Radio West, 15 december 2006, 21.00 – 23.00 uur
Samenstelling, teksten, muziekkeuze en presentatie: Martin de Jong
Esmeralda, Pippa, Carabina Snip, mama Bimba en tekstbijdrage Pippatheater: Esther Lammers
Alle overige rollen: Hans Ruitenberg
EERSTE UUR
Introductie
Muziek: Billy May – Rudolph The Red-Nosed Reindeer Mambo
Introductie eerste uur
Muziek: Elvis Presley – Santa Claus Is Back In Town
De Bisschop van Buisdorp
Muziek: Queen – Thank God It’s Christmas
Esmeralda van Busofa
Muziek: The Sinatra Family – The Twelve Days Of Christmas
De vloek van de kris
Muziek: Macy Gray – Winter Wonderland
Bijzondere Buisdorpenaar Eppie
Muziek: David Bowie – Aladdin Sane
Hendrik Scheurketel, beroepsklager
Muziek: Stan Kenton – What Is A Santa Claus?
Chef-kok World Eet Center
Muziek: James Brown – Merry Christmas Baby
Pippatheater
Muziek: Elvis Presley – Merry Christmas Baby
TWEEDE UUR
Introductie tweede uur
Weervrouw Carabina Snip
Muziek: The Pointer Sisters – Steam Heat
Professor Bomba en mama Bimba
Muziek: John Lennon – Happy Xmas (War Is Over)
Kolonel Bulder
Muziek: Tom Jones & Cerys Matthews – Baby It’s Cold Outside
Esmeralda update
Muziek: Duke Ellington – In A Sentimental Mood
Kerstkronkel
Muziek: Joya Sherrill – In A Sentimental Mood
Jippe Duiventerp (Het Michelangelo Manuscript)
Muziek: Laïs – De Wereld Vergaat
Arie Wietzen
Muziek: Hooverphonic – My Autumn’s Done Come
Burgemeester Noten
Muziek: Duke Ellington – Goodbye
EERSTE UUR
INTRODUCTIE
Paul Waayers:
Iedere vrijdagavond tussen negen en elf hangt er een brandlucht in de studio van Radio West. De oorzaak: Hot Talk, een programma dat zich verbaal beweegt tussen waakvlam en uitslaande brand. Hot Talk: eigenzinnige radio, gemaakt door gastpresentators. Achter de Hot Talkmicrofoon zit de radiopyromaan van deze week. En dat is… slecht nieuws, land- en lotgenoten. Het onvoorstelbare is gebeurd: Radio West bestaat niet meer. De zender is enkele momenten geleden overgenomen door Radio Buisdorp. De directeur van Radio West heeft per helikopter de regio verlaten. De studio is momenteel in handen van Martin de Jong en zijn team. En daarom hoort u nu dit:
[Muziek: Billy May – Rudolph The Red-Nosed Reindeer Mambo]
INTRODUCTIE EERSTE UUR
Presentator:
Het orkest van Billy May, Rudolph The Red-Nosed Reindeer Mambo, met een vocale bijdrage van drummer Alvin Stoller, opgenomen op 4 oktober 1953.
Nog tien dagen, dan is het kerstmis in Buisdorp: een fenomenaal festijn met kerstdiners en kerstballen, met kerststollen en kerststallen. Persoonlijk hou ik er niet van maar we zitten vanavond contractueel klem. Altijd gelazer met kerst. Ik was een jaar of twaalf en ik ging op kerstbomenjacht met Japie Heibel. We duwden tegenstanders door etalageruiten, we gooiden de ramen in bij mensen die het toch al niet breed hadden. En bij ons thuis was kerstmis elk jaar een verschrikking. Er werd de hele dag met deuren geslagen. Mijn vader sloeg mijn moeder met de keukendeur, mijn moeder sloeg mij met de voordeur. Maar er was ook saamhorigheid.
En die saamhorigheid is er in Buisdorp nog altijd. Naastenliefde, dierenliefde. Zoals elk jaar kunt u met kerst uw zieke huisdieren onderbrengen op Kasteel Donderloo. Daar kunnen de zieke dieren op eerste en tweede kerstdag gezellig met elkaar spelen en worden ze liefdevol verzorgd door jonkheer Ottokar van Dompelaar tot Rammelpan en zijn Priscilla. En wij volgen het goede voorbeeld van Maarten Biesheuvel: een deel van de totale opbrengst van deze uitzending gaat naar de Partij voor de Dieren.
Tot elf uur komen alle aspecten aan bod van de kerstviering in Buisdorp zelf en in de randgemeenten Bokkerzwaag, Zeevenslooten, Vrouwezeeghe en Grooterwaal.
Prominente gasten zijn burgemeester Noten en Vader Balthazar, de Bisschop van Buisdorp. Momenteel is hij in de Dorpsgehoorzaal bezig aan de try-out van zijn veertigste oudejaarsconference, als het meezit hebben wij hem in het tweede uur in de studio: Arie Wietzen.
Pippa en Hannes lichten de speciale kerstvoorstelling van het Pippatheater toe, van Carabina Snip horen we of het een witte kerst wordt, het Afrikaanse medium professor Bomba blikt vooruit naar 2007. En bovendien is er in de rubriek Bijzondere Buisdorpenaren aandacht voor iemand die niet goed bij zijn hoofd is.
In de voormalige studio van voorheen Radio West staan achttien kerstbomen. Dat was niet mijn idee, maar het is nu eenmaal bijna:
The Jordanaires:
Christmas! Christmas!
[Muziek: Elvis Presley – Santa Claus Is Back In Town]
DE BISSCHOP VAN BUISDORP
Presentator:
Elvis en The Jordanaires, bijgestaan door Scotty Moore gitaar, Bill Black bas, D.J. Fontana drums en Dudley Brooks piano. Een opname uit 1957, het jaar waarin de eerste gast van vanavond naar Buisdorp kwam.
Vader Balthazar:
In mijn Goggomobiel.
Presentator:
U herkende zijn stem, ik hoef hem eigenlijk niet aan u voor te stellen: Vader Balthazar, de Bisschop van Buisdorp. Eminentie, eerwaarde, we zijn zeer vereerd met uw komst.
Vader Balthazar:
Ik vind het erg leuk dat ik uitgenodigd ben.
Presentator:
U kwam in 1957 naar Buisdorp, u bent dus van geboorte geen Buisdorpenaar.
Vader Balthazar:
Nee, ik kom oorspronkelijk uit Bokkerzwaag en ik heb in Grooterwaal op het seminarie gezeten. Toen ik naar Buisdorp kwam was ik maar een doodeenvoudig patertje. Het was nog gewoon Broeder Balthazar.
Presentator:
Nou, gewoon, gewoon. Tegenwoordig kennen we u allemaal van het praatje dat u wekelijks op de LokaalBuis houdt, maar in de jaren vijftig was u in de regio Buisdorp een beroemdheid. Wat was dat voor een tijd?
Vader Balthazar:
De jaren vijftig? Dat was een leuke tijd voor katholieken.
Presentator:
U was een begrip. De jeugd van vandaag zal het misschien niets zeggen, maar in de jaren vijftig waren er in en om Buisdorp waarschijnlijk geen jongeren te vinden die niet wisten wie Broeder Balthazar was.
Vader Balthazar:
Dat kwam door mijn boekske.
Presentator:
U noemt het bescheiden een boekske, maar dat handboek, als ik het zo mag noemen, heeft toch diep ingegrepen in de levens van talloze opgroeiende jongeren. Reinheid voor Knapen, geen jongen in de puberleeftijd kwam er onderuit.
Vader Balthazar:
Was leuk, ja.
Presentator:
Het is als ik mij niet vergis in 1958 verschenen bij uitgeverij De Bezige Abdij en was in elk katholiek gezin te vinden.
Vader Balthazar:
Zeg maar gerust in alle gezinnen, want je had in Buisdorp alleen maar katholieke gezinnen.
Presentator:
Het ging in het handboek met name om de Gulden regels voor reinheid, en dat waren er drie. Kunt u zich nog herinneren welke drie dat waren?
Vader Balthazar:
Wis en zeker. De eerste regel was: Handen boven de dekens. De tweede: Onder de kraan.
Presentator:
O ja, ik weet nog hoe verfrissend dat was. Ik had vroeger een krantenwijk, ik stond voor dag en dauw op en dan gelijk het hoofd onder de kraan.
Vader Balthazar:
Niet het hoofd, de roede!
Presentator:
De?
Vader Balthazar:
De tampeloeris!
Presentator:
Het edele deel?
Vader Balthazar:
De broekbazooka!
Presentator:
De stamper?
Vader Balthazar:
De buitenboordmotor!
Presentator:
De stormram?
Vader Balthazar:
De gehelmde kruisvaarder!
Presentator:
De kruiskurkentrekker?
Vader Balthazar:
De voortplanttorpedo!
Presentator:
Oh, de roede!
Vader Balthazar:
Juist!
Presentator:
U hamerde erop dat knapen de roede elke dag even onder de kraan hielden.
Vader Balthazar:
De koude kraan, dat was twee vliegen in één klap.
Presentator:
En regel drie?
Vader Balthazar:
Handen boven de dekens!
Presentator:
Die hadden we toch al gehad?
Vader Balthazar:
Jawel, maar die regel was zo cruciaal dat-ie tweemaal genoemd werd. Knapen: handen boven de dekens!
Presentator:
En er zwaaide wat als ze niet de hand eraan hielden.
Vader Balthazar:
Nee, als ze wel de hand eraan hielden.
Presentator:
Dan kregen ze hun trekken thuis.
Vader Balthazar:
Hemel, bewaar. Als ze ook nog thuis hun trekken kregen waren de rapen helemaal gaar. Dan ging de karwats erover!
Presentator:
We hebben het over de jaren vijftig. Was u in die tijd ook zo’n koorknapenkontknijper?
Vader Balthazar:
Ja, een geduchte. U moet niet vergeten, die knapen waren op een leeftijd dat ze broeierig begonnen te worden. De meisjes die op weg waren vrouw te worden waren ook broeierig en die twee groepen moest je uit elkaar zien te houden. De knapen hadden geen omgang met meisjes, dus die vonden het wel leuk om af en toe door mij geknepen te worden.
Presentator:
Er is veel veranderd sinds de jaren vijftig.
Vader Balthazar:
Gewis. Toen kreeg je de jaren zestig. Nou, dat vond ik ook leuk. Ik heb nog wel eens een beatmis opgedragen, die had je in die tijd. Samen met de Buisdorpse Bongo Boys.
Presentator:
We mogen wel zeggen: de legendarische Buisdorpse Bongo Boys: Bas ‘Bongo Boy’ Bambergen bongo’s, Berry ‘Bongo Boy’ Biesheuvel bongo’s en Bart ‘Bongo Boy’ Balkenende bongo’s. We zijn nu een aantal decennia verder. Hoe oud bent u, als ik vragen mag?
Vader Balthazar:
Vierentachtig jaren. Vader Balthazar is een ouwe toffelemoon!
Presentator:
En nog in goede gezondheid, mag ik hopen?
Vader Balthazar:
O, jawel. Nou ja, ik heb sedert 1983 een houten been. Ik zeg altijd maar: als je van het houtje bent kan je dat wel hebben. Als je maar uit het goede hout gesneden bent!
Presentator:
Is Buisdorp nog altijd zo’n katholiek bolwerk?
Vader Balthazar:
Neu, het is wat teruggelopen. Er zijn momenteel nog twaalf katholieken in Buisdorp.
Presentator:
Dat zal op zondag een lege kerk geven.
Vader Balthazar:
Er is helemaal geen kerk meer. De kerk is een moskee geworden. Ach, dat vind ik ook leuk. Als de mensen maar geloven, het maakt de Heer niet uit waarin. Er is maar één Heer, welke naam men ook voor Hem verkiest.
Presentator:
Er zijn enorme veranderingen geweest. Vroeger was dat ondenkbaar, maar je ziet nu in Buisdorp boerka’s.
Vader Balthazar:
Dat vind ik zo verschrikkelijk. Vechthonden. Die boerka’s zouden ze van Vader Balthazar mogen verbieden. Zelf heb ik een bouvier, een lief beest is dat. En ik heb ook op de Partij voor de Huisdieren gestemd. Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die hun boerka’s met elkaar laten vechten!
Presentator:
Ik bedoel kleding die het lichaam op een kier na helemaal bedekt.
Vader Balthazar:
Dat lijkt me wel leuk. Vroeger had je Scheveningse klederdracht, hadden vrouwen twee antennes op hun hoofd. Andere tijden, andere zeden. Zolang de handen maar boven de dekens blijven, nietwaar?
Presentator:
U zei het al, de kerk is een moskee geworden. Waar draagt u de nachtmis op?
Vader Balthazar:
Gewoon bij mij thuis. Dan zijn we met een mannetje of twintig, dertig. Ik haal elk jaar een paar huislozen van straat, anders is het zo’n kale bedoening. En dan hebben die mensen ook een warme kerst. Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen, daar gaan we voor.
Presentator:
Fijn. Leuk dat u naar de studio hebt willen komen. Normaal gesproken gaan de gasten na het gesprek er meteen weer vandoor, maar omdat we vandaag in kerstsfeer zijn, zijn ze welkom om tot het einde van de uitzending te blijven en de overdaad aan etenswaren en drankjes tot zich te nemen. Mag ik u een glaasje bisschopswijn aanbieden?
Vader Balthazar:
Liever als u heeft een cognacje, dan steek ik er een sigaar bij op. Gezellig. We mogen de Heer toch dankbaar zijn dat het ieder jaar weer kerstmis is.
[Muziek: Queen – Thank God It’s Christmas]
ESMERALDA VAN BUSOFA
Presentator:
Queen, Thank God It’s Christmas. Zojuist is hier gearriveerd Esmeralda, business unit manager van de business unit Regionale Betrekkingen van Busofa, de Buisdorpse Soep Fabriek. Hallo, Esmeralda.
Esmeralda:
Hoi!
Presentator:
Je hebt je verloofde niet meegenomen?
Esmeralda:
Nee, hij moest werken.
Presentator:
Ha, en of hij moet werken. Want de verloofde van Esmeralda, dames en heren, is niemand minder dan Arie Wietzen, en die is op dit moment aan het werk in de Dorpsgehoorzaal, een try-out voor zijn oudejaarsconference. Gaat het de goeie kant op?
Esmeralda:
Elke avond een volle bak. En elke avond gaat het beter. Hij is begonnen met voorleesvoorstellingen, nu doet hij alles uit zijn hoofd. Blij toe, in het begin was hij thuis niet te genieten.
Presentator:
Zenuwachtig?
Esmeralda:
Verschrikkelijk.
Presentator:
Het is de bedoeling dat hij na het optreden naar de studio komt. Gaat dat lukken, denk je?
Esmeralda:
Ik ga hem over een uurtje ophalen. Ik duw hem in een taxi, anders staat-ie tot middernacht met z’n fans na te praten.
Presentator:
Ik had je inderdaad pas over ongeveer een uur verwacht. Ik heb zo het idee dat je niet zomaar nu al in de studio bent.
Esmeralda:
Ik heb vijf enorme kerstpakketten meegenomen van Busofa.
Presentator:
Wat zit daar in?
Esmeralda:
In elk kerstpakket 25 blikken Busofa soep.
Presentator:
Oké dan. Die kerstpakketten ga je waarschijnlijk weggeven aan vijf luisteraars.
Esmeralda:
Klopt. Maar niet zomaar: ze moeten hun goede voornemens voor 2007 mailen. Voor de bedenkers van de vijf origineelste voornemens is er een Busofa kerstpakket.
Presentator:
Met 25 blikken Busofa soep. Even huishoudelijk: het mailen van goede voornemens kan volgens mij het beste gedaan worden naar info@buisdorp.com, dan komen ze rechtstreeks de studio binnen. Laten we zeggen dat er tot tien uur gemaild kan worden, dan kunnen we in het tweede uur de winnaars bekendmaken.
Esmeralda:
Goed idee.
Presentator:
Je bent namens Busofa kerstpakketten aan het uitdelen, ben je ook al bezig met het kopen van kerstcadeautjes voor Arie?
Esmeralda:
Daar ben ik al de hele maand mee bezig. Ouwe Arie wordt weer gigantisch verwend. Te gek eigenlijk. Maar ja, dan zie ik wat leuks liggen en dan koop ik het. Twee kerstdagen is eigenlijk te weinig voor alle cadeautjes, er is genoeg voor twaalf kerstdagen.
[Muziek: The Sinatra Family – Twelve Days Of Christmas]
DE VLOEK VAN DE KRIS
Presentator:
The Twelve Days Of Christmas, gearrangeerd door Nelson Riddle. Dat waren Frank, Nancy, Tina en Frank Jr. Sinatra, een opname van 12 augustus 1968.
Het was een week voor kerst. De temperatuur zakte langzaam maar zeker naar het vriespunt, als het zo doorging zou het wel eens een witte kerst kunnen worden. Meneer Pimpella kwam somber gestemd thuis van zijn werk. Hij groette zijn vrouw norsig en dronk zwijgzaam de zwarte koffie die ze hem voorzette.
‘Is er wat?’ vroeg mevrouw Pimpella.
‘Nee hoor,’ zei hij. ‘Drukke dag geweest. En ik moet nog een hoop doen.’ Hij zette het lege kopje neer en vertrok naar zijn werkkamer. Uit de onderste la van zijn bureau haalde hij de kris tevoorschijn. Hij legde het wapen op het bureau en dacht aan het gesprek van die middag.
Meneer Pimpella was filiaalchef van een bank. Met een collega van het hoofdkantoor was hij gaan lunchen in een Indonesisch restaurant. De collega was in Indonesië geboren en meneer Pimpella had daar zelf onlangs een congres bijgewoond.
In het restaurant spraken ze over Indonesië en over het geloof in mysterieuze krachten dat daar zelfs in deze moderne tijd nog scheen te bestaan.
‘De mensen leven er dicht bij de natuur,’ zei meneer Pimpella. ‘Dan ga je je van alles inbeelden.’
‘Daar moet u geen grapjes over maken, meneer Pimpella,’ zei de ander. ‘Ik ben op Java opgegroeid en ik heb daar dingen meegemaakt… De Stille Kracht, de vloek van de kris…’
Meneer Pimpella schrok. De kris? Op een markt in Indonesië had hij zich zo’n dolk laten aansmeren. Hij luisterde met een onprettig gevoel naar wat zijn Indonesische collega vertelde over de rituele reiniging die nodig was om van de vloek van een kris af te komen.
‘Als een kris niet gereinigd is, wordt-ie je dood,’ besloot de collega. ‘Daar is niets tegen te doen. Het noodlot ontloop je niet.’
Meneer Pimpella stond in zijn werkkamer en keek met een beklemd gemoed naar de kris. Weer voelde hij de stekende hoofdpijn die hem al sinds de reis naar Indonesië plaagde. Zou het door die vermaledijde kris komen? Onzin natuurlijk. Maar toch…
De volgende ochtend begaf meneer Pimpella zich naar een antiekwinkeltje in de binnenstad van Buisdorp. De kris ritueel laten reinigen was goed voor mensen die bijgelovig waren – maar hij wilde hoe dan ook van dat vervloekte ding af.
‘Wat geeft u ervoor?’ vroeg hij de verkoper.
‘Tien euro, meer is zo’n kris niet waard.’
Meneer Pimpella deed of hij schoorvoetend met het bedrag genoegen nam en verliet snel de winkel. Toen hij er een paar dagen later passeerde zag hij de kris in de etalage liggen. Vraagprijs: 50 euro.
Was het inbeelding? Vanaf het moment dat hij de kris had verkocht, had meneer Pimpella geen last meer van hoofdpijn.
Het was kerstmis geworden. Marijke, de dochter van meneer en mevrouw Pimpella, was op visite. Na het kerstmaal werden de onder de kerstboom gelegde cadeautjes uitgepakt. Mevrouw Pimpella had voor haar man een leren portefeuille gekocht. Ook van Marijke was er een pakje.
Meneer Pimpella maakte het glimlachend open en – zijn adem stokte.
‘Wat is er?’ vroeg zijn dochter. ‘Vind je ’m niet mooi? Het was stom toeval. Ik wilde iets heel anders kopen, maar toen zag ik ’m ineens liggen. Precies zo’n kris als je in Indonesië kocht. Kan je ze mooi samen aan de muur hangen. Haal die andere er eens bij. Pap? Wat is er?’
Meneer Pimpella greep naar zijn borst. Hij probeerde zich aan de tafel vast te klampen maar gleed van zijn stoel. Van schrik stootte Marijke haar glas wijn om. Het sneeuwde – de vrouw en dochter van meneer Pimpella realiseerden zich niet dat het een witte kerst geworden was.
[Muziek: Macy Gray – Winter Wonderland]
BIJZONDERE BUISDORPENAAR EPPIE
Presentator:
Macy Gray, Winter Wonderland, afkomstig van de cd Ally McBeal – A Very Ally Christmas, featuring Vonda Shepard. In de rubriek Bijzondere Buisdorpenaren deze week een wel heel bijzondere Buisdorpenaar: Eppie. Heel bijzonder, want Eppie is niet goed bij zijn hoofd.
Eppie:
Dat kan je wel zeggen.
Presentator:
Niet goed bij je hoofd, die uitdrukking hoor je niet vaak meer.
Eppie:
Die hoor ik elke dag.
Presentator:
Eppie, ben je al lang niet goed bij je hoofd?
Eppie:
1 meter 82.
Presentator:
Dat is behoorlijk lang. Wat heb je zoal voor bezigheden?
Eppie:
Die heb ik bijna niet.
Presentator:
Je hebt geen werk?
Eppie:
Ik ben niet goed bij mijn hoofd maar ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen.
Presentator:
Wat doe dan je de hele dag?
Eppie:
Ik spaar schoenen.
Presentator:
Schoenen sparen. Dat lijkt me nou een leuke hobby voor iemand die niet goed bij zijn hoofd is. Hoeveel paar schoenen heb je al?
Eppie:
Een.
Presentator:
Een paar schoenen? Twee schoenen is niet veel. Je spaart ze zeker nog niet lang.
Eppie:
Ik heb meer dan 300 schoenen.
Presentator:
En je zei net dat je er maar een hebt.
Eppie:
Ja, een paar. Maar ik spaar alleen linkerschoenen.
Presentator:
En daar heb je er meer dan 300 van.
Eppie:
En weet je wat ik nou het leukste vind? Ik heb een grote spiegel tot aan de grond. Als je een linkerschoen tegen de spiegel zet staat er in de spiegel een rechterschoen. Dus ik hoef alleen maar linkerschoenen te sparen.
Presentator:
Maar je kunt in een schoenwinkel toch geen losse linkerschoenen kopen?
Eppie:
Nee, dat gaat niet. Je moet een paar kopen. Nou, dan verkoop ik de rechterschoen aan mijn broer. Heb jij ook een broer?
Presentator:
Nee. Mijn zus heeft een broer.
Eppie:
Ben jij soms ook niet goed bij je hoofd?
Presentator:
Soms. Maar je broer spaart dus rechterschoenen.
Eppie:
Ja. Mijn broer is helemaal niet goed bij zijn hoofd, want hij heeft geen spiegel. Dan heb je niks aan alleen rechterschoenen. Hé, weet je wat je moet doen als je je tanden poetst? Dan moet je tandpasta op de tandenborstel doen. Als je de tandenborstel zomaar in je mond stopt heb je het niet in de gaten als er een torretje op zit. Heb jij wel eens een torretje op je tandenborstel gehad?
Presentator:
Eh, nee, niet dat ik me kan herinneren.
Eppie:
Ik eet alleen ongekookte aardappelen.
Presentator:
Aardappelen zijn gezond.
Eppie:
Maar ik lust geen aardappelen. Ik eet alleen de schil. Als er aarde aan zit kraakt dat zo lekker tussen je tanden.
Presentator:
Kijk eens aan. Nou, Eppie, het was –
Eppie:
Ik heb een tatoeage.
Presentator:
Waar zit die?
Eppie:
Op mijn rug. Je mag ’m wel even zien.
Presentator:
Maar… wat stelt dat voor?
Eppie:
Niks.
Presentator:
Nee, dat zie ik. Je rug is egaal blauw!
Eppie:
Ik zei tegen die man: doe heel m’n rug maar.
Presentator:
Het ziet er verschrikkelijk uit. Vind je dat nou mooi?
Eppie:
Dat weet ik niet.
Presentator:
Dat weet je niet?
Eppie:
Ik kan de tatoeage niet zien. Ik heb thuis maar één spiegel.
[Muziek: David Bowie – Aladdin Sane]
HENDRIK SCHEURKETEL, BEROEPSKLAGER
Presentator:
David Bowie, Aladdin Sane oftewel a lad insane. Het nummer duurde 5 minuten en 7 seconden en dat was net genoeg om hier in de voormalige studio van voorheen Radio West de rommel op te ruimen. Eppie was namelijk in een van de achttien kerstbomen geklommen en met kerstboom en al boven op Vader Balthazar neergekomen. Gaat het een beetje, Vader Balthazar?
Vader Balthazar:
Met mij gaat het best, mijn zoon. Een beetje sigarenas gemorst.
Presentator:
U zit van top tot teen onder de dennennaalden.
Vader Balthazar:
Da’s weer eens wat anders.
Presentator:
Sportief dat u het zo opvat, neemt u nog een congnacje. Ja, dames en heren, dat krijg je als je iemand uitnodigt die niet goed bij zijn hoofd is.
Hendrik Scheurketel:
Ik ben wel goed bij mijn hoofd!
Presentator:
Dat is Hendrik Scheurketel, en uiteraard doelde ik niet op hem toen ik het had over gasten die niet goed bij hun hoofd zijn. Meneer Scheurketel, de kerst staat voor de deur en u bent kwaad.
Hendrik Scheurketel:
Ik ben laaiend!
Presentator:
We hadden vanmiddag een voorgesprek en daarbij kreeg ik het idee dat u altijd laaiend bent. Waarom bent u momenteel laaiend?
Hendrik Scheurketel:
Dat zal ik u vertellen. Van de week ga ik schoenen kopen. Ik kom bij de schoenwinkel, ik kies een schoen uit, de verkoopster gaat de andere schoen erbij halen. Ik trek m’n schoenen uit, ik pas de nieuwe schoenen. Die nieuwe schoenen zitten niet lekker. Ik wil m’n schoenen weer aantrekken – wat denkt u?
Presentator:
Ik denk dat u uw schoenen aantrok.
Hendrik Scheurketel:
Was maar waar. Gestolen!
Presentator:
Allebei?
Hendrik Scheurketel:
Wat dacht u dan? Dat ze alleen de linker gestolen hadden? Ik was des duivels. Ik roep de chef erbij. Die wijst de verantwoording voor de gestolen schoenen van de hand. Ik werd zo kwaad dat m’n aambei er zowat uitschoot. Ik naar de politie om aangifte te doen. Meneer, gestolen schoenen, daar beginnen we niet aan. Ik zeg: Maar als die schoenen weer boven water komen dan zitten er toch vingerafdrukken op! En DNA! Die koddebeier zegt: Meneer, al zat er hondenpoep onder. Een beetje dief draagt handschoenen, die laat geen vingerafdrukken achter. Nou, toen schoot m’n aambei eruit. Ik zeg: Maar met handschoenen aan kan je toch geen veters strikken!
Presentator:
Hoe liep het af?
Hendrik Scheurketel:
Ik schreef een ingezonden brief naar het Buisdorps Nieuwsblad. Maar die brief plaatsten ze niet. Ik scheef nog een ingezonden brief naar het Buisdorps Nieuwsblad, omdat ze mijn eerste brief niet geplaatst hadden. En die brief plaatsten ze ook niet! Nou, ik kan een hoop hebben, maar mijn bloed begon te koken. En daarom organiseer ik volgende week woensdag een grote demonstratie op het plein voor het gemeentehuis.
Presentator:
Voor wie is die demonstratie bedoeld?
Hendrik Scheurketel:
Die is voor iedereen die wil laten weten dat hij het niet meer pikt. Het wordt de grootste naoorlogse demonstratie die Buisdorp heeft gekend. Volgende week woensdag, 20 december. Op het plein voor het gemeentehuis.
Presentator:
Volgende week woensdag, 20 december een grote demonstratie op het plein voor het gemeentehuis van Buisdorp. Noteert u die datum in uw agenda.
Hendrik Scheurketel:
Die datum staat toch al in de agenda!
Presentator:
Inderdaad, u heeft gelijk. Alle data staan al in de agenda, anders zou het geen agenda zijn. Noteert u in het vakje 20 december, dat als het goed is in uw agenda te vinden is aansluitend op het vakje van 19 december en voorafgaand aan het vakje van 21 december, dat er op die dag, op 20 december dus, op het plein voor het gemeentehuis van Buisdorp een grote demonstratie gehouden wordt. Trouwens, u zei zojuist dat u ingezonden brieven schreef en dat is helemaal onzin.
Hendrik Scheurketel:
O ja?
Presentator:
Een ingezonden brief is al geschreven. Anders kon-ie niet ingezonden zijn.
Hendrik Scheurketel:
Als ik het niet dacht. Ik had al geen goed gevoel toen ik de studio binnenkwam en u daar zag zitten. Ik dacht: moet ik door zo’n drol geïnterviewd worden? Straks schiet m’n aambei er weer uit.
Presentator:
Niks drol. Vanaf januari ga ik bij TV West zeven dagen per week een avondvullende dagsluiting verzorgen.
Hendrik Scheurketel:
Dat lijkt me sterk. U bent nog te lelijk voor de radio.
Presentator:
Dank u wel voor uw komst, meneer Scheurketel.
Hendrik Scheurketel:
Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die zo uit zijn bek stonk als u.
Presentator:
Ik denkt dat u de lucht opsnuift die momenteel van uw oksels opstijgt. Gatver.
Hendrik Scheurketel:
Als u op TV West komt beslaat bij de kijkers de beeldbuis aan de binnenkant.
Presentator:
U bent wel een druktemaker voor een ventje van 1 meter 40.
Hendrik Scheurketel:
Sodemieters, m’n aambei schiet er weer uit.
Presentator:
Zult u voorzichtig naar huis rijden? Een ongeluk zit in een klein hoekje, zeker als je zo’n opneukertje bent. Rot maar op naar je Keulse pot.
Hendrik Scheurketel:
Vuile bekstinker!
Presentator:
Kale plaat! Badmuts!
Hendrik Scheurketel:
Zakkenwasser!
Presentator:
Ik was me tenminste, rare schertskabouter.
Hendrik Scheurketel:
Schelden doet geen zeer. U bent gewoon een verschrikkelijk onbenul. U weet maar dan ook he-le-maal niets. U weet niet eens wat een kerstman is.
Presentator:
Toevallig weet ik dat wel. Luister maar.
[Muziek: Stan Kenton – What Is A Santa Claus?]
CHEF-KOK FADRHONC
Presentator:
Stan Kenton, What Is A Santa Claus?. Kerstmis staat voor de deur. Vreten op aarde en in de mensen geen maagbezwaren. De restaurants van Buisdorp die een kerstmaaltijd serveren zijn al maanden volgeboekt. In het sjieke restaurant Le Buis D’Or tegenover het Burgemeester Notenplantsoen is geen tafel meer te krijgen, en ook niet bij Bodega Bolle Bertus aan de Hoge Kuil. Het heeft evenmin zin het te proberen bij Grand Café Knak in de Mutsenstraat. Maar aan de Nieuwe Doorlaat, bij het World Eet Center, daar kan voor beide kerstdagen nog een tafel besproken worden, nietwaar?
Fadrhonc:
Inderdaad, tafel voor de smaksmak.
Presentator:
Tot u sprak de heer Fadrhonc, chef-kok van het World Eet Center, het multiculturele restaurant waar gerechten uit alle windstreken geserveerd worden. Meneer Fadrhonc, wat gaat u de gasten voorzetten?
Fadrhonc:
De gasten mogen voor zetten maar ze mogen ook achter zetten. Gasten mogen zetten waar maar willen.
Presentator:
Niet zetten, zitten. Ik bedoel voorzetten. Wat krijgen ze te eten, wat is uw kerstmenu?
Fadrhonc:
Onze menu is altijd van de smikkeldesmikkel en de jamjam lekker.
Presentator:
Daar staat u inderdaad om bekend. Het kerstmaal, kunt u daar wat over zeggen?
Fadrhonc:
Het kerstmaal ies de maal die wordt gegeten met de kerst.
Presentator:
Bestaande uit?
Fadrhonc:
Bestaande uit de eerste kerstdag en de tweede kerstdag.
Presentator:
U serveert dan een speciaal kerstmenu.
Fadrhonc:
Ja, dat ies altijd van de smikkeldesmikkel en de jamjam lekker.
Presentator:
En waaruit bestaat de maaltijd?
Fadrhonc:
Maaltijd is voor de af, schotelhoofd en speciaal toetje na voor de kerst. Met drankje voor te drinken.
Presentator:
Het World Eet Center, de naam zegt het al, is gespecialiseerd in exotische gerechten. Waar komen de ingrediënten voor het kerstmaal vandaan?
Fadrhonc:
Allemaal grediënten gaan in de eten uit de Buisdorp.
Presentator:
Alleen Buisdorpse gerechten dus?
Fadrhonc:
Heerlekkere Buisdorpse bolus van het dode paard. Grote schollekop met zonder graat. Extra fijnzinnige doppers. Aardappels van de boerenland. Helemaal overal overheen de saus van de dunne yoghurt.
Presentator:
Magere yoghurt.
Fadrhonc:
Lienks gedraaid.
Presentator:
Dat klinkt allemaal erg smakelijk. Meneer Fadrhonc, ik dank u hartelijk voor uw komst, u kunt erop rekenen dat het Hot Talkteam op eerste kerstdag bij u aan komt schuiven.
Fadrhonc:
U bent welkom voor de schuif met z’n allemaal. En de vrolijke kerst.
[Muziek: James Brown – Merry Christmas Baby]
PIPPATHEATER
Presentator:
James Brown, Merry Christmas Baby. De kersttijd is bij uitstek de tijd voor familievoorstellingen in het circus en het theater. Zo is er een speciale, spectaculaire kerstvoorstelling van het Pippatheater, een gezelschap dat van de zomer van start is gegaan. Na de eerste zomersuccessen met Pippa, Hannes, tante Thea, oom Rinus en het aapje Peppa is het Pippatheater klaar voor meer. Nietwaar, Pippa?
Pippa:
Van de zomer hebben we veel ervaring opgedaan met de onderdelen muziek en mime. We hebben veel geleerd van de interactie met ons publiek. Het publiek was wat ouder dan we verwacht hadden, maar ze waren laaiend enthousiast. Daarom heeft het Pippatheater besloten een speciale kerstvoorstelling voor de oudjes te maken.
Presentator:
Hannes, medeoprichter van het Pippatheater, vanwaar die overstap naar een oudere doelgroep?
Hannes:
Tijdens de zomertour is al gebleken dat de oudjes van tegenwoordig aardig hip zijn, vandaar waarschijnlijk dat het Pippatheater bij deze doelgroep zo populair is. Ik heb er geen andere verklaring voor.
Pippa:
Bovendien was niets ze te gek. Hoe spectaculairder hoe beter. Vandaar dat we wat meer risico willen nemen tijdens de komende kersthow. Er is een trampoline aangeschaft waarop ik samen met het aapje Peppa driedubbele salto’s ga uitvoeren. Tante Thea en oom Rinus zorgen samen met Peppa voor acrobatiek. En Hannes komt met een verrassend muzikaal programma.
Presentator:
Hannes, ik heb begrepen dat je een muzikaal nummer met veertien honden doet.
Hannes:
Om precies te zijn: dertien honden en een jack russell.
Presentator:
Het zijn muzikale honden?
Hannes:
Nee, die honden zijn honderd procent amuzikaal. Maar dat maakt voor dat nummer niet uit. Waar ik me wel een beetje op verkeken heb met die honden is het uitlaten.
Presentator:
Je moet veertien honden uitlaten.
Hannes:
Dertien honden en een jack russell, ja. Die beesten zijn vlak voor de voorstelling bloednerveus, dus dan ga ik een eindje met ze lopen. Maar ja, tegenwoordig moet je de drollen opruimen.
Presentator:
De drollen van veertien honden.
Hannes:
Dertien bloednerveuze honden en een bloednerveuze jack russell. En die jack russell is bij wijze van spreken al bloednerveus als hij niet bloednerveus is. We geven vijf voorstellingen, ik weet niet waar we straks al die drollen gaan laten.
Presentator:
Pippa, even terug naar de voorstelling: wat kunnen de bezoekers verwachten?
Pippa:
Ik wil liever niet te veel verklappen. Het wordt gewoon een spetterend optreden, we zijn er zelf ook helemaal ondersteboven van.
Presentator:
Veel succes gewenst. Ik lees het lijstje met optredens voor: het zijn één voorstelling voor peuters, één voor onhandelbare jongeren en vier voor bejaarden, waarbij grijs haar verplicht is – zo gaat dat tegenwoordig: naar Marco Borsato moet je in het rood, naar het Pippatheater in het grijs. Te zien 18 december bejaardenhuis De Knekelburcht in Buisdorp, 19 december peuterspeelzaal Hakke Hakke Puf Puf in Grooterwaal, 20 december bejaardentehuis Ren Je Rot in Bokkerzwaag, 21 december een matineevoorstelling in verpleeghuis De Ondergang in Vrouwezeeghe en eveneens in Vrouwezeeghe een zwaar bewaakte avondvoorstelling voor onhandelbare jongeren in het gemeentelijk Lucifergesticht. En ten slotte op 22 december de polonaisezaal van bejaardenhuis De Kreidlerrollator in Zeevenslooten. We draaiden zojuist Merry Christmas Baby, gezongen door de Godfather of Soul, we draaien nu de versie van de King of Rock ‘n’ Roll.
[Muziek: Elvis Presley – Merry Christmas Baby]
TWEEDE UUR
INTRODUCTIE TWEEDE UUR
Presentator:
U luistert naar de nieuws- en satirezender Radio Buisdorp. Buiten is het: donker. Binnen zit: het wel goed. Nou ja, er zijn al zoveel hapjes naar binnen gegaan dat we waarschijnlijk tot Driekoningen aan de schijterij zijn. Over tien dagen is het kerst. Zal het dit jaar eindelijk weer eens een witte kerst zijn? Aan wie kunnen we die vraag beter stellen dan aan Carabina Snip, weervrouw van de regio Buisdorp. Welkom.
Carabina Snip:
Dank je.
Presentator:
Carabina, we zien je elke avond op de LokaalBuis een praatje houden over het weer. Krijg je daar nooit genoeg van?
Carabina Snip:
Nee, het is elke keer weer ander weer.
Presentator:
Dat is waar. Is er al wat te zeggen over de kerstdagen?
Carabina Snip:
Het is moeilijk om precieze voorspellingen te doen, maar aan de hand van satellietbeelden kan ik toch wel globaal een beeld geven. Heel voorzichtig natuurlijk.
Presentator:
Globaal dan maar. En? Wordt het een witte kerst?
Carabina Snip:
Ja. Het wordt een witte kerst.
Presentator:
Geweldig.
Carabina Snip:
Maar… niet in heel Buisdorp.
Presentator:
Aj.
Carabina Snip:
In de loop van 24 december gaat het sneeuwen, maar het zijn zeer lokale buien. Zeg maar wijkgebonden sneeuwbuien.
Presentator:
In bepaalde wijken van Buisdorp gaat het sneeuwen.
Carabina Snip:
Inderdaad. In de wijk Nijpendaal valt bijvoorbeeld geen sneeuw.
Presentator:
Dat is een fabriekswijk, daar zitten ze niet op sneeuw te wachten. Maar de wijk Overmoer, een sjieke buurt aan de andere kant van Buisdorp. Er wonen veel kinderen, ik kan me voorstellen dat die wel zin hebben in sneeuwbuien.
Carabina Snip:
Voor die kinderen heb ik goed nieuws. Voor de wijk Overmoer verwacht ik stevige sneeuwbuien.
Presentator:
Dus Overmoer is met kerst een witte wijk.
Carabina Snip:
Nou, niet helemaal. Alleen bepaalde delen van de wijk. De Vilaarstraat met name.
Presentator:
In de Vilaarstraat gaat het met kerst flink sneeuwen.
Carabina Snip:
Voor de Vilaarstraat voorzie ik tien tot twintig centimeter sneeuw.
Presentator:
Een beetje sneeuw is al feestelijk, maar een hele straat tijdens de kerst bedekt met tien tot twintig centimeter sneeuw, dat is helemaal fantastisch.
Carabina Snip:
Dat is het zeker. Nou is het wel zo dat er niet in de hele straat zoveel sneeuw zal vallen. Het zal met name gaan om het eerste gedeelte, tot ongeveer nummer 143.
Presentator:
En de Vilaarstraat loopt tot…
Carabina Snip:
Die loopt tot nummer 315.
Presentator:
Aha. Dus het begin, de eerste helft van de Vilaarstraat kan met kerst rekenen op tien tot twintig centimeter sneeuw. Geweldig.
Carabina Snip:
In elk geval de oneven nummers. Voor wat betreft de even nummers hou ik een slag om de arm.
Presentator:
Uiteraard. Dank je wel, Carabina Snip. Hoeveel sneeuw er ook gaat vallen en waar het ook gaat vallen: het wordt in elk geval koud, zo koud als het lang geleden was, toen we nog geen centrale verwarming hadden.
[Muziek: The Pointer Sisters – Steam Heat]
PROFESSOR BOMBA EN MAMA BIMBA
Presentator:
The Pointer Sisters, Steam Heat. We verwelkomen twee nieuwe gasten: mama Bimba…
Mama Bimba:
Wuu!
Presentator:
En professor Bomba.
Professor Bomba:
Dank u wel meneer Grote Martin van de radio.
Presentator:
We hoorden haar al even kraaien, uw moeder is ook weer van de partij.
Mama Bimba:
Snaak!
Professor Bomba:
Professor Bomba gaat nimmer de deur uit zonder mama Bimba.
Presentator:
Hoe oud is mama Bimba ook alweer?
Professor Bomba:
Mama Bimba is 93 jaren oud, meneer Grote Martin van de radio.
Presentator:
Ze is geloof ik in slaap gevallen.
Professor Bomba:
Mama Bimba slaapt heel de dag. Ze heeft haar gebit vanavond niet in, dan kan ze u niet bijten.
Presentator:
Dat is prettig.
Mama Bimba:
Bwaaah!
Presentator:
O, ze is weer wakker. Dag mama Bimba.
Mama Bimba:
Zoef!
Presentator:
Professor Bomba, we hebben u uitgenodigd vanwege uw voorspellende gaven.
Professor Bomba:
De toekomst heeft geen geheimen voor professor Bomba en mama Bimba.
Presentator:
Dat komt goed uit, want zo tegen het eind van het jaar willen we allemaal weten waar we in het nieuwe jaar naartoe gaan.
Professor Bomba:
Professor Bomba begrijpt het. Hij zal u volledig inlichten over het jaar 2007. Dat doet hij samen met mama Bimba.
Mama Bimba:
Wuuu!
Professor Bomba:
Mama Bimba is in katzwijm gegaan.
Mama Bimba:
Oink!
Professor Bomba:
Aha, wel wel. Nou, grote meneer Martin van de radio, het wordt me het jaartje wel, 2007.
Presentator:
Dat weet u nu al? Mama Bimba is maar een paar seconden in katzwijm geweest.
Professor Bomba:
In de wereld van de geesten gaat de tijd heel anders dan in de wereld van de aardmensen.
Presentator:
En? Wat gaat 2007 ons brengen?
Professor Bomba:
Er gaan geweldige dingen gebeuren, grote meneer Martin van de radio. Twaalf keren zal het geschieden dat er mensen zijn die in de Staatsloterij een eigen geldje winnen.
Presentator:
Dat is niet mis.
Professor Bomba:
Er komen gigantische buien van regen maar er is ook zomerse schijning van de zon. Dat is prettig voor de mensen op het strand. Mama Bimba zag het kabinet vallen.
Mama Bimba:
Plof!
Professor Bomba:
Maar er staat ook weer een kabinet op. Is nog onzeker of dat hetzelfde kabinet is of een nieuw kabinet. Dat zal de tijd leren.
Presentator:
Dat klinkt allemaal positief, dank u wel professor Bomba.
Professor Bomba:
Geen dank, grote meneer Martin van de radio.
Presentator:
En bedankt ook mama Bimba.
Mama Bimba:
Plu!
Presentator:
Mag ik haar een glaasje wijn inschenken?
Professor Bomba:
Nee, doet u liever niet, dan gaat mama Bimba dansen. O, ik zou het bijna vergeten: er komt volgend jaar géén oorlog!
[Muziek: John Lennon – Happy Xmas (War Is Over)]
KOLONEL BULDER
Presentator:
Spontane bijval hier in de voormalige studio van voorheen Radio West voor de kerstvredesboodschap van John Lennon, Happy Xmas (War Is Over). De oorlog is voorbij, een nieuwe oorlog komt er niet, we hoorden het al van professor Bomba. Dat er geen nieuwe oorlog komt is mede te danken aan kolonel Bulder uit Buisdorp.
Kolonel Bulder:
Plaats rust!
Presentator:
Zo is het maar net. Kolonel Bulder, u bent zojuist teruggekeerd van een vredesmissie.
Kolonel Bulder:
Gelukkig wel. Het is van tevoren altijd de vraag hoe zoiets zich zal ontwikkelen, maar ook van deze vredesmissie zijn we heelhuids teruggekeerd.
Presentator:
Wat houdt zo’n vredesmissie in de praktijk in?
Kolonel Bulder:
Onze eerste zorg is de burgerbevolking. De mensen moeten ons als vredebewaarders zien. We gaan de volkswijken in, we maken kennis met boeren, burgers en buitenlui. De dominee, de dokter, de notaris. We ontmoeten de middenstand, we begeven ons in het uitgaansleven.
Presentator:
Dat klinkt allemaal alsof het een vakantietripje is. Maar er kunnen zich uiteraard wel degelijk incidenten voordoen, gevaarlijke situaties.
Kolonel Bulder:
Dat behoort inderdaad tot de wereld van de mogelijkheden. En dan sla ik erop.
Presentator:
Dan gaat u loos.
Kolonel Bulder:
Dan stamp ik ze in helemaal elkaar. Ik knijp ze tot moes. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Presentator:
Ja. Als de opstandelingen –
Kolonel Bulder:
Opstandelingen worden over de kling gejaagd, rebellen maken persoonlijk kennis met deze vuist. Ik hak ze in de pan, ik beuk ze tot pulp.
Presentator:
Ze kunnen maar beter uit de buurt van kolonel Bulder blijven.
Kolonel Bulder:
Ik pomp ze vol lood, de doerakken. We zullen eens zien of ze ook blauwe bonen lusten. Ik zet ze allemaal een skibril op.
Presentator:
Hoe vaak komt het voor dat u ze eh een lesje moet leren?
Kolonel Bulder:
Tot nu toe is dat gelukkig nog niet voorgekomen.
Presentator:
Ik zei het al in de aankondiging, u bent net terug van een vredesmissie. De hoeveelste was dat?
Kolonel Bulder:
De vierde dit jaar.
Presentator:
En u was het laatst in?
Kolonel Bulder:
Monaco.
Presentator:
Monaco? Ik wist niet dat daar oorlogsdreiging was.
Kolonel Bulder:
Laten we blij zijn van niet. Ik heb er drie weken lang op toegezien dat het daar ook niet van kwam. Pas toen ik er voor de volle honderd procent van overtuigd was dat het wel goed zat in Monaco keerde ik terug naar Buisdorp.
Presentator:
U brengt hier de kerstdagen door.
Kolonel Bulder:
Dat genoegen is me helaas niet gegund, volgende week maandag begint de volgende vredesmissie alweer.
Presentator:
Om welke brandhaard gaat het dit keer?
Kolonel Bulder:
De Bahama’s.
Presentator:
Hoe lang gaat dat duren?
Kolonel Bulder:
Hangt helemaal af van de situatie ter plekke. Maar ik ga ervan uit dat ik er zit zolang het hier buiten koud is.
[Muziek: Tom Jones & Cerys Matthews – Baby, It’s Cold Outside]
ESMERALDA UPDATE
Presentator:
Tom Jones, samen met Cerys Matthews, Baby, It’s Cold Outside. Esmeralda, ik begrijp dat je net contact hebt gehad met de Dorpsgehoorzaal, waar je verloofde vanavond een try-out van zijn oudejaarsconference had.
Esmeralda:
Ik zou Arie ophalen, maar hij is al met een taxi onderweg naar de studio, ik verwacht hem elk moment.
Presentator:
Mooi. Esmeralda, je was hier ook om vijf kerstpakketten van Busofa weg te geven. In elk pakket zitten maar liefst 25 blikken soep. Luisteraars konden tot tien uur hun voornemens voor 2007 mailen naar info@buisdorp.com. Hebben ze dat ook gedaan?
Esmeralda:
Nou en of. De hoeveelheid mailtjes was echt waanzinnig. Ik geloof dat het er bijna achthonderd waren. Alle mailtjes zijn om de een of andere reden afkomstig uit Den Haag.
Presentator:
Daar zijn ze waarschijnlijk wat sneller van reageren dan in Buisdorp. Maar dan weten we nu hoeveel luisteraars we vanavond alleen al in Den Haag hebben. Ik schat dat zo’n tachtig procent van de luisteraars een pc in huis heeft, waarvan toch zeker negentig procent een met internetaansluiting en dat hooguit veertig procent daarvan al heeft nagedacht over de voornemens voor 2007 en dat van die veertig procent laten we zeggen twintig procent ook daadwerkelijk een nieuwjaarswens gemaild heeft, en als je dat vermenigvuldigt met de factor zes, dan kom ik op ruim twaalfhonderd procent luisteraars, ofwel 180 miljoen luisteraars in Den Haag alleen. Dat is lang niet slecht.
Esmeralda:
Nee.
Presentator:
Zijn de winnaars inmiddels bekend?
Esmeralda:
Ik heb samen met Vader Balthazar voor notaris gespeeld.
Vader Balthazar:
Was erg leuk om te doen. De mensen hebben gelukkig allemaal erg goede voornemens voor 2007, laten we hopen dat ze zich eraan houden.
Presentator:
Maar er waren er vijf die eruit sprongen.
Esmeralda:
Deze vijf, ik heb ze geprint. Ze krijgen alle vijf een kerstpakket van Busofa, met 25 blikken soep.
Presentator:
Mooi. Ik zal de namen van de winnaars oplezen en ook hun voornemen voor 2007. Nummer vijf: de heer Ruitenberg uit Den Haag Centrum, zijn voornemen voor 2007 luidt: Het zal me allemaal aan m’n reet roesten. Nummer vier: mevrouw Lammers uit Loosduinen, met het voornemen: Ik hoop dat de buren mooi weer hebben, dan heb ik het ook. Nummer drie: mevrouw Sleets uit Transvaal, en haar voornemen: Eind 2007 heb ik een roman geschreven. Nummer twee: de heer Waayers uit de Vruchtenbuurt: Geef mij de liefde en de gein, pak jij de poen met het chagrijn. En ten slotte nummer een, mevrouw Krops uit Loosduinen: Ik wil in 2007 niet meer hebben dat mijn naam op de radio genoemd wordt. Fantastisch allemaal. Esmeralda, Vader Balthazar, bedankt zover.
[Muziek: Duke Ellington – In A Sentimental Mood]
KERSTKRONKEL
Hans Kronkelberg:
Voordat ik café Den Olden Buys betrad sloeg ik mijn door de elementen geteisterde paraplu droog. Het was rustig in de uitspanning. De vaste jongens hadden zich rond het biljart teruggetrokken, het enige geluid dat uit hun domein opklonk was dat van de confrontatie van keu en bal – en van bal met bal, als het een rake stoot geweest was.
Ik ging aan de bar zitten en bestelde een cappuccino.
‘Dat bedoel ik nou,’ zei de oude man die op een belendende kruk over zijn jeneverglas gebogen zat. ‘Koffie Chino. Vroeger had je gewoon een kop koffie, tegenwoordig is het koffie Chino, koffie expres, koffie verkeerd, koffie foute boel. Weet u wat het is? Ik voel me zo langzamerhand niet meer thuis in deze tijd. Neem nou de kerst. Daar leefde je in mijn tijd naartoe. Het doet me helemaal niks meer. Kerst? M’n dochter wil hebben dat ik bij d’r kom eten. Heb ik niet veel trek in. Nellie is een lieve meid, daar niet van. En haar Henk is een fijne gozer. Maar die kinderen, hè? Brutaal tot en met. Het is maar jij en jou tegen hullie d’r opa. Respect, ho maar. In mijn tijd was dat wel anders. Je keek op tegen je ouders. Tegen je vader helemaal, dat was een god die direct strafte, of je wat gedaan had of niet. Het was een barre tijd, de crisisjaren, maar ik zou zo terug willen. M’n vader kreeg elke week steun. De helft verzoop-ie, de andere helft ging naar m’n moeder. We sidderden voor die man, zoals het hoorde. Als-ie ’s avonds thuiskwam rook je die drankkegel en dan kroop je gauw achter de canapé, want bij het minste of geringste kon je een watjekouw krijgen. Z’n handjes zaten los, meneer. Mijn moeder kreeg de meeste klappen te verduren. Maar er werd ook verschrikkelijk gelachen in die tijd. Je ging voor een cent naar de cinema, naar de Corso. De dikke en de dunne waren een huis aan het bouwen. De dunne klopte de dikke op zijn schouder en de dikke slikte een mondvol spijkers in. Dan had je het niet meer van het lachen. Tegenwoordig moet het allemaal maar vloeken zijn op tv en van die nakende jonge meiden. De mensen komen niet meer gezellig bij mekaar over de vloer. Ik weet nog goed, als er iemand jarig was dan huurden we klapstoelen en dan zat de mooie kamer vol visite. Tante Guus, ome Bertus. Als-ie een paar keiltjes achter de kiezen had haalde ome Bertus z’n gebit eruit en dan deed tante Guus het in haar broek van het lachen. Gewoon eerlijke gein, dat had je toen nog. We hadden wel eens dat we een maand niet naar school konden omdat we luizen hadden. Gingen we buiten spelen. We bekogelden elkaar met paardenvijgen. We gooiden een paardenvijg door een open raam naar binnen. Vandaag aan de dag lopen gassies van dertien, veertien jaar met een mes op zak, en met drugs. Ze hebben geen respect meer voor ouden van dagen. M’n dochter wil hebben dat ik met kerst kom eten. Ze kan lekker koken, dat heeft ze van mijn vrouw zaliger. Mijn vrouw had een gebruiksaanwijzing – dat hebben alle vrouwen, maar die van mijn vrouw veranderde steeds. Dat kon je als man niet bijbenen. Maar zo’n kerstdiner bij m’n dochter – ik weet het niet. Het is toch niet meer zoals het vroeger jaren was. Toen was kerstmis nog gezellig.’
[Muziek: Joya Sherrill – In A Sentimental Mood]
HET MICHELANGELO MANUSCRIPT
Presentator:
In A Sentimental Mood, van de cd Joya Sherrill Sings Duke, die werd opgenomen op 19 en 20 januari 1965 en waarop Sherrill begeleid wordt door onder anderen Billy Strayhorn, Cootie Williams, Johnny Hodges, Paul Gonsalves, Ray Nance en Sam Woodyard. Miljoenen wereldwijd lazen het boek, velen zagen de niet zo denderende verfilming met Tom Hanks – ik heb het uiteraard over De Da Vinci Code. Een boek dat stof deed opwaaien maar dat spoedig vergeten zal zijn. Dat denkt althans Jippe Duiventerp, auteur van Het Michelangelo Manuscript.
Jippe Duiventerp:
Zo is dat.
Presentator:
De Da Vinci Code vindt u maar niks.
Jippe Duiventerp:
Welnee, allemaal onzin die ik in mijn boek voor de volle honderd procent weerleg.
Presentator:
Wat is uw grootste bezwaar tegen De Da Vinci Code?
Jippe Duiventerp:
Dat het onzin is wat daarin beweerd wordt.
Presentator:
Laat ik het anders vragen: waar gaat Het Michelangelo Manuscript over?
Jippe Duiventerp:
Over een gigantisch wereldwijd complot dat vele eeuwen omspant. Meer dan duizelingwekkend, wat ik allemaal boven tafel heb weten te krijgen.
Presentator:
Uw vertrekpunt is wat er in De Da Vinci Code beweerd wordt over Het Laatste Avondmaal.
Jippe Duiventerp:
Volkomen waanzin is dat. Die Dan Brown maakt er een potje van. Als je weet welke boodschap Michelangelo in werkelijkheid in Het Laatste Avondmaal verwerkt heeft, dan wil je nooit meer wat met De Da Vinci Code te maken hebben.
Presentator:
Michelangelo? Ik dacht dat Het Laatste Avondmaal door Leonardo Da Vinci geschilderd was.
Jippe Duiventerp:
Daar heb je het nou. Miljoenen mensen lezen dat malle boek en voor je het weet denkt iedereen dat Leonardo Da Vinci dat schilderij gemaakt heeft.
Presentator:
Het was in werkelijkheid Michelangelo.
Jippe Duiventerp:
Zeker weten. Eusebio Michelangelo.
Presentator:
Het gaat in dat boek van Brown onder meer over de Heilige Graal.
Jippe Duiventerp:
Omdat die Dan Brown maar wat doet. Heeft u enig idee wat er tijdens het laatste avondmaal gegeten werd?
Presentator:
Eh… nee, geen idee.
Jippe Duiventerp:
Vis. Gaat u al een licht op? Nee, zeker, hè? Welnu, het gaat bij het laatste avondmaal niet om de Heilige Graal maar om de Heilige Graat!
Presentator:
Omdat er vis gegeten werd.
Jippe Duiventerp:
Juist. En met die Heilige Graat – het voert te ver om nu uit te leggen hoe Michelangelo daaraan gekomen was, dat moet u maar nalezen in mijn boek – met die Heilige Graat als pen heeft Michelangelo zijn manuscript geschreven.
Presentator:
Zijn manuscript.
Jippe Duiventerp:
Waarin alles staat over het einde der tijden. Dat manuscript is na de dood van Michelangelo uit Rome gesmokkeld door zijn zoon. Romario Michelangelo.
Presentator:
Zijn zoon? Ik dacht dat Michelangelo homoseksueel was.
Jippe Duiventerp:
Dat was hij ook. Maar toch heeft hij een kind gebaard.
Presentator:
Dat zou inderdaad kunnen, waarom zou een homoseksueel geen kind kunnen verwekken. En vervolgens heeft die zoon – zei u nou gebaard? Michelangelo heeft een kind gebaard?
Jippe Duiventerp:
Ik ontdekte dat Michelangelo geboren is met een baarmoeder in het rectum, dat kwam in die tijd voor. Vandaar dat hij een zoon kreeg, die het manuscript uit Rome kon smokkelen. Het werd door tempeliers verborgen gehouden in de abdij van Rennes-le-Château, en vervolgens was het eeuwenlang zoek. Maar twee jaar geleden kwam ik het manuscript op het spoor. Het dook op in Buisdorp.
Presentator:
Die zag ik aankomen. Nou, fijn dat het manuscript boven water is. Het ging over het einde der tijden, zei u?
Jippe Duiventerp:
Het is nog maar een kwestie van weken.
Presentator:
Vader Balthazar, wat vindt u daar als bisschop nou van? Het einde der tijden schijnt nabij te zijn.
Vader Balthazar:
Ach, het is in den beginne begonnen en het zal wel eens een keertje afgelopen zijn. Het is een mooie tijd geweest. Maar goed, als het einde der tijden voor de deur staat, vrienden, dan is het tijd om uw pakske te maken.
[Muziek: Laïs – De Wereld Vergaat]
ARIE WIETZEN
Presentator:
Laïs, De Wereld Vergaat. Voor zover we hebben kunnen nagaan is het vandaag nog niet zover, en dus gaan we maar gewoon door met deze uitzending over kerst in Buisdorp.
Arie Wietzen:
Hup faldericus kerstmericus!
Presentator:
Arie Wietzen, geweldig dat je er bent. Je stond, wat zal het zijn – 20 minuten geleden in de Dorpsgehoorzaal van Buisdorp nog op de bühne.
Arie Wietzen:
Elke avond een volle bak en de volgende ochtend moeten ze het dak er weer op zetten.
Presentator:
De hele maand december try-outs voor je veertigste oudejaarsconference, die op 31 december rechtstreeks wordt uitgezonden door de LokaalBuis. Arie, zonder een vrije dag elke avond optreden –
Arie Wietzen:
En in het weekend ook matineevoorstellingen.
Presentator:
En ook nog matineevoorstellingen. Je bent in de zeventig, hoe hou je het vol?
Arie Wietzen:
Een jonge verloofde hè?
Esmeralda:
Arie gaat maar door.
Arie Wietzen:
Kijk, weet je wat het is? Vroeger jaren ging ik het hele land door. Van De Wijk in Drenthe tot Puth in Limburg. Dat reizen sloopt je. Tegenwoordig blijf ik dicht bij huis. Buisdorp, zo nu en dan een schnabbel in Bokkerzwaag, Vrouwezeeghe, Grooterwaal of Zeevenslooten. Als ik op de bühne sta ben ik in m’n element, dan voel ik geen vermoeidheid.
Presentator:
Ik pak het Buisdorps Nieuwsblad van vanavond erbij. Heb je de krant al gezien?
Arie Wietzen:
Ik sta er helemaal blanco tegenover.
Presentator:
Ik citeer: ‘Tel Wim Kan, Freek de Jonge en Youp van ’t Hek bij elkaar op, vermenigvuldig dat met tien en je krijgt een idee van de kwaliteiten van good old Arie Wietzen. Leuker nog dan de broer van Herman Finkers.’
Arie Wietzen:
Nou hoor je het eens van een ander.
Presentator:
Ik ben vorige week naar een van de try-outs gaan kijken. Ik was vooral verrast door je vernieuwingsdrang.
Arie Wietzen:
De tijd van een liedje en een babbeltje is voorbij.
Presentator:
Je staat twee uur lang op het toneel, samen met de herenigde Buisdorpse Bongo Boys: Berry ‘Bongo Boy’ Biesheuvel bongo’s, Bart ‘Bongo Boy’ Balkenende bongo’s en Barend ‘Little Bongo Boy’ Bambergen, zoon van de legendarische, te vroeg overleden Bas ‘Bongo Boy’ Bambergen bongo’s. Twee uur lang word je continu begeleid door bongomuziek. Op je oude dag ben je een rapper geworden.
Arie Wietzen:
Maar dan niet zo’n moderne met dat gestamp. Arie doet alles in driekwartsmaat, de hele avond is een wals.
Presentator:
Ik zag mensen in de pauze volkomen overstuur hun jas aantrekken.
Arie Wietzen:
Het is even wennen, twee uur lang conferences op bongomuziek.
Presentator:
Kun je de luisteraars een voorproefje geven? Dan trommel ik wel ergens op.
Arie Wietzen:
Nee, ik heb een exclusief contract met de LokaalBuis. En met de Buisdorpse Bongo Boys.
Presentator:
Toen ik van de week ging kijken dacht ik af en toe: Arie, Arie, Arie, ga je nou niet te ver? Je schopt tegen alles en iedereen aan.
Arie Wietzen:
Dat hoort erbij op oudejaarsavond.
Presentator:
Dat kan wel zijn, maar als ik dan hoor hoe je burgemeester Noten zijn vet geeft.
Arie Wietzen:
Dat had-ie al.
Presentator:
En vooral ook de landelijke politici. Ze is net haar vreemdelingenportefeuille kwijtgeraakt, en dan kom jij nog een keer met een conference over Rita Verdonk op het naaktstrand. Dat is toch walgelijk!
Arie Wietzen:
Dat is ook walgelijk.
Presentator:
Wat? Ja, natuurlijk is dat walgelijk, Rita Verdonk op het naaktstrand. Maar ik bedoel dat het walgelijk is om daar grappen over te maken. Je moet toch een beetje rekening houden met de gevoelens van anderen? Ik bedoel, als je bij vreemden op bezoek gaat haal je toch ook niet meteen je lul uit je broek?
Arie Wietzen:
Ligt eraan hoe vreemd ze zijn.
Presentator:
Je begrijpt wel wat ik bedoel. We zijn toch allemaal… Vader Balthazar, wat zijn we ook alweer allemaal?
Vader Balthazar:
We zijn allemaal kinderen van één vader!
Presentator:
Dat wilde ik zeggen. Waarom hak je er zo meedogenloos op in?
Arie Wietzen:
Kijk, ik ben in de zeventig. Misschien kan ik nog een paar jaar op dit niveau doorgaan. Ik heb nu nog de kans om te zeggen waar het op staat. Hoe je het ook wendt of keert, ik zit in de herfst van mijn leven.
[Muziek: Hooverphonic – My Autumn’s Done Come]
BURGEMEESTER NOTEN
Presentator:
Hooverphonic, My Autumn’s Done Come, oorspronkelijk van Lee Hazelwood. De laatste gast is niet de minste. Welkom, burgemeester Noten.
Burgemeester Noten:
Dank u.
Presentator:
U brengt de kerstdagen in Buisdorp door?
Burgemeester Noten:
Dat is traditie. De kerst viert de burgervader in huiselijke kring, met mevrouw Noten en de beide kinderen Noten.
Presentator:
Gezellig. U heeft de luisteraars iets zeer belangrijks te melden, daar komen we zo meteen op, maar eerst als het mag iets anders.
Burgemeester Noten:
Dat mag.
Presentator:
Ik was bij een try-out van de oudejaarsconference van Arie Wietzen en hij ging nogal tegen u tekeer. Met betrekking tot de carrière die u gemaakt hebt zei hij bijvoorbeeld: ‘Hoe meer lucht er in een ballon zit, hoe hoger hij stijgt.’
Burgemeester Noten:
De heer Wietzen mag graag een licht spottend grapje maken, dat incasseer je als burgemeester.
Presentator:
Een licht spottend grapje is tot daar aan toe. Hij zei over u ook: ‘Die Noten is een non-valeur, een windvaan, een onbenul, iemand die volkomen ongeschikt is om welke publieke functie dan ook te bekleden.’
Burgemeester Noten:
Dat zijn kwalificaties waarin ik mezelf niet herken, meneer De Jong.
Presentator:
Dat kan zijn, maar het gaat erom dat anderen u daarin herkennen. Arie kreeg een minutenlange staande ovatie toen hij u zo neergezet had! Enfin, over naar de reden waarom u naar de studio gekomen bent. Vertelt u maar.
Burgemeester Noten:
Welaan, het is morgen een historische dag voor Buisdorp, want dan is er in mijn bijzijn de officiële ingebruikname van de Buisdorpse Spreekwoorden Databank. En die bevat alle ruim 3500 Buisdorpse spreekwoorden en gezegdes, inclusief hun betekenissen. In dialect.
Presentator:
Alsjeblieft. En die databank kunnen we allemaal raadplegen?
Burgemeester Noten:
Zeer zeker. Om u een indruk te kunnen geven heb ik van de gemeentesecretaris meegekregen een toplap.
Presentator:
Een toplap.
Burgemeester Noten:
Om u de Buisdorpse Spreekwoorden Databank alvast te laten zien. Eens kijken, waar kan ik die stekker in kwijt… mooi, ik haal deze eruit en dan…
Presentator:
En dan zitten we helemaal in het donker! Wacht, ik steek een kaars aan. Kerstsfeer is gezellig maar ik moet natuurlijk wel m’n werk kunnen doen.
Burgemeester Noten:
Ziezo, het lichtje van de toplap brandt. De gemeentesecretaris zei dat het geen enkel probleem zou zijn, ik moet het zogenaamde interne web op, en dat was meen ik deze toets… Juist, ja. En dan ging ik naar… de officiële zijde van de gemeente. O jee. Weet u bijgeval wat de officiële zijde van de gemeente Buisdorp is?
Presentator:
De officiële zijde? De site. Dat is gewoon w-w-w buisdorp dot com.
Burgemeester Noten:
Die was het. Waar hebben we de w… Hier. w-w-w-b-u
Presentator:
Nee, w-w-w punt buisdorp.
Burgemeester Noten:
Dan wordt het w-w-w-p-u-n
Presentator:
Nee, gewoon een punt tikken.
Burgemeester Noten:
Op die manier. Een punt, ja. En hoe ging het dan verder?
Presentator:
Buisdorp dot com.
Burgemeester Noten:
Ik wist het. b-u-i-s-d-o-r-p-d-o-t
Presentator:
Punt!
Burgemeester Noten:
En komt die punt voor of na dot?
Presentator:
Die punt is een dot!
Burgemeester Noten:
Dan had ik het toch goed. Gaan we verder: p-u-n
Presentator:
Niet het woord punt maar gewoon een punt.
Burgemeester Noten:
Staat er. En dan?
Presentator:
Com.
Burgemeester Noten:
Eenmaal, andermaal, verkocht: k-o-m
Presentator:
Met een c.
Burgemeester Noten:
We zijn er geloof ik uit.
Presentator:
Dan alleen nog enter.
Burgemeester Noten:
Juist. e-n-t-e
Presentator:
De entertoets!
Burgemeester Noten:
Dat is deze. Die moet ik indrukken? Hopla. Hee, er gebeurt niets. Zou u willen kijken of ik het wel goed gedaan heb?
Presentator:
Wat heeft die zak daar nou getypt: w-w-w-b-u-w-w-w-p-u-n.b-u-i-s-d-o-r-p-d-o-t.k-o-m-c-o-m-e-n-t-e Weg met die onzin en dan gewoon www.buisdorp.com en dan krijgen we – O, de site is momenteel niet bereikbaar… Dan doen we het anders… Fatal error. Wat is er? Dames en heren, ik krijg door de regie een briefje aangereikt… Dat is geen goed nieuws, dat is helemaal geen goed nieuws. In Buisdorp ligt het internet momenteel plat en er is ook geen telefoonverkeer mogelijk, en dat geldt voor zowel de mobiele telefonie als de vaste toestellen. De gemeentepolitie van Buisdorp verzoekt automobilisten de snelheid te matigen en groot licht te voeren omdat ook de verkeerslichten en de straatverlichting momenteel niet functioneren. Daarbij een dringend verzoek om de brandweer en andere hulpdiensten ruim baan te geven. Naar het zich laat aanzien is er kortsluiting geweest in de elektriciteitscentrale van Buisdorp. Nadere informatie hierover is te vinden op www.buisdorp.com – nou, lijkt me sterk. Burgemeester Noten, fijn dat u er was.
Burgemeester Noten:
Insgelijks.
Presentator:
We zijn er doorheen. Ik moet helaas constateren dat de gasten niet alle borrelnoten en overige zoutjes hebben opgegeten, maar de fles cognac is helemaal leeg. Vader Balthazar, heeft het gesmaakt?
Vader Balthazar:
Uitstekend, mijn zoon. Ik zie dat er nog een paar appelpunten over zijn. Zou ik die mee kunnen krijgen?
Presentator:
Maar natuurlijk. Wilt u een plastic zak?
Vader Balthazar:
Hemeltje lief, ik heb al een houten been!
Presentator:
Ik krijg weer een briefje aangereikt: Radio West is weer in handen van Radio West, de uitzendvergunning van Radio Buisdorp is per 23.00 uur ingetrokken. Snel afkondigen dus. Verantwoordelijk voor de afgelopen twee uur waren Martin de Jong, samenstelling, teksten, muziekkeuze en presentatie, Hans Ruitenberg vele stemmen, Esther Lammers de resterende stemmen en een Pippa-tekstbijdrage. Met grote dank aan technicus Tony Roodakker voor zijn feilloosheid, supervisor Paul Waayers en uiteraard ook dank aan de beide luisteraars. Zie voor meer informatie www.buisdorp.com, daar is ook de link te vinden naar het weblog waar het script van deze uitzending te lezen is. Voor ons zit het erop, maar blijf aan het toestel gekluisterd voor de voordracht van Julius Pasgeld. Wij zeggen: tot de volgende keer, Duke Ellington zegt: Goodbye.
[Muziek: Duke Ellington – Goodbye]
© Copyright Martin de Jong, Den Haag. Alle rechten voorbehouden.