Queen

A night at the movies

[MP 313/314] Het is geruime tijd stil geweest rond Queen. Na meer dan tien jaar onafgebroken op tournee en in de platenstudio gunde de groep zichzelf een verdiende adempauze. Om de fans niet aan ontwenningsverschijnselen bloot te stellen, komt Queen met een gefilmd verslag van twee optredens in het Montreal Forum. We will rock you betekent honderd minuten Queen op het witte doek. Binnenkort in dit theater.

Het is alweer anderhalf jaar geleden dat de elpee Hot Space ten doop werd gehouden. Voor veel fans van het eerste uur was het wel even wennen aan het nieuwe geluid op vooral de funky A-kant, hoewel dat in het verlengde lag van Another one bites the dust.
In tegenstelling tot de voorganger The game, die vijf hits opleverde, bevatte Hot space weinig dat vooraan in de etalage van de Winkel van Single belandde. Afgezien van de collaboratie met David Bowie, Under pressure, die in diverse landen de hitlijsten aanvoerde.
Dat kon niet gezegd worden van Body language en Las palabras de amor, die slechts bescheiden scoorden.
Het is niet ongebruikelijk dat Queen zich van een andere muzikale zijde laat zien. Na het tweeluik A night at the opera en A day at the races was er op News of the world geen ruimte meer voor complexe composities als The millionaire waltz.
Hot space bevat op kant twee in Life is real een van de meer intelligente odes aan John Lennon, en voor liefhebbers van gitaargeweld is er Put out the fire, met daarin Brian May’s meest venijnige gitaarsolo sinds The prophet’s song.

Hoewel het een geldverslindende onderneming is, was Queen vorig jaar weer op wereldtournee, waarbij Europa, Japan en Amerika werden bezocht. Vreemd genoeg was het bezoek aan Reaganland niet zo succesvol; verschillende concerten werden afgelast, andere trokken minder bezoekers dan gewoonlijk. Kenners wijten dit aan de economische recessies.
Ook was er in eigen gelederen wat gemor te bespeuren. In een interview met het Amerikaanse blad Guitar player verklaarde Brian May dat hij nogal moeite had met de nieuwe muzikale koers, en graag in de toekomst een hardrock-Queenelpee zou willen opnemen. Tot aan het laatste concert in Los Angeles vond hij de tournee een nogal onprettig gebeuren.

Het plan voor een Queenfilm bestaat al jaren – er moest alleen een vorm voor gevonden worden. Maar al te vaak vallen concertregistraties tegen door slecht camerawerk en geluid. Als er een film zou komen, moest die aan hoge kwaliteitsnormen voldoen.
Voor We will rock you werd gebruikgemaakt van geavanceerde technieken om beeld en geluid vast te leggen. Door tien speciale camera’s (met double anamorphic lenses) werd maar liefst 116.750 meter film geschoten, het geluid werd op vierentwintig sporen vastgelegd.
Regisseur Saul Simmer (onder meer bekend van The concert for Bangladesh) was bij uitstek deskundig om de registratie van het optreden voor 35.000 fans in goede banen te leiden. Productiemaatschappij Mobilevision zorgde ervoor dat Queen larger than life gezien kan worden. Met gebruik van twee 70mm projectors wordt de film op een gigantisch doek vertoond; een procedé dat in tweeënhalf jaar tijd ontwikkeld is en zo’n tweeënhalf miljoen dollar heeft gekost.
Een bezoek aan de bioscoop belooft dus een bijna even spectaculaire belevenis te worden als een regulier concert. De honderd minuten durende film bevat eenentwintig Queensongs, van Keep yourself alive tot Jailhouse rock, van Love of my life tot Killer queen. En natuurlijk: We will rock you!

Intussen is er ook een boek verschenen: Gluttons for punishment, een verslag van de Zuid-Amerikaanse optredens in 1981, met meer dan tweehonderd foto’s. Hoffotograaf is Neil Preston, die als altijd schitterend werk levert. De tekst is bovendien het lezen zeer waard, mede door de talrijke humoristische terzijdes.
Zo is er een mededeling van de tourmanager afgedrukt, die de crew aanraadt voor het bezoek aan Brazilië de Portugese vertaling van belangwekkende Engelse uitdrukkingen uit het hoofd te leren. ‘Where is the bathroom?’ (‘Onde e o banheiro’), ‘Give me another beer’ (‘Me da outra cerveja’), en: ‘Where is the whorehouse?’ (‘Onde e a zona puteiro?’).
Dat een tournee door Zuid-Amerika een hachelijke zaak kan zijn, blijkt wel uit het voorschrift waarmee het de crew ten strengste wordt ontraden grappen over de CIA te maken. Ook aardig is: ‘For those wishing to lose weight, consumption of the local water is advised.’

Niet alleen Queen is op de foto’s te zien, ook het opbouwen van het podium, het sjouwen met kabels et cetera is vastgelegd. Er is een fraaie foto van twee ongure figuren van middelbare leeftijd, met als bijschrift: ‘Superyes and Gunga Din: two young locals obsessed with the rock and roll dream.’
Het verblijf in Mexico was ook al geen lolletje, getuige een foto van Freddie, die, gekleed in jeans en hemd, een colaflesje halfleeg in de hand en met een stoppelbaard van twee dagen, een vies gezicht trekt. De tekst leert waarom: het hotel waar men verbleef blonk uit door onzindelijkheid. Als iemand in bad lag, dan mocht de wc niet doorgetrokken worden, aangezien de afvoer ervan door het bad liep.

Nu de film klaar is, zijn Mercury, May, Taylor en Deacon weer op andere terreinen actief. Zo is Freddie productioneel betrokken bij de nieuwe elpee van Michael Jackson. Het ligt voor de hand dat Freddie op de plaat ook te horen zal zijn. En als dat geen Ebony and ivory of This girl is mine oplevert, kan dat iets bijzonders worden.
Michael is overigens al jaren Queenfan. Een paar jaar geleden zou hij tijdens een toegift We are the champions ten gehore brengen maar acute plankenkoorts weerhield hem ervan het podium te betreden.

Ten slotte goed nieuws voor fans die op zoek zijn naar voorhistorisch Queenmateriaal. Op beperkte schaal is in een aantal importzaken de Japanse elpee Gettin’ smile verkrijgbaar, verschenen op het Mercury label. De plaat bevat opnames gemaakt door Queenvoorloper Smile, bestaande uit Brian May, Roger Taylor en Tim Staffell: de nergens anders leverbare nummers Earth, Step on me, Polar bear, April lady, Blag en Doin’ alright, dat in een ander arrangement op de eerste Queenelpee staat.

© Copyright Martin de Jong, Den Haag. Alle rechten voorbehouden.

techniek: Maarten van der Peet