Duran Duran – Het Buisdorpse boek

Duran Duran verovert Amerika

[MP 319/320] Terwijl op deze foto’s Duran Duran nog relaxt in Frankrijk van de zon geniet, wordt op dit moment in het kader van de wereldtournee van 1984 Amerika aangedaan. De grootste zalen zijn nog te klein om plaats te bieden aan alle fans. Het gezaghebbende blad Rolling Stone zette de groep op het omslag, en door de hysterische taferelen tijdens de optredens worden vergelijkingen gemaakt met de Beatlesinvasie, precies twintig jaar geleden.

Een filmploeg van Nederlands enige jongerenpopprogramma Je ziet maar was, onder aanvoering van Hanneke Kappen, evenals MP aanwezig op de grote persbijeenkomst in Londen. Helaas, zoals vaak het geval is bij popgroepen die erg groot zijn gegroeid, waren de artiesten zelf bereid om iedereen uitgebreid te woord te staan, maar stonden de bonzen van de platenmaatschappij met de stopwatch klaar om een gesprek dat net op gang kwam af te kappen. In Je ziet maar was Duran Duran daardoor maar kort aan het woord. Hier echter nog wat uitspraken van Nick, Simon, John, Andy en Roger gedaan tijdens de persconferentie.

Hoe denken jullie over de pers?
Nick: ‘Vooral de Engelse pers heeft de neiging erg cynisch te zijn. Er is ons bijvoorbeeld verweten dat we geen politieke uitspraken in onze songs doen, terwijl we al verklaard hebben dat we ons daar bewust van zijn. We hebben ervoor gekozen onze politieke opvattingen niet in onze muziek te verwerken. Liever geven we onze mening over mensen en gevoelens dan muziek. Er wordt geschreven dat onze muziek inhoudsloos is, maar er wordt meer gepraat over het image dan de muziek.’
Wat vinden jullie ervan op tv te verschijnen en dan niet live te spelen?
Andy: ‘Dat is hier gebruikelijk. Als je tv-optredens doet heb je te maken met geweldige technische problemen, en als het dan uitgezonden wordt klinkt het vaak verschrikkelijk.’
John: ‘Ik denk dat als de mensen je live willen zien, ze maar beter naar het concert kunnen komen, dan is het geluid optimaal.’
Andy: ‘Het duurt erg lang om zoiets voor elkaar te krijgen. In een programma als The Tube willen ze je zien optreden, maar bij Top of the Pops willen ze voornamelijk de plaat horen. We hebben wel live tv gedaan, en dat was succesvol: op oudejaarsavond 1982. Dat was rechtstreeks op de New Yorkse kabel-tv te zien. Dat was goed, maar in feite gewoon een zaaloptreden dat rechtstreeks de lucht in ging. Zolang je dat soort zaken zelf onder controle hebt, is het goed mogelijk live-tv te doen.’
Zijn jullie dit jaar iets dergelijks van plan?
Nick: ‘Zeker, maar of we dan direct op tv te zien zullen zijn weten we nog niet.’
Roger: ‘Het hangt ervan af hoe de faciliteiten zijn. De meeste tv-studio’s zijn helaas niet goed geoutilleerd.’
Zal er dit jaar een live-elpee van Duran Duran verschijnen?
Simon: ‘We hebben het concert in Wembley Arena op 19 december opgenomen, en we kunnen twee dingen doen: ofwel een heel concert op de plaat zetten en ons niets aantrekken van een gemiste noot, óf een hele reeks concerten op band zetten en daaruit hoogtepunten selecteren. Sommige mensen voelen zich in dat laatste geval bedrogen, omdat het niet één show is. Anderen vinden dit juist het beste, omdat ze meer om een perfecte uitvoering dan om de sfeer geven.’
Wat verwachten jullie van de Amerikaanse tour?
Andy: ‘De laatste keer dat we daar waren traden we voornamelijk in erbarmelijke kelders en zo op, maar dit keer…’
Simon: ‘Het Amerikaanse publiek heeft totaal geen zelfbeheersing. We rekenen op hysterie en gewelddadigheden. Daar hopen we op.’
Missen jullie het optreden in kleinere zalen?
John: ‘De laatste keer dat we in een kleine zaal speelden was in de Rum Runner in Birmingham. We hadden ons optreden niet aangekondigd of ervoor geadverteerd, en de zaal was dan ook half leeg. Als we het hadden aangekondigd zou het er uit de hand gelopen zijn, dus erg vonden we het niet.’
Wat hopen jullie nog te bereiken?
Nick: ‘Er is voor ons nog een lange weg te gaan. We hoopten, toen we begonnen, de top te bereiken, en alles ging erg snel. De eerste single was in sommige landen een hit. Begin vorig jaar kregen we het eerste succes in Amerika; daar hadden we twee jaar naartoe geleefd, dat was erg belangrijk voor ons.’
Video is erg belangrijk voor Duran Duran, het betekende de doorbraak in Amerika, en ook nu is er weer merkbaar veel zorg besteed aan het filmpje bij New Moon on Monday. Zit er veel tijd in het opnemen van video’s?
Nick: ‘Dat valt mee. We kiezen meestal eerst tussen de tekst van een song min of meer in beelden omzetten en een meer abstracte video maken. Union of the snake kostte drie dagen filmwerk, en een week of twee aan voorbereidingen.’
Andy: ‘En we weten nog steeds niet wat het betekent.’
De nieuwe elpee Seven and the ragged tiger wijkt nogal af van de voorganger Rio. Is dat opzet geweest?
John: ‘We waren ons ervan bewust dat Rio een andere versie van de eerste elpee was, en we op dit patroon konden voortborduren. Maar door de vele optredens zijn we beter gaan spelen, meer als een eenheid ook. Bovendien zagen de producers met wie we samenwerkten erop toe dat we ons bij alles afvroegen of het niet nog beter kon.’
Er schijnt veel restmateriaal te zijn.
Simon: ‘Ja, genoeg voor drie elpees.’
Andy: ‘Maar veel werd door onszelf afgekeurd omdat we niet eenzelfde soort plaat als Rio wilden maken.’
Nick: ‘Als ik terugkijk op Rio, indertijd vonden we de plaat goed, maar sindsdien zijn we verdergegaan. Iedereen is bij de nieuwe plaat meer tevreden over het geluid en de arrangementen, de melodieën, alles. Het was de moeite waard er zoveel tijd aan te besteden. Schrijven en opnemen meegerekend duurde het bij elkaar zo’n zes maanden.’
Iedereen dus tevreden over de elpee.
Simon: ‘Het is onze beste.’
Roger: ‘Het is de plaat die we al drie jaar wilden maken. De plaat is meer waar we voor staan dan de voorgangers.’
Wat was de reden van het zonnen in Frankrijk?
Nick: ‘Dat was voordat we aan de elpee begonnen. We spraken er over de opnames, hoe die zouden moeten verlopen. En het was een goede gelegenheid even weg te zijn uit Londen. We hadden daar de eerste twee elpees opgenomen, en we wilden dit keer niet dat we gestoord werden voor tv-optredens et cetera. In Frankrijk was het wat dat betreft aanmerkelijk rustiger.’
Vinden jullie het niet vervelend om zo vaak uit Engeland weg te zijn?
Andy: ‘Dat is nu eenmaal inherent aan ons vak; we kunnen niet in Engeland blijven en de rest van de wereld vergeten. Als er in andere landen mensen in onze muziek geïnteresseerd zijn moeten we ons daar af en toe vertonen.’
Waar komt de titel Seven and the ragged tiger eigenlijk vandaan?
Simon: ‘Uit mijn achterhoofd! Eh… het was de titel van een song die we op de elpee niet hebben gebruikt. Een soort avonturenverhaal. De titel wilden we niet kwijt, die gaven we mee aan de mensen die het artwork zouden doen.’
Hoe zit het met het vele geld dat werd uitgegeven voor een fotosessie?
Simon: ‘Het ging niet om zoveel geld als wordt beweerd. Het kostte wel een paar centen om die tijger over te vliegen. We gebruikten een gedrogeerde tijger, maar helaas zat hij niet genoeg onder de dope want hij begon af en toe aan je te krabbelen…’