaar terug een beetje aan het dementeren geraakt en hij verbeeldde zich op een gegeven moment dat hij homo was. Daar voelde hij zich prettig bij.
Presentator:
We hadden ook een vrij feestelijk item over het florerende naaktstrand. Behoort dat ook tot uw burgemeestersportefeuille?
Burgemeester Noten:
Ik ben daar nou nog nooit geweest. Dat zou ook niet kunnen. Het is nu eenmaal zo dat op een naaktstrand elke vorm van lichaamsbedekking, met uitzondering van lichaamsbedekking die om religieuze redenen gedragen wordt, zoals een hoofddoek, dat elke vorm van lichaamsbedekking taboe is. En dus kan ik mij daar als drager van een ambtsketen niet vertonen.
Presentator:
U zou het naaktstrand ook incognito kunnen bezoeken, zonder ambtsketen.
Burgemeester Noten:
Een burgemeester is nooit incognito en altijd in functie, meneer De Jong, dat zou u moeten weten. En bovendien, het gezin Noten bezoekt het strand al jaren niet meer, ook niet het textielstrand, omdat daar een verbod voor honden geldt.
Presentator:
U heeft een hond.
Burgemeester Noten:
Wij hebben een koningspoedel.
Presentator:
Een poedel is een zoogdier.
Burgemeester Noten:
Zeer juist.
Presentator:
Een koningspoedel… Kunnen honden van adel zijn?
Burgemeester Noten:
Min of meer. Onze koningspoedel heeft een stamboom die teruggaat tot 1450.
Presentator:
Die gaat dan nog verder terug dan de Buisdorpse bierdragerij, die de oudste van ons land is, want die is uit 1497. Voor de luisteraars interessant om te weten, neem ik aan. Dan een minder prettig onderwerp, ik stipte het al aan in het gesprek dat ik had met mr. Wijnand Dommes de Gil, de leider van Buisdorp Op Kop: het gifschandaal.
Burgemeester Noten:
Dat baart ons allemaal grote zorgen.
Presentator:
In de wijk Nijpendaal is onder de grond honderdtwintig miljoen kubieke hectoliter verzadigde mangaanbromide aangetroffen, en dat kwam daar terecht door illegale lozingen van Busofa, de Buisdorpse Soep Fabriek.
Burgemeester Noten:
Een hoogst ernstige zaak.
Presentator:
Voorts is gebleken dat er in het oude stadshart van Buisdorp in een gebied van ruim zes vierkante kilometer op tien meter diepte een enorme concentratie onverzadigd kobaltsulfiet in het grondwater zit, vermengd met het uiterst brandbare oktuleenfosfaat.
Burgemeester Noten:
Daar zijn we erg van geschrokken.
Presentator:
En ten slotte is een eerstejaarsstudente Nederlands in een studentenhuis aan de Buisstraat urenlang blootgesteld geweest aan een schrikbarende hoeveelheid testosteron.
Burgemeester Noten:
Dat is volkomen onacceptabel.
Presentator:
Wat gaat u eraan doen?
Burgemeester Noten:
Ik ben blij dat u dat vraagt, meneer De Jong. Er is namelijk goed nieuws: we gaan alles afgraven.
Presentator:
En met ‘alles’ bedoelt u?
Burgemeester Noten:
Heel Buisdorp. De gemeente zal in haar totaliteit een meter of vijftig worden opgehoogd, waarbij Buisdorp boven de zeespiegel zal komen te liggen.
Presentator:
En dat op advies van de Deltacommissie van Piet Veerman.
Burgemeester Noten:
O nee, het was geheel mijn eigen idee. Door de ophoging van Buisdorp hopen we het verontreinigingsprobleem structureel op te lossen. Door de ophoging zal het Noordzeewater kunnen doorstromen tot onder Buisdorp, waarbij de gemeente binnen vijf jaar kan uitgroeien tot een havenstad waar olietankers ondergronds kunnen afmeren.
Presentator:
Dat belooft wat. Hadden ze aan de Vijzelgracht de boel maar vijftig meter opgehoogd voor ze gingen graven. Burgemeester, ik dank u hartelijk voor deze opluchtende toelichting. We zijn er bijna, straks krijgt u nog de column van Julius Pasgeld. Deze uitzending stond op naam van: Martin de Jong: samenstelling, teksten, muziekkeuze en presentatie; Hans Ruitenberg: te veel stemmen om op te noemen en dan ook nog een prachtige zangstem en geweldig gitaarspel; de techniek was bij André van Veldhoven in goede handen. En boven en onder alles uit waarde de geest van supervisor Paul Waayers. We gaan eruit met Get Whitey van Frank Zappa, uitgevoerd door het Ensemble Modern uit Frankfurt, een compositie met een prachtige pianopartij.
Roeland Middelie:
Mag ik meespelen?
Presentator:
Natuurlijk, Roeland, dat hoef je toch niet te vragen. Dames en heren luisteraars: dank voor uw aandacht en wie weet komen we elkaar straks nog tegen in de uitgestorven kantine van Radio West bij de wekelijkse Hot Talk meet en Greet. Take it away, Roeland!
[Muziek: Frank Zappa – Get Whitey]
© Copyright Martin de Jong, Den Haag. Alle rechten voorbehouden.